بلقیس

سلام و درود

کوتاه زیبایی ست مزیّن به تلمیحات قرآنی و پرداختی اندیشمندانه

درود.بزرگوار نازنین اطلاعاتی در مورد صحبت
حضرت سلیمان با مورچه
و اطلاعاتی در مورد حضرت سلیمان با هدهد
دارم
و می‌دانم بلقیس ملکه سبا بود.
ولی ارتباط این ها را ندارم و نمی‌دانم.
پس از دادن نظر معافم دارید.
داستان صحبت حضرت سلیمان و مورچه و داستان حضرت سلیمان با هدهد را برایتان می‌نویسم.
و
تطبیق دادنش با خودتان و ارتباطش با خودتان.
حضرت سلیمان(علیه السلام) با تمام حشمت و شکوه و قدرت بی‎نظیر بر جهان حکومت می‎کرد. پایتخت او بیت المقدس در شام بود. خداوند نیروهای عظیم و امکانات بسیار در اختیار او قرار داده بود،‌تا آن جا که رعد و برق و جن و انس و همه پرندگان و چرندگان و حیوانات دیگر تحت فرمان او بودند. و او زبان همه آنها را می‎دانست.
هدف حضرت سلیمان(علیه السلام) این بود که همه انسانها را به سوی خدا و توحید و اهداف الهی دعوت کند و از هرگونه انحراف و گناه باز دارد و همه امکانات را در خدمت جذب مردم به سوی خدا قرار دهد.
در همین عصر در سرزمین یمن، بانویی به نام «بُلْقَیس» بر ملت خود حکومت می‎کرد و دارای تشکیلات عظیم سلطنتی بود. ولی او و ملتش به جای خدا، خورشید پرست و بت پرست بودند و از برنامه‎های الهی به دور بوده و راه انحراف و فساد را می‎پیمودند. بنابراین لازم بود که حضرت سلیمان(علیه السلام) با رهبریها و رهنمودهای خردمندانه خود آنها را از بیراهه و کجروی‌ها به سوی توحید دعوت کند. و مالاریای بت پرستی را که واگیر نیز بود، ریشه کن نماید.

روزی حضرت سلیمان بر تخت حکومت نشسته بود. همه پرندگان که خداوند آنها را تحت تسخیر سلیمان قرار داده بود با نظمی مخصوص در بالای سر سلیمان کنار هم صف کشیده بودند و پر در میان پر نهاده و برای تخت سلیمان سایه‎ای تشکیل داده بودند تا تابش مستقیم خورشید، سلیمان را نیازارد. در میان پرندگان، هُدهُد (شانه به سر) غایب بود، و همین امر باعث شده بود به اندازه جای خالی او نور خورشید به نزدیک تخت سلیمان بتابد.
سلیمان دید روزنه‎ای از نور خورشید به کنار تخت تابیده، سرش را بلند کرد و به پرندگان نگریست دریافت هُدهُد غایب است. پرسید: «چرا هُدهُد را نمی‎بینم، او غایب است. به خاطر عدم حضورش او را تنبیهی شدید کرده یا ذبح می‎کنم مگر این که دلیل روشنی برای عدم حضورش بیاورد.»
چندان طول نکشید که هُدهُد به محضر سلیمان(علیه السلام) آمد، و عذر عدم حضور خود را به حضرت سلیمان(علیه السلام) چنین گزارش داد:
«من از سرزمین سبأ، (واقع در یمَن) یک خبر قطعی آورده‎ام. من زنی را دیدم که بر مردم (یمن) حکومت می‎کند و همه چیز مخصوصاً تخت عظیمی را در اختیار دارد. من دیدم آن زن و ملتش خورشید را می‎پرستند و برای غیر خدا سجده می‎نمایند، و شیطان اعمال آنها را در نظرشان زینت داده و از راه راست باز داشته است و آنها هدایت نخواهند شد، چرا که آنها خدا را پرستش نمی‎کنند…! آن خداوندی که معبودی جز او نیست و پروردگار و صاحب عرش عظیم است.»(۱)
حضرت سلیمان(علیه السلام) عذر غیبت هُدهُد را پذیرفت، و بی‎درنگ در مورد نجات ملکه سبأ و ملتش احساس مسؤولیت نمود و نامه‎ای برای ملکه سبا (بُلْقَیس) فرستاد و او را دعوت به توحید کرد. نامه کوتاه اما بسیار پر معنا بود و در آن چنین آمده بود: «به نام خداوند بخشنده مهربان ـ توصیه من این است که برتری جویی نسبت به من نکنید و به سوی من بیایید و تسلیم حق گردید.»(۲)
سلیمان(علیه السلام) نامه را به هُدهُد داد و فرمود: «ما تحقیق می‎کنیم تا ببینیم تو راست می‎گویی یا دروغ؟ این نامه را ببر و برکنار تخت ملکه سبأ بیفکن، سپس برگرد تا ببینیم آنها در برابر دعوت ما چه می‎کنند؟!»
هُدهُد نامه را با خود برداشت و از شام به سوی یمن ره سپرد و از همان بالا نامه را کنار تخت بُلْقَیس انداخت.



