رفاقت

سلام وعرض ادب مهرداد جان
شرمنده شدم از وقتی که گذاشتی🙌
بسیار مفید بود نقدت و خیلی شفاف همه چیز را گفتی متشکرم
امیدوارم همیشه باشی و ما با نقدهای شیوا و رسایت حداقل به نیمه بالای جدول برسیم
ممنونم ازت دوست من👋

البته شما خیلی وقت است که نیمه ی جدول را پشت سر گذاشتی محسن جان.باید یه خیزی برای قهرمانی بر داری
✋👏👏

لطف داری خداروشکر که اینجوری فکر می کنی
با حمایت و همراهی شما و دوستان انشاا...
بازهم سپاس از مهرت دوست👋

درود بر شما جناب عزیزیان ارجمند

سپاسگزارم بانو کاسیانی گرامی🙏🌺

درود مهرداد عزیز

نقد هایت همیشه برایم جالب و خواندنی است و فارغ از هر گونه حاشیه پردازی ، اصل مطلب را نشانه میگیری و با موشکافی ظریف ، ضمن یادآوری قواعد بازی ، نوع و نحوه چینش بازیکنان و استراتژی پیروز کننده میدان را معرفی میکنی
اما دستی که به قلم گرفتار میشود مثل من دیگر ، تمام اینها فراموشش میشود و چیزی بنام احساس حاکم میدان میشود و چه بسا گل بخودی را هم در کارنامه داشته باشد و اینها همه از برکت غلیانی است که در هنگام شور بازی بروز میکند.

کلامت همیشه راهگشا و حضورت به مهر پایا

اختیار دارید قربان
دستی چون شما که به قلم میرود ماحصلش شور است و عشق و زیبایی👏👏👏

درود بر اساتید گرامی 🙏🙏

عرض ادب و احترام مهرداد عزیز
بله مفقودترین است و ممنون از یادآوریت الان ویرایش میشه
در خدمت شما و دوستان عزیز دیگر هستم
ممنون که آمدی

عرض ادب واحترام جناب خوشرو
حضورتان بسیار برایم ارزشمند است
سپاسگزارم عزیز

سلام هادی جان هنرمند عزیز
لطف دارید متشکرم
خوشحالم که آمدید

درود استاد حکیم
نظر لطف شماست گرامی
بله رفاقت که...
سایتان مستدام استاد 🙏

عرض ادب و احترام جناب استکی
سپاسگزارم از حضورتان قربان
مانا باشید

سلام و عرض ادب

بسیار ارزشمند سرودید
حرف دل لست و حق پرداز

قولِ معروف : «هزار دوست، کم است و یک دشمن، بسیار»، سخن درستی است؛ زیرا دوستی هم نیاز روحی انسان است، هم ضروت اجتماعی و هم عامل هم بستگی افراد.

روح جمع گرای انسانی ، او را به مهرورزی و محبت متوجه می سازد وهمچنین بهره گیری از یاری و ارشاد دوستان در زندگی، میزان تحمل مشکلات و توفیق دست یابی وی به اهداف خداخواه را بیشتر می نماید و برای او پشتوانه ای ارزشمند به شمار می آید.

این ارزشگزاری ، خود، نوعی هنرمندی است که آدمی بتواند با قدرت جاذبه ی اخلاق و رفتاری خوش ، با دیگران و جمیع عوالم ، همدل و همنوا گردد و دل ها را شیفته ی عمل صحیح و رویه ی کم نقص خود سازد و حلقه ای از بهترین دوستان را بر گرد خود پدید آورد. این کار، هم هنرمندی است و هم خردمندی، چنان که مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام می فرماید: «اَلتَّوَدُّدُ نِصْفُ الْعَقْلِ؛ دوستی و مهرورزی، نیمی از خِرد است».1

