چهارشنبه ۱۷ بهمن
اشعار دفتر شعرِ سیاوش شاعر سیاوش آزاد
|
|
|
|
تلالو کرد عکس او درون آتش اشکم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وجودا می گریزی از من ای آهوی بس وحشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آتش می چکد سرخی رخسارش و آتش شعله ورتر شد ز اوشارش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلیم بخت تو را بافتند کوتاه
مکن سیاوش پاگنده این قدر آه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهی کرد و رفت از پیش من دوست
ندانم زنده بودم کند زم پوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره آتشی شعله کشد بر ساحل حیرت
نگو قلب یخین در تب فتاده از دم وحدت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آتشی به تلالو فتاده رقص ماه
شده نفوره ی نارش مثال تاج شاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فسیلی می سپارم استخوان سردش را
آن عتیقه ی بر عقیقه در عقیق زردش را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز عرش آمد بتی تیره که چشم حق برو خیره
بگفتا ماه بی رنگم چرا گشتی چنین تیره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ملک امشب دگر در آتشی بریان شود
بر آتش می چکد باران و او گریان شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لجه ای در جنگ با هجو حدوث
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آیینه ببینم شعله ای خرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنار پنجره ای در خیال آزادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه امشب سایه ها خوابیده اند
وای امشب لحظه ها غرق سکون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قطره آبی اندران دریای آتش پر نمی زد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آب به لانه ی مورچه ها افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سرابی سخت سوزان
خفته مردی کو تمام عمر آواره بدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعله ای می رقصید و سایه ها غرق تزلزل بودند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انسجام پیکر من در قیام زلف توست
چاره ی جمعیت دل، درد جام زلف توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از دریا جدا گشتم
ز چشم ابرها افتاده بر روی لجن زار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب مگر این دل چه می خواهد خدایا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افق به ارض رسید و تو سر به بالایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا کند که نیفتی ز چشم من چون اشک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رخسارش نگه کردم سراسر گل تر از گل بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هزار بار خون خودم را عوض نمودم من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگر خدا ز چه ای گل تو را نموده خلق
|
|
|
|
|
محمد شریف صادقی
ابراهیم هداوند
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویاد خدا 
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
ساسان نجفی(سراب) 
علی نظری سرمازه 
