شنبه ۱ دی
اشعار دفتر شعرِ حرف دل شاعر محسن ابراهیمی اصل (غریب)
|
|
|
|
بگو چگونه چنین بود و تاب آوردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو هم مثل من مثل ما دهه شصتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همین که می رسد زره بهار دلخوشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر را دگر از پیله برون آورم که چه؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بام شهرو زوزه های درد می دانی که چیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انسان محق این ستایش نیست!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همیشه در سفر منم
سکوت بی ثمر منم
همیشه دیرمی رسم
همیشه بی خبر منم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفته بودم تا نفس در سینه دارم
باتو خواهم ماند و ماندم
انقدر ماندم که رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب می دیدم تو را
درخواب می دیدم تورا
یک شب طولانی و
مهتاب می دیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش می دیدم چه بودی
کاش می دیدم چه کردی
کاش می بودم و می دیدم
توبا نامردهای پست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای آنکه همیشه قدرت را میداند
هرشب،"شب قدر" است...
گرچه درها بسته
قر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای اتاق خا طره هایم همیشه رویایی
صدای سکوت و زمزمه هایم ودیده بارانی
صدای تک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زود برگرد کبوتر...
که دلم می گیرد
تو نباشی حسینم
نفسم می گیرد
زود برگرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سفره ی دل همه جا باز نکن
تا دهان گرم شد آغاز نکن
راز دل فاش نکن با هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک شاعربی نام ونشان دغدغه دارد
از سوز جگر صد سخن نازده دارد
با واژه گلا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستاتو واکن،نذار بیوفتم من
اینجا ته خطه،بزار بمونم من
دستامو بگیر،که خیلی یخ کرده
ببین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمعه ها عصر،
همان لحظه که خورشید
پراز حرف و کنایه،
می رود گوشه تصویر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که نیستی...
زندگی را به دیوار می آویزم
تا چروک نشود و تا نخورد
در نبودت،
دنیا تعطیل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدایی پر ازخش ولی مهربان
همه تارهای گلو بی توان
صدایی پراز سالها تجربه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل دیوانه که گویند تویی
دل درمانده و دربند تویی
بهر هر شمع بر افروخته ای
مثل پروانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بت نسازید کسی را
بت نخواهید کسی را
که شود دود و رود
زود به چشم خودتان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابرها می تازند
غرشی نیست هنوز
نم باران نزند،تا برسی
ونسیم خنک شالیزار
ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیره بودم زپس
پنجره ی باز اتاق
خیره بر چرخه ی
تکراری وبی رحم حیات
خسته ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حبس یعنی:
اَسمانی هندسی
ابرهایی مستطیلی
کهکشان بی کسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می دونم می خوای جدا شی
بری چند روزی نباشی
یه گوشه همین حواشی
بپایی منو یوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طرح لبخند به لبهای ترک خورده چه دیدن دارد
شکر از هر که همان لحظه زمین خورده شنیدن دارد
خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل فریاد کشیدن در اب
واژه ها مثل حباب
وصدایی مبهم
حرفهایم نشنیده است کسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهربان باش همین!!!
مهربان باش
که چون در بدرخشی
لابه لای همه ی سختی ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب که دوباره محو در شب بودم
محو در ماه وستاره مثل هرشب بودم
یک لحظه شهاب سنگ زیبا رد ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در زمستان
رفته بودی
برف بود
جای پاهایت
هنوزم ژرف بود
جای پاهایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(یاد باد, اَن روزگاران یاد باد)
کودکی ها و رفیقان یاد با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی دیدم زمین را داس می زد
چه بی رحمانه گویی تاس می زد
کمی نزدیکتر چون می رسیدم
شقای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شود دانه ی باران را دید
همراه نسیم, رقص باران رادید
می شود لحظه ای از دنیا رفت
چشم را بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مزن ای بلبل افسرده و نالان
مزن خود را چنین برمیله های
سخت فولادی که دل اتش بگیرد
از صدای اس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنج لبهای تو را
معجزه باید نامید
تا زدم بوسه بران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رمقی هست هنوز
نفسی هست هنوز
گرچه یک قلب شکسته
ول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد...
اىنبار تو از هر در و دىوار،
فرود آ یى ، بر م
|
|
|
|
|
علی نظری سرمازه
مهرداد مانا
محمد شریف صادقی
وحید سلیمی بنی
مریم عادلی 
منوچهربابایی 
