بچه های بی تاب

از هرچه بگذریم از بچه های بی تاب نه در خوزستان نه در ایران نه در سراسر عالم نمیشود گذشت
وقتی که سخن عشق هم سر فرود می آورد بر لب تشنه ی بچه های بی تاب
سلام و عرض ارادت محضر ادیبان اهل قلم
گرچه سروده ی بچه های بی تاب محسن ابراهیمی شاید زبان حال خودش باشد، اما از آنجایی که رسالت شعری بر دوشش نهاده است
شعری ست که در همه ی عالم فارق از هر دین و ملت و قومیتی صدق می کند.
از بند اول چهارپاره ی (غریب) می توان به لذت آزادگی شعرش پی برد
از دیده این کمترین این شعر نه تنها زبان حالش مناسب یک شهر یک استان یک کشور است بلکه بین المللی ست
از آنجایی که در اکثر نقاط جهان پیوسته شاهد جنگ هایی یک طرفه و مقاومت مردم مظلوم که با دست خالی در میدان، بوده و هستیم .
بچه های بی تاب!
اگر قبل از خواندن این شعر
فقط همین کلمات را بشنویم یاد چه خواهیم افتاد؟
از بچه های بی تاب وطن گرفته تا کمی دورتر بچه های بی تاب افغانستان
بچه های بی تاب سوریه کنیا سومالی و....
و هرجا که بچه های بی تاب مظلومش دستخوش سیاستمدارانی خودفروخته و ظالم و یا گرفتار جنگ و غارت و....شده اند
باید به محسن غریب بابت این شعر تبریک گفت (فارق از اشتباه سهوی اش در یکی دو مورد وزنی)
با احترام

سلام

و

شعر ؛ اگر به ابتدای نوشته ی پیشین دقت کنید می بینید که گفته شده است در این شعر هر آن چه لازم است تا شعری درست و اصولی روی داده باشد وجود دارد پس در شعر بودن آن شکی نیست ولی این شعر آن ندارد

در رَحِم های مضطرب از ترس
با زمین لرزه هایِ خمپاره
نافِمان در خرابه ها افتاد
بختمان از شروع نوزادی
خوابمان با لالاییِ دشمن
کودکی هایمان سَفرنامه
رویِ هر زخمِ مان تبَر می زد
خسته از حسرتِ وطن بودیم
لحظه یِ وصلمان رسید آخر
بویِ خون می رسید از آن اما
اشکِ غم یا نه،اشکِ خوشحالی
بچه یِ تربتِ عَبادانیم***

شعری که توانسته است تا این میزان تصویر نو یا نو شده را در خویش جای دهد بی تردید گواه بسیار روشنی برای چیره دستی شاعر ش است ، تصاویری که تمامی آن ها با مراعات نظیر در گرد موضوعی واحد آفریده شده اند ولی به سبب تکراری بودن موضوع هرگز گرفتار تقلید نشده اند بلکه با ترکیب همان عناصر تکراری از قبیل دشمن ، آوارگی ، وطن ، خمپاره و ... به کشفی نوین رسیده اند که هر خواننده ای را از شعر اشباع می کنند.
بررسی تک تک تصاویر بی گمان ‌دلنشین خواهد بود ولی به سبب طرز بیان شاعرانه و شیوه ارائه ی نه چندان پیچیده هر کدام از آن ها برای خواننده به کشف و شهودی لذت بخش منتهی می شوند که بازنمایی شان این لذت را کمتر خواهد کرد پس به این مقوله وارد نمی شویم ولی دو تصویر رحم های مضطرب از درد و خواب با لالایی دشمن به قدری از شعریت بالایی برخوردارند که می توانند بار کل شعر را بر دوش بکشند .
در خصوص نوع نوشتار کلمه عبادان بی گمان باید اَبادان نوشته شود چرا که این کلمه کاملا فارسی است و از ترکیب آباد و الف و نون بیانگر مکان حاصل شده است پس نمی شود با عین آن را نوشت چرا که کل واژه تغییر اساسی خواهد داشت .
در خصوص موارد اندک ایرادات وزنی نیز چیره دستی شاعر به قدری زیاد می باشد که برای خواننده جای تردیدی در سهوی بودن این اشتباهات باقی نمی ماند و برطرف نمودن شان کار پرزحمتی برای شاعر نخواهد بود .
نکته ی بسیار مهمی که مازیار نکته سنج نیز بدان اشاره کرد جهان‌شمول بودن شعر است اگر‌چه شعر در خصوص موضوعی کاملاً محلی سروده شده است ولی در عین حال کاملا قابل تعمیم به هر جغرافیای دیگری نیز می باشد و این امر یکی از امتیازات ویژه ی این شعر محسوب می شود چرا که اصولاً اشعار این چنینی اگر شاعر مراقب نباشد به راحتی به دایره ای تنگ از زمان و مکان و مصادیق گرفتار می شوند و هرگز ماندگار نخواهند بود .
حرف آخر م اما سپاس فراوان است از شاعر به سبب اشتراک شعر و نیز به سبب آن چه تعهد شاعر نسبت به جامعه ی خویش نامیده می شود که اگر چه نامی تکراری ست ولی اگر در معنای واقعی و بی ادا و اصول خویش جاری شود درست مانند این شعر می تواند پیوند ناگسستنی شاعر به مردمان اش را عیان نماید .