رابطه های خویشاوندی، در کمک رسانی و غم زدایی و دلگرمی هر فرد، نقش مهمی ایفا می کند. با این حال، گاهی دوستان همدل و با صفا، بیش از خویشاوندان به یاری انسان می شتابند و تکیه گاه و همدم او می شوند. از این رو، حضرت علی علیه السلام، مهرورزی و دوستی را نوعی خویشاوندی ثمربخش می شمارد 2 و نداشتن دوست یا از دست دادن دوست را( غربت روح) می داند و می فرماید: «الْغَریبُ مَنْ لَیسَ لَهُ حَبیبٌ؛ غریب، کسی است که دوستی ندارد».3

و این دقیقاً اتفاقی است که درعصر معاصر باآن مواجه هستیم

پارامترهایی اساسس دراین زمینه وجود دارد :

1. دوست یابی، ملزوم روحی و ضرورت اجتماعی است که می تواند پشتوانه ی بزرگی برای آدمی در رویارویی با مشکلات باشد.

2. چه بسا ثمربخشی دوست در زندگی انسان، از خویشاوند نیز بیشتر باشد.

توصیه اسلام به دوست
روح انسان، در سایه دوستی و مهرورزی، شکوفا و مصفا می شود و از این رهگذر، آدمی طعم شیرین حیات را بهتر می چشد و از احساس غربت و تنهایی به در می آید.

حضرت علی علیه السلام، آن را که موفق نشود دوستی همدل به دست آورد، آدمی ناتوان معرفی می کند و می فرماید:

اَعْجَزُ النّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنْ اِکتِسابِ الاِْخْوانِ، وَ اَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَیعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُمْ.4

ناتوان ترین مردم، کسی است که از به دست آوردن برادران [و دوستان] ناتوان باشد و ناتوان تر از او کسی است که دوستی را که به دست آورده است، از دست بدهد. زیرا که :


1. شخصیت انسان در سایه دوستی و مهرورزی شکوفا و معنا می شود.

2. اسلام به دوست یابی، تأکید و از انسان بی دوست، به شخصی «ناتوان» تعبیر کرده است.

دوست واقعی کیست؟

از برجسته ترین ویژگی های دوست خوب و واقعی، آن است که با انسان، یک دل و یک رو باشد و هنگام نیاز، او را رها نکند. در گرفتاری به کمکش بشتابد و در غم و شادی و راحت و رنج، با او هم دردی و مشارکت کند.

در حدیثی از امام علی علیه السلام در این باره نقل است:


لایکونُ الصَّدیقُ صَدیقا حَتّی یحْفَظَ اَخاهُ فی ثَلاثٍ: فی نَکبَتِهِ وَ غَیبَتِهِ وَ وَفاتِه.5

دوست، هرگز دوست نخواهد بود، مگر آنکه در سه موقعیت، دوستش را نگهبان و پاسدار باشد: یک: در رنج و گرفتاری به کمکش بشتابد؛ دو: آبروی او را در غیاب او حفظ کند و سه: پس از وفاتش، با یادکرد او و استغفار برایش، به او نیکی کند.

محمّد بن حسام خوسفی، این کلام حضرت علی علیه السلام را این گونه به نظم درآورده است:

تو را گر دوستی باشد موافق
سه خاصیت در او موجود باشد

نخستین آنکه اندر غیبت دوست
نگوید آنچه او را خوش نیاید

دوم آن است کاندر حال عُسرت
به جای او جوان مردی نماید

سه دیگر آنکه بعد از مرگ آن دوست
به هر حالی که باشد، یادش آید

چو دانی کاین سه خاصیت ندارد
چنان کس، دوستداری را نشاید 6

دوست خوب، با ادعا و شعار شناخته نمی شود و باید در فراز و نشیب های زندگی که جوهره ی اشخاص در آنها نمود می یابد، دوست واقعی را شناخت. از این رو، اساس انتخاب دوستان شایسته باید معیارهای اخلاقی و انسانی باشد و به هر کسی نباید اعتماد کرد. امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرماید: «الطُّمَأنینَه اِلی کلِّ اَحَدٍ قَبْلَ الاْخْتِبارِ عَجْزٌ؛ اطمینان و اعتماد کردن به هر کس، پیش از آزمودن، [نشانه] ناتوانی است».7

