خلسه

سلام متشکرم

سلام متشکر کاش بیشتر توضیح می دادید تا بدانم آنچه نمی دانم

سلام متشکر از رهنمودی که فرمودید سرزنده باشید البته در حدیث حقیقت زدنی بیانا آمده و دوست داشتم به شما بگویم باز هم بگویید ولی نمیخواهم مصدع اوقات شوم همین هم اشاره هم خود دنیاییست العاقل یکفیه الاشاره شب خوش

سلام ترانه خیلی دوست دارم بخصوص از چهار تن هر دو دده بالا ،امیرافشاری و مرتضایی ولی یکبار که با یکی از دوستان بحث ترانه بود و چیزی سرودم خیلی مضحک از کار در آمد
حالا یه امتحانی بکنم
چشای نازنینت و ببند به روی غصه
امشب میخوام بگم برات عزیز من یه قصه
قصه ای از روزایی که زیر بارون می رفتیم
زنگار هستی رو ز دل عاشقونه میشستیم
ببخشید مصرع آخر باز مغلق شد ترانه های فلسفی

اما نسبت به بخش دوم کلامتان حقیر به اشعار عرفانی و مطالب فلسفی علاقه مند هستم حماسه در نوجوانی به حکیم فردوسی قدس سره علاقه داشتم حال کمتر توفیق میشود مطلبی را از یکی از سایتها بیاورم
همایش بررسی نگره ها و اندیشه های حکمی و فلسفی دانای توس با عنوان« حکمت فردوسی» شنبه سوم تیرماه به همت بنیاد فردوسی و انجمن حکمت و فلسفه ایران در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
آیت الله دکتر سیدمصطفی محقق داماد در این همایش به تشریح« نگاه ملاصدرا به فردوسی» پرداخت و گفت: در فلسفه اسلامی یکی از مباحث بسیار مهم مسئله «اعتبارات ماهیت» است که اولین بار خواجه طوسی آن را مطرح کرد و این بحث مسبوق به سابقه فلسفه دیگری است به اسم «تقسیم وجود» که ملاصدرا در آثار خود چندین بار به این مسئله پرداخته است.
وی افزود: خلاصه حرف ملاصدرا این است که وجود به چهار قسم تقسیم می شود؛ وجودغیرمتعلق به غیر، وجود متعلق به غیر(مثل اجسام، عقول، نفوس)، وجود منبسط( شامل همه موجودات) و مفهوم وجود.
استاد دانشگاه شهید بهشتی تأکید کرد: صدرالمتألهین در جلد دوم کتاب« اسفار» در اواخر بحث «علت و معلول» در ذیل عنوان « تنبیه تقدیسی» مطلبی را بیان می کند و از میان این چهار قسم وجود، دو قسم را مشترک لفظی می خواند و اعتراف می کند که وجود به معنی وجود را از عرفا اخذ کرده و در ادامه نام سه عارف ایرانی را ذکر می کند و می گوید که این سه عارف و حکیم همین معنا را درک کردند که آن سه نفر عطار نیشابوری( منظور فریدالدین عطار نیشاابوری نیست)، عارف قیومی مولانا جلال الدن رومی و فردوسی القدوسی است.
وی افزود: ملاصدرا لقب «قدوسی» را برای فردوسی به کار می گیرد و این تعبیر بسیار جالبی است و این برداشت می شود که ملاصدرا تعصب ایرانی و زبان فارسی داشته است. فردوسی در دیباجه کتاب شاهنامه لفظ وجود مطلق را به خدا اطلاق می کند « جهان را بلندی و پستی تویی/ ندانم چی ای، هرچه هستی تویی» ملاصدرا می گوید منظور فردوسی از هستی، خدای مطلق است.
آیت الله محقق داماد تأکید کرد: ملاصدرا در کتاب« مبدأ و معاد» جمله ای دارد و می گوید برای ما روایت شده که شیخ فقیهی در توس امامت داشت به نام ابوالقاسم که این مرد از نمازگذاردن بر جنازه فردوسی امتناع کرد و می گفت فردوسی تا زنده بود پادشاهان ایرانی را مدح کرده و حال آنکه آنها مجوسی بوده اند. شب در خواب فردوسی را می بیند که در باغهای بهشتی به صورتی زیبا و چهره نورانی و تاجی بر سر و دیباجی بر تن حضور دارد و شیخ فقیه از فردوسی سؤال می کند و فردوسی می گوید: خداوند مرا مورد مهر قرار داد و در بهترین غرفه های بهشتی جای داد به خاطر بیتی که در شاهنامه سرودم و این بیت« جهان را بلندی و پستی تویی/ ندانم چی ای، هرچه هستی تویی» است.
وی تأکید کرد: ملاصدرا در ادامه این بیت را معنی می کند و می گوید: خدا وجود خالص مطلق است ودر آخر داستان می گوید که این داستان را عطار نیشابوری در «اسرارنامه» به نظم بیان کرده است.
این استاد فلسفه در ادامه با انتقاد به نظر سعید نفیسی و وحید دستگردی که بیت نظامی را تغییر جزئی بیت فردوسی می دانند، اعلام کرد: این دو بیت اندک تغییر نیست بلکه تفاوت از زمین تا آسمان است. نظامی می گوید« پناه بلندی و پستی تویی/ همه نیستند، آنچه هستی تویی» این با آن مفهومی که فردوسی می گوید از لحاظ فلسفی بسیار متفاوت است. آن عبارتی که ملاصدرا به فردوسی منتسب کرد، توصیف وجود حق فعال است که همه ذات وجود، خداست. اما در متنی که منتسب به «شرفنامه» نظامی است، این مطلب گویای قیومیت حق تعالی است و این دو معنی از لحاظ فلسفی با هم متفاوت هستند.