داستان صحبت مورچه با حضرت سلیمان

داستان زیبایی است.



حضرت سلیمان در کنار دریا نشسته بود

چشمش به مورچه ای افتاد که دانه ای را به طرف دریا می‌کشد

حضرت سلیمان دید مورچه بسیار به آب نزدیک شده
ایشان خواستند که اقدامی کنند.

که یک قورباغه سرش را از آب بیرون آورد
و مورچه به داخل دهان قورباغه رفت
و قورباغه هم داخل دریا شد

حضرت سلیمان مدتی فکر کرد چه چه اتفاقی افتاده است.
و ذهنش در گیر بود.
یک بار دیگر قورباغه از آب بیرون آمد و دهانش را باز کرد و مورچه بیرون آمد.
ولی دانه گندم را که حمل کرده بود با خود نداشت

حضرت سلیمان با مورچه صحبت کرد و سوالی پرسید که دانه کجاست
مورچه گفت ای پیامبر در زیر آب کرمی زندگی می‌کند
خداوند آن کرم را در آنجا قرار داده و نمی‌تواند از آنجا خارج شود .

و من روزی آن کرم را توسط این قورباغه به او می‌رسانم.

حضرت پرسید وقتی برای کرم دانه را میبری آیا او به تو چیزی نگفته با تو صحبتی نکرده

مورچه گفت درست است چرا او با من صحبت کرده
او همیشه می‌گوید
ای خدایی که در قعر دریا روزی من را فراموش نمیکنی

رحمتت را نسبت به بندگان با ایمانت فراموش نکن.



 درود بر شما شعر زیبایی بود.

🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸
🌸
🌸🌸
🌸

سلام و بسیار زیبا ......

درود بر شما جناب آزاد
زیباست و پر معنا
عمیق و خواندنی
پایدار باشید

سلام و درود
به به!
کارهای آزاد هم ارائه می دهید جناب آزاد!

سلام و درود بیکران بر جناب آزاد گرانقدر
سروده ی کوتاه و زیبایی بود
قلمتان ماندگار

سلام جناب آزاد(جَوون)
اینکه حضرت سلیمان میرفت و یک مورچه ای به بقیه عرض کرد که بگریزید ایها الموریان تا سپاه سلیمان و الی آخر...
و اینکه بلقیس میگریست درون سوراخ مورچه ها؟؟؟

کوتاه
زیبا
هزاران درودتان باد

سلام جناب آزاد

راستش دیر فهمیدم که اثر تازه ای سروده اید.
برایتان
فردا
نهالی از مهر خواهم کاشت.
اکنون
وقتم تنگ است.پوزشمندم.

با سپاسمندی

درود

کوتاه و پرمحتوا

سلام نمی‌دانم این شعر چرا از دیدم خارج شد که هنوز برایش ننوشتم
شعر کوتاه یعنی همین
خیلی متفاوت تر از اشعار دیگرت بود کوتاه اما عمیق و پر احساس پر تلمیح
هزاران درود

موفق باشید جناب آزاد
متفاوت بود مثل شخصیت خودتون

سلام و احترام،
وقتی کسی نهالی می کارد در باغ دیگری بدون غرض و از سر لطف سزاوار احترام است و لایق بهترین جواب
این را ادب که لازمه شعر و شاعری است حکم می کند