باز از این امام بزرگوار روایت می شود: «حَسُدَ الصَّدیقِ مِنْ سُقْمِ الْمَوَدَّه؛ حسدورزی دوست، از ناسالم بودن دوستی اوست».8

به هرحال، دوست گزینی پیش از آزمون و شناخت، امری ناسنجیده و مایه ی پشیمانی است. پروین اعتصامی می گوید:

پروین! نخست زیور یاران، «صداقت» است باری، نیازموده کسی را مدار دوست


یکرنگی، فریاد رسی و حافظ آبرو بودن، از ویژگی های یک دوست خوب و شایسته به شمار می آید.

قبل از انتخاب شخص برای دوستی باید وی را آزمود.

دوستان با معرفت و مرام

انسان باشعور و آگاه، اگر به شناختی خوب از دوستش برسد و به او اعتماد کند، دیگر به سخن چینی و بدگویی دیگران از اوتوجهی نمی کند و دل خویش را چرکین نمی سازد. البته اگر شناخت کاملی از کسی نداریم، باید در سخنان و توصیف هایی که درباره او گفته می شود، تأمل و دقت کنیم، ولی اگر فردی را به نیکی و تعهد و پاکی شناختیم، به راحتی نباید به حرف های دیگران درباره او گوش تأیید بسپاریم.

علی علیه السلام در کلامی گهربار می فرماید:

مَنْ عَرَفَ مِنْ اَخیهِ وَثیقَه دینٍ و سَدادَ طَریقٍ، فَلایسْمَعَنَّ فیهِ اَقاویلَ الرِّجالِ.9

کسی که از برادر دینی اش، دین داری و درستی را بشناسد، پس دیگر به سخنان این و آن درباره او گوش فرا ندهد.

آن حضرت در سخن دیگری درباره شیوه رفتار با دوستان شایسته چنین توصیه می کند:

آن گاه که برادرت [و دوستت] با تو قطع رابطه می کند، تو با او بپیوند. وقتی او از تو قهر می کند، تو با وی مهر بورز و هرگاه او بر تو بخل می ورزد، تو بذل و بخشش کن. هر وقت او تندی نشان می دهد، تو نرم باش و هرگاه او خطا می کند، عذرش را بپذیر و چنان باش که گویا تو غلام اویی و او صاحب نعمت بر توست. (البته) مبادا اینها را در غیر جای مناسب انجام دهی یا چنین لطف و بزرگواری را با نااهل داشته باشی!10

شناخت حق دوست و ادای آن و پای بندی به قانون دوستی، گوهر نفیسی است که از آن، به معرفت یاد می شود. سعدی می گوید:

دوست مشمار آن که در نعمت زند
لاف یاری و برادرخواندگی

دوست آن باشد که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

پیام متن:

1. هرگاه بنابر اصول محکم عقلی و اعتقادی به کسی اعتماد کردیم، هرگز به سخنان دیگران درباره او اعتماد نکنیم

2. دوست با معرفت، در برابر هر کار نادرست دوست خویش، رفتاری دوراندیشانه و عاقلانه انجام می دهد.

آداب رفاقت واقعی

1. خوشرویی
یکی از راه های دوست یابی و رسیدن به توفیق حفظ این نعمت، داشتن چهره ای گشاده و خندان و رفتار با مهر و محبت است. حضرت علی علیه السلام دراین باره فرمود: «البَشاشَه حِبالَه الْمَوَدَّه؛ خوشرویی، رشته و دام دوستی است»11 و به تعبیر زیبای حافظ:

به حُسنِ خُلق توان کرد صید اهل نظر
به دام و دانه نگیرند مرغ دانا را

2. مدارا
تداوم دوستی، در سایه ی مداراست. از امیرمؤمنان علی علیه السلام نقل می کند: «مَنْ لانَ عُودُهُ کثُفَتْ اَغْصانُهُ؛ کسی که درخت وجودش نرم باشد، شاخ و برگ او انبوه و فراوان می شود».12

