سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید |
|
||||||||||||
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است. |
میدونی فرق منتقد با تماشاچی ِ عادی چیه؟! منتقد فیلم رو مجانی میبینه!!!
سلام و عرض ادب خدمت اهالی محترم دهکده ی ناب.
لازم دیدم چند سطری بنویسم به رسم ادب و در جواب محبت بانوی گرامی سرکار خانم کاسیانی.
گاها شعری را میخوانم و گمان میکنم این واژه ها از اولش همینجا بوده اند و شاعر فقط حواشی ِ دور آن را تمیز کرده است،درواقع بنظرم میاید این دقیقا همان است که باید باشد ،مثل یک نوزاد که در ذات زیباست،بدون مدد گرفتن از هر چیز عاریه،شیرین است شیرین و شیرین.نه به لباس احتیاج دارد برای خودنمایی،نه به آرایش،نه به اظهار فضل ،نه به تظاهر به چیزی که نیست.خود ِ خود ِ خودش است یک نوزاد ولی بی نهایت زیباست.درود به خالق هستی که چقدر به ما می آموزد اصول زیبایی را و امان و امان و امان از من که چقدر یاد نمیگیرم از خط مشی خالق ِ خویش.
عنصر گران بهای صمیمیت ،بنظر سهل الوصول ولی در عمل از دفتر شاعران و از آثار هنرمندان پر کشیده( نه به قطعیت که به نسبت)، و در این زمانه مخاطب سریعا به اثری که صمیمی باشد جذب میشود.
شعری که پیش روی ماست دارای درجه ی قابل قبولی از فاکتور صمیمیت است که اگر بخواهم سریع چند شاعر نام ببرم که به وضوح در آثارشان این فاکتور ارزشمند را میبینم میتوانم به ( بانو کاسیانی،بانو فرشید فر،بانو عجم،جناب محسن ابراهیمی،جناب رضا رضوی و ...) اشاره کنم که آرزو دارم درک بفرمایید که میدانم نامهای دیگری را میتوان به این لیست اضافه کرد و فقط بدلیل نا آگاهی و بی سوادی بنده و نداشتن احاطه به موضوع از طرف بنده والبته کمبود وقت و ... برخی نامها جا مانده اند.و نکته ی دوم اینکه از عزیزان نو سُرا نام نبردم چون اشرافی نسبت به این ژانر ندارم، نه اینکه در آثار این عزیزان فاکتور فوق وجود ندارد .
فاکتور مورد نیاز دیگری که امروز صرفا بنظر شخصی بنده به یک ضرورت در شعر بدل شده اهمیت به وقتیست که مخاطب برای خواندن شعر ما میگذارد.
زمانی شاهنامه خوانی فرهنگ عمومی و مردمی ایران عزیز بود و امروز همین صفحه ی چند اینچی که پیش روی هر یک از ماست.و زمانی که همیشه کم است و حوصله ای که اگر صادق باشیم دیگر وجود ندارد و دل و دماغی که صادق هم نباشیم دیگر وجود ندارد!!
بنظرم ۵ تا ۸ بیت ایده آل ترین کمیت ِ سرودن در قالب غزل است و در چهار پاره ۵بند یا همان ۱۰ بیت،که تماما نظری سلیقه ایست ولی با توجه به ادله ای که عرض کردم شاید بی ربط هم نباشد.
شعر پیش رو ۲ فاکتور ارزشمندی که بر شمردیم را داراست و از سلامت وزن و قافیه برخوردار و دارای مفهومی شیرین.
جمله ی جناب بوکوفسکی را در ابتدای مطلب نوشتم( البته با عرض ارادت قلبی خدمت منتقدین گرامی سایت) که عرض کنم تفاوت بنده با شما عزیزان فقط این بوده که من زودتر از شما توفیق خواندن این غزل را داشتم ،همین.
سهم اینجانب در خلق اثر صفر در صد و در ویرایش آن کمتر از ۵ درصد بوده.
شاعر خود خالق بوده و خود ناظر و خود صاحب سلیقه.
سپاس از اشتراک این شعر
🌺🙏🌺