سلام درود بر شما که از حضرت مولانا روحی له الفدا درر و غرر آوردید

من هم استعدادیابی کنم بنظرم شروع کنید شرحی بر مثنوی بنویسید یا اگر دران حجم ممکن نیست در وبلاگهای این سایت بخشهایی از مثنوی را تشریح کنید

ترانه که همان دو بیت سرودم شعر و ترانه دو وادی متفاوتند از شعر که هیچ نمیدانم ترانه که هیچ تر. نه من اینکاره نیستم همان دو بیت را و اگر شد چند بیت دیگر در سایت شاید قرار بدهم عزیز مرا رسوا مکن بی سوادی مرا پیدا مکن

سلام درود بر حضور گرمتان که موجب دلگرمی نوآموزانست سپاس که اثر را قابل ویرایش دانستید قافیه افزودید تا این نقیصه مرتفع شود تکرارها را کاستید و ... دیگر چه بگویم جز تشکر

سلام متشکر

سلام محضر عزیز عزیز عزیز عزیز دلم هزاران سپاس مر شما را باد که مرا شرمسار نمودید و سرافراز تبارک الله برین قلم گرچه آثار ضعیفه احقر را لیاقت آنچه فرمودید نیست ولکن بنده پروری نمودید امید که در ادامه بتوانم جرعه نوش دریای نیمایی شوم به استظهار جنابتان تحت تاییدات حق ظلتان مستدام

سلام تشکر از حضورتان

سلام بله وزن دارد ولکن چون جناب آزادبخت حفظه الله در زمینه ی نیمایی مطالب ارزشمندی فرمودند و من با قواعد نیمایی و بند و قافیه در آن چندان آشنا نیستم ترجیح دادم نگویم نیمایی است تا رسوا نشوم اما فلسفه هم خوشا بحالتان که آشنا نیستید استاد علامه مولانا روحی له الفدا فرمودند
فلسفی خود را از اندیشه بکشت
گو بدو کوراست سوی گنج پشت

گو بدو چندانکه افزون می‌دود
از مراد دل جداتر می‌شود

سلام
متشکر که حقیر را قابل دانستید
کلمه ی بیگانه بله اشتباه کردم شاید نباید می آوردم ولی نکاتی دارد یک به تناسب بی نهایت آوردم دو فارنهایت لغت انگلیسی نیست بلکه نام دانشمندیست که برای تکریمش روی دما نهادند سه فارنهایت گویا تقریبا منحصر در ایالات متحده است
اما اینها همه بهانه است اشتباه کردم
نمیدانم به بخار آب قطره آب گفته میشود فکر نکنم پس باز اشتباه کردم متشکر
جویدن هم اشتباه کردم
متشکر از سه نقد دقیق و واردتان موفق باشید هم در وادی شعر و هم در وادی نقد

سلام امید که از برهوت نجات یابم

سلام برهوتی هم عالمیست برای خود فرمود
وَإِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتْمًا مَقْضِيًّا
متشکر از نقد و نظرهای شریف به ذهن ناقص حقیر که چیزی نمیرسد تا ضعفهای اثر را مرتفع کنم التماس دعا

سلام متشکر بسیار عالی سوادی ندارم
سنتی کار بودم و چندیست کهنه و نو را به هم آمیزم
این نحوه سرودن را باید بیاموزم اشاراتی موجزانه احسنت سلام به اخوی برسانید که مرا واله خویش کردند هنوز دیوانه ی آن نقدم که از گلستان سعدی استفاده کردند

سلام متشکر از حضورتان اگر لذتی ازو یافتید گوارای وجودتان

سلام سپاس از حضور حضرتعالی امید که سروش حق مرا به گلشن خویش فراخواند ممنون

سلام ممنونم زنده باشید

سلام عمرتان طولانی باد

سلام بسیار سپاس از تشریح گرانقدری که فرمودید عجب اقیانوسیست نیمایی و ما غافل شما دنیای جدیدی پیش چشمم گشودید سوال قالب آثاری چون اثر حقیر چیست ؟