3. انصاف
انصاف، یعنی پرهیز از امتیازطلبی برای خود و برابر دانستن خویش با دیگران در بهره مندی از حقوق و مزایا. رفتار منصفانه با دیگران، هم مایه آرامش وجدان انسان است، هم برای او محبوبیت می آورد و هم دوام دوستی و افزایش دوستان را درپی دارد. حضرت علی علیه السلامدراین باره می فرماید:

خودت را در آنچه میان تو و دیگری است، میزان قرار بده. پس آنچه برای خود دوست می داری، برای دیگران هم دوست بدار و آنچه برای خودت نمی پسندی، برای دیگری هم مپسند و همان گونه که دوست نداری به تو ستم کنند، تو هم ستم نکن.13

4. رعایت اعتدال
میانه روی در هر کاری، نیک و لازم است، حتی در دوستی و مهرورزی. افراط در دوستی و دشمنی، مایه پشیمانی است. گاهی دو دوست به حدی از ویژگی های اخلاقی و اسرار و کارهای محرمانه زندگی شخصی یکدیگر باخبر می شوند که اگر روزی دوستی آنان به هم بخورد، زیان های جبران ناپذیری متوجه آنان می شود. در دشمنی با افراد نیز نباید افراط کرد، که اگر روزی دشمنی ها به دوستی تبدیل شد، رفتار ناپسند گذشته، مایه شرمساری و عذاب وجدان نشود. در روایتی از حضرت علی علیه السلام، درباره رعایت اعتدال در دوستی و دشمنی می خوانیم:

اَحْبِبْ حَبیبَک هونا ما، عَسی اَنْ یکونَ بَغیضَک یوْما ما و اَبْغِضْ بَغیضَک هَوْناما، عَسی اَنْ یکونَ حبیبَک یوْما ما.14

با دوستت به اندازه معین دوستی کن؛ شاید روزی دشمنت شود. دشمنت را هم در حد اعتدال دشمن بدار؛ شاید روزی با تو دوست شود.

پیام متن:

1. خوشرویی، نرمش، مدارا و انصاف، از شرایط دوست یابی و تداوم دوستی است.

2. در دوستی و دشمنی باید اعتدال را رعایت کرد.

با این چند گروه دوستی نکنید!
1. کوته فکران بد کار
افراد سست اندیشه، جاهل و کوته فکر، به ویژه اگر از نظر رفتاری نیز اهل خلاف و زشت کاری باشند، سزاوار رفاقت نیستند؛ زیرا هم نشینان خود را به وادی گمراهی و فساد می کشانند. امام علی علیه السلام در رهنمودی می فرماید: «وَ احْذَرْ صَحابَه مَنْ یفیلُ رأیهُ وَ ینْکرُ عَمَلُه؛ از هم نشینی با کسی که اندیشه اش، سست و ضعیف و کارش، زشت و ناپسند است، بپرهیز».15

2. احمق
امیرمؤمنان علی علیه السلام، پیروانش را از دوستی با احمق باز می دارد و می فرماید:

اِیاک وَ مُصادَقَه الاَْحْمَقِ، فَاِنَّهُ یریدُ اَنْ ینْفَعَک فَیضُرُّک.16

از دوستی با احمق برحذر باش؛ چرا که او می خواهد به تو سود برساند، ولی [به خاطر حماقتش] به تو زیان می رساند.

از آن حضرت در بیانی دیگر نقل است:

با بی خرد و احمق هم نشین مباش؛ زیرا کار خودش را در نظر تو زیبا جلوه می دهد و دوست دارد تو نیز مانند او باشی.17

3. بخیل
افراد تنگ نظر و بخیل، همیشه از خیررسانی به دیگران دریغ می کنند و بهره ای از ایشان به مردم نمی رسد. از این رو، دوستی با آنان بیهوده و زیانبار است. کلام مولا علی علیه السلام نیز درباره نهی از دوستی با بخیلان چنین است:

اِیاک وَ مُصادَقَه الْبَخیلِ، فَاِنَّهُ یقْعُدُ عَنْک اَحْوَجَ ماتَکونُ اِلَیهِ.18

از دوستی با بخیل بپرهیز؛ چون او در سخت ترین شرایط نیازمندی تو، از کمک رسانی به تو دریغ می ورزد.

