غارِ تنهایی

خسته ام ای خدا چه روزی بود
کمرم از وسط دوجا شده است
کفِ پاهایِ من چه  می سوزد
کفشم انگار شکلِ پا شده است
نایِ رفتن نمانده....ای بابا
کو؟کجاست این کلیدِ وامانده
جا نمانم دوباره از سرویس
گیت پاسم دوباره جامانده
زله ام از شلختگی هایم
از لباسِ تَر و چروکیده
یقه یِ چرک و گردنی زخمی
از سر و کله ام که ژولیده
روبه رویم غروبِ زیبا در
گوشه ای از خلیجِ مرجانیست
هر کسی بود عاشقش می شد
جز منی که غریب و زندانیست
می روم صاف در مقابلِ لِنز
خسته ام لعنتی بزن دیگر
آمدم با دو چشمِ خواب آلود
می روم شرشو بکن دیگر
مثلِ آن شیرِ پیر وتنها که
سالها از قبیله دور افتاد
می روم تویِ غارِ تنهایی
تا به غارم دوباره نور افتاد

محسن ابراهیمی اصل

 

تقدیم به کارگران سرسخت و زحمت کش عسلویه

که در سخت ترین شرایط با بدترین امکانات رفاهی

برای رفاه خانواده هایشان جسورانه می جنگند🌷🌷🌷

و تقدیم به نگاه مهربانتان🌷🌷🌷