يکشنبه ۳۰ دی
اشعار دفتر شعرِ چهل سالگی شاعر محسن ابراهیمی اصل (غریب)
|
|
|
|
دیدن ندارد آسمان وقتی نمی بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما زنده ایم با غم دوران و درد بیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ائتلاف دغدغه هایم تمام شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موی سپید و روی نزار مرا نبین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگز سکوتِ من نشکست و عیان نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من در توهم گاه یک دنیای دیگر می کشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح دل انگیزی پس از شب زنده داری هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو باش ونام مرا باز هم ببر به زبان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و تو یک هوایِ رویایی
از همین زندگی طلب داریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ظاهرا با صلابت و شاد و از درون صادقانه گندیدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رویِ سپیدِ ماه می گریم و می نگارمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشیمان می شوی وقتی که کار از کار بگذشته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق نبوده ای و حماقت ندیده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیوانه هایِ عاقل و بیدار شهر را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر کسی این روزها رویا نمی بافد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریب خنده ی من را چگونه می خوردید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خواستم ببینمت اما جهان تویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شود از امتحانم دست برداری رفیق؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می سرایم این غزل از زیر خط فقر تا....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی تو یا من مانده ام در اوج حسرت ها
با بال هایت پر بکش تا بی نهایت ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شال بردار از سرت بانو گنه در کار نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنویسید که یک روز خوش این نسل ندید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدم با دوچشم خواب آلود
می روم شرشو بکن دیگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باده نخوردم چونین،خانه خرابم کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار زمین همین جهنم باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخرین مرتبه کی خنده به لب داشته ای؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می آید آن ایام هم شاید کمی دیگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همین که عشق مرا در جوانیم کشتید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران تمام طول شب را تا اذان می زد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیسوانت را پریشان کرده و اعجاز کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز می آید دوباره بویِ خوبِ زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد خودمان درد و دوای دگران هیچ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون که آن بالا نشستی ریز می بینی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که می میرد هزاران بار تحسین می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش رفاقت سند معتبری داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه شب دیوانه بازی ها کجا و ما کجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا کنون اینگونه چشمان مرا تر دیده ای؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترسم که گذارم زسرِ کویِ تو افتد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا اگر چنگی نمی زد بر دلم دیروز
زیباست امروز از نگاه گرم زیبایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما همان بچه های بی تابیم
در رحم های مضطرب از ترس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازچه بگشایم دری این سو،که آن سو نیستی
دیده بگشایم چرا وقتی که بانو نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی لطف حضور تو کماکان نمی شود
درد تو مرا سوخت و درمان نمی شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دام تو چون صید رها کی شود آخر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می زند بانگِ اذانِ صبح و بیدارم هنوز
آسمان روشن شد و درگیرِ افکارم هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم کوچک کرده دائم نور بالا می زنی
چنگ بر قلب ضعیف و نفله ی ما می زنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بین آن صورت مصمم تا
چهره ی آخرش تفاوت بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شد مگر از ساحل مرجانیت گذشت
|
|
|
|
|
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
محمد شریف صادقی
بانام ویاد خدا 
ابراهیم هداوند
احمدی زاده(ملحق)
محمد اکرمی (خسرو) 
پیروز و دلشاد