4. افراد بی خیال
از ویژگی های دوست خوب، همدردی، غمخواری و کمک به دوست در موقعیت های دشوار زندگی است. آنان که در گرفتاری ها هرگز در پی رسیدگی به وضع و حال دوست خود نیستند، شایسته پیوند پاک دوستی نیستند. حضرت علی علیه السلام در سخنی آموزنده، این گونه افراد را دشمن آدمی معرفی می کند و می فرماید: «مَنْ لَمْ یبالِک فَهُوَ عَدُوُّک؛ کسی که به فکر تو نیست و به تو اهمیتی نمی دهد، [در واقع،] دشمن توست».19

پیام متن:

چنانچه از روایات استفاده می شود انسان های کوته فکر، بد کار، احمق، بخیل و افراد بی خیال، شایسته دوستی نیستند.

...............................................................................................................................

1. نهج البلاغه، حکمت 142.

2. همان، حکمت 211.

3. همان، نامه 31.

4. همان، حکمت 12.

5. همان، حکمت 134.

6. احمدی بیرجندی، اشعار اخلاقی در ادب فارسی، ص 75.

7. نهج البلاغه، حکمت 384.

8. همان، حکمت 218.

9. همان، خطبه 141.

10. همان، نامه 31.

11. همان، حکمت 6.

12. همان، حکمت 214.

13. همان، نامه 31.

14. همان، حکمت 268.

15. همان، نامه 69.

16. همان، حکمت 38.

17. همان، حکمت 293.

18. همان، حکمت 38.

19. همان، نامه 31.





و در آخر این بیت خودم از یک چهارپاره را در تایید شعر زیبای شما تقدیم میدارم
اینکه :



بساط دوستی ها پهن هم باشد
جهنم اجتماعی است
که تنهایان در آن جمعند

عرض ادب و احترام استاد بانوی گرامی
بسیار زیبا و آموزنده بود متن پربارتان
ممنون که قدم رنجه فرمودید وتشریف آورید
وقتی که گذاشتید و از منابع ارزشمند این مطالب بسیار مفید را به اشتراک گذاشتید برای شاگردتان بسیار ارزشمند بود
از شعر زیبایتان هم سپاسگزارم بانو
ارادتمندم🙏🙏🙏🌹

عرض ادب واحترام بانوی گرامی
سپاسگزارم از حضورتان

درود بر بانو سلطانی
لطف دارید متشکرم
خوشحال شدم از حضورتون

سلام مازیار جان
خوشحالم که به دلت نشست
اما رفاقت که نگو...صدبار از این رابطه ها آه کشیدیم...
ممنونم از حضورت شاعر کار درست

درود بر بانو رحیمی
خوشحالم از اینکه این شعر را دوست داشتید
عالی حضور شماست بانو سپاسگزارم

درود جناب پرناک
متشکرم عزیز لطف دارید
زنده باشید

عرض ادب و احترام جناب معینی
سپاسگزارم قربان لطف دارید
زنده باشید وتندرست

عرض ادب و احترام بزرگوار
سپاس از حضور و بداهه زیبایتان
ارادتمندم قربان

سلام مسعود جان
ممنونم ازت دوست من
اون نکته مصرع پنج هم که گفتی به نظرم درست باشه چرا که راوی همونطور که داره از رفاقت های گذشته میگه یک لحظه به زمان حال برمیگرده و میگه: امروز که رفاقتی نمونده چقدر جای رفاقت خالیه
از اینکه ریز میشه به شعرها خیلی ممنونم و برام ارزشمند هست مسعود جان دمت گرم

