تا سحابی های داغ تو

گُل-پنجه ی یخ، تا سحابی های داغ تو
نجوای فنجان های غم-پَر، در تبی زیبا
با شبروان خسته ،خاک کهنه بوییدن
در برکه های تنگ ٘دل،تصویر روح افزا


من از وجوب بوسه ی روحانی یک آه
من از رگان ژرف دوران های رنج آلود
من از رواق وحشی اوهام بی بختی
در قرنهایی که خدا در آن نمی آسود


از شارح اشک و محال گنگ آزادی
از بادهای محرم بیگانه ی خونخوار
از لاژوردین آسمان خسته ی بیداد
از دستبند یاس در آنسوی یک دیوار


میترسم وُ، در سینه ام زخمی نهان دارم
سرباز مشکی، در کمین جان کوروٓش است
تاراج تاریخی که در پیشانی پاک اش
افسانه زار پارسایی سیاووش است


آه،ای وطن٫ای مادر آزاده ی غمگین!
ای در غل و زنجیر جنگلهای یشمین ات
ای زردبازی های چنگیزان بی مقدار
نام خلیج ات، شهربند مهر رنگین ات


ای بستر پیرانه سر، عشاق ویرانی
ای زورق خاکسترین ملاح های کور
ای مکث شرم انگیز تاراج انیرانی
ای آریایی- تاج زرینِ خوش مهجور

ای شعله ی یزدان میان سینه ات پیدا
دوشیزه ی بی باک ساحل های نا آرام
ای قصه ی شهزاده های خسته ی دیروز
ای فرّه ی فردای پیروزیِّ آبی فام ...



/زمستان۱۳۹۶