مسعود جان باز هم مصرع پنج وشش را که گفتی مرور کردم
مشکلی ندیدم اما شاید حق با شما باشد و من اشتباه کنم
بذاریم اساتید هم نظرشون رو بگن من هم خوشحال میشم بیاموزم

درود بر تو
با فعل (شد) طبق فرمایشاتتان به نظر من صحیح تره و اگر بحث پرش به زمان حال باشه که دوستانه و صمیمانه حضورتان عارضم پرشی ضعیف بوده است

سلام مجدد مسعود جان
با احترام به نظرت شخصا موافق نیستم
به نظرم است در اینجا این پیغام رو می رسونه که همچنان هم مفقودترین است
اما فعل شد نه تنها در این مصرع مشکل ایجاد می کند که مانند فعل است بر ادامه دار بودن گواهی نمی دهد
مخلصم🙌

درود بانو وفایی راد
سپاس از حضورتون
زنده باشید

عرض ادب شعله بانو
لطف دارید متشکرم
خوشحال شدم از حضورتان

درود خواهر گرامییم بانو گمار
شما همیشه به بنده وشعرهایم لطف دارید
حضورتان باعث افتخار است متشکرم

عرض ادب واحترام جناب رضاپور
سپاس از حضور پرمهرتان عزیز

سلام ایمان جانم
زنده باشی برادر مهربانم
حضورت و معرفتت برایم خیلی ارزشمند است
خودت عالی هستی

درود بانوی گرامی
خوشحالم از حضور و آشناییتان
لطف دارید سپاسگزارم

درود استاد کهنگی
چقدر خوشحال شدم که قابل دانستید و قدم رنجه فرمودید
سپاسگزارم از لطف وحضورتان
سایتان مستدام🙏🙏

درود جناب امامی
سپاس از حضور پرمهرتان

سلام و عرض ادب دوست من آیمان جان
لطف داری عزیز
سپاس از حضورت
مانا باشید

درود بر شما بانوی گرامی
لطف دارید سپاسگزارم
زنده باشید

عرض ادب و احترام جناب فتحی
نظر لطف شماست قربان
سپاس از حضورتان

درود بر شما بانو کاسیانی
لطف دارید سپاسگزارم
زنده باشید

عرض ادب واحترام جناب رضوی
دست مهرداد عزیز درد نکنه
بنده هم مثل خودتان هستم
خوشحالم که تشریف آوردید شاعر خوب

عرض ادب واحترام استاد غرب
لطف دارید قربان
بنده هم با نظر شما موافقم و خوشحالم که توانسته ام تا حدودی موفق باشم🙏🙏
از حمایت و همراهیتان سپاسگزارم🙏🙏🙏

درود بانوی گرامی
سپاسگزارم از لطف وحضورتان
برقرار باشید

درود بر شما بانو
سپاس از حضور و همراهیتان
بله واقعا

عرض ادب و احترام بانوی گرامی
سپاس از لطف نظر وحضورتان
شعرتان مثل همیشه زیبا بود
شعرهایتان را خیلی دوست دارم

سلام آرمین جان
دیر و زودش مهم نیست مشغله زیاد است ولی خوشحالم که می آیی
ممنونم از لطفت
والا آرمین من یکی از رفاقت شانس نیاوردم انقدر که فکر می کنم ایراد از من است
زنده باشی عزیز و همچنین🙏🙏🙏

درود بر شما جناب فکری
سپاس از حضورتان🙏🙏🙏

درود بر شما
سپاس از لطف وحضورتان بانو🙏🙏🙏
بله آن هم می شود
زنده باشید

درود و سپاس از حضورتان

درود جناب بیدل
زنده باشید ممنونم

عرض ادب شاعر عزیز
سپاسگزارم از حضورتان🙏🙏🙏🙏

درود خواهر گرامیم
قدم رنجه فرمودید سپاس🙏🙏🌹

درود بانو فتحی
سپاسگزارم از حضورتان🙏🙏🙏
زنده باشید

عرض ادب واحترام استاد بانو
از حضور مجددتان بسیار خوشحال شدم
سپاسگزارم از لطفتان