درودی دیگربار

پُرسیده اید : / قالب آثاری مانند اثری که ارسال کرده اید چیست؟؟

تمام آثاری که شباهت به اثر شما دارند . سُروده هایی هستند که به نیّت نیمایی سُروده شُده اند . و شاعرانشان بواسطه ی علاقمندی که به شعر نیمایی داشته اند آنها را سُروده اند. و هدف و انگیزه ی آنها سُرودن شعر نیمایی بوده است .
مُنتها, .. شاعرانشان (مثل اکثریت علاقمندان به شعر نیمایی) به خاطر نداشتن شناخت لازم از قالب نیمایی و تنوع فُرمی بندها و گاهآ عروض نیمایی, و با در نظر گرفتن تعریفی که از شعر نیمایی در طِی چند دهه گذشته رایج و همه گیر شُده است و حتی در مقالات دانشگاهی به آن استناد می شود و طبق همان تعریف به مخاطبان چنین القا شُده که شعر نیمایی , شعری ست که فاقد قالب هست و مصراع ها به اختیار شاعر می توانند کوتاه و بلند بشوند و بکار بردن قافیه اختیاریست و قافیه ها جای مشخصی ندارد, اساس سُرایش خودشان را بر مبنای همان تعریف رایج گذاشته اند .
نیمایوشیج در آغاز مسیری که به شعر نیمایی ختم شد . در ابتدا بهمین شکل و بدون در نظر گرفتن واحد فرمی( بند) دست به سُرایش میزد .

در سروده ی شما هم کاملآ مُشخص است که تحت تاثیر سُروده های نیمایوشیج هستید . ولی جنا ب آزاد . فراموش نکنید که نیمایوشیج در سروده هایش (که هر سروده , متاثر از بینش مقطعی نیما در آن برهه زمانی در خصوص شعر نو داشته ) اشعارش را سُروده است .

نیما یوشیج به مرور زمان و با آزمایش و خطا و قوام دادن به فکر و اندیشه اش در مسیر تکاملی قالب حرکت کرده است .

در ابتدای مسیر , نگاهش به شعر نو ( که بعدها در قوام فرمی اش , نیمایی نامیده شُد ) یک نگاه کلی بود . یعنی به شعهر نیمایی بعنوان یک واحد یکپارچه می نگریست . و همین کلی نگری به ساختمان قالب نمیگذاشت به این تصور برسد که این ساختمان که در نگاه کلی به آن یکپارچه به نظر میرسد و از توالی مصراع های کوتاه و بلند عروضی ساخته شده است می تواند زیر سازه هایی هم باشد .

یکی دیگر از مدعیان شعرنو و هم عصر نیمایوشیج , شخصی به اسم ( تُندر کیا ) هست . تندر کیا هم اقداماتی در جهت به روز کردن شعر فارسی انجام داده بود و بانی قالبی بنام ( نثم ) بود . که از درهم آمیختن ( نثر) و ( نظم) ساخته شده بود . و به احتمال زیاد تحت تاثیر بوستان سعدی بوده است منها تندر کیا معتقد بود که شعر نو باید شعری باشد که توانایی نثر و نظم را یکجا داشته باشد . و همین بعدها اساس کار شاملو قرار میگیرد . البته شاملو در آنزمان جوانی بود که شاگردی نیما را میکرد و نیما هم معتقد بود که شعر فارسی باید به نثر نزدیک شود . آنهم با حفظ عروض . ولی منظور نیما از نزدیک شدن شعر به نثر , تبعیت فرمی مصراع ها از نثر بود . زیرا در نثر , هر جمله ای به اندازه ی کشش مفهومی خود کوتاه و بلند می شود . و نیما معتقد بود که چرا باید همیشه مصراع ها مساوی باشند . و این ( چرا؟) منکر تساوی نیست . بلکه میخواهد بگوید که مصراع ها طبق رویه ی هزارساله ی شعر فارسی علاوه بر تساوی بودن , می تواند نامساوی هم باشند .
تندرکیا , مدعی بود که نیمایوشیج فکر او را دزدیده است . در صورتی که نیما به دنبال چیز دیگری بود و تندرکیا به دنبال چیز دیگری . اگرچه هر دو در نزدیک کردن شعر فارسی به نثر اشتراک عقیدتی داشتند . منتها رویکردها باهم فرق داشت .

شاملوی جوان . که در اقامتش در تهران با نیما و خانواده اش , خانه یکی شده بود و نیما و عالیه خانم به چشم فرزند خودشان به شاملوی جوان نگاه میکردند و شاملوی جوان به چشم استاد به نیمایوشیج می نگرید . و شاهد این بگو مگوها هم بوده , در همان زمان تحت تاثیر نقطه ی اشتراکی بین نیما و تندرکیا ( که همان نزدیک کردن شعر به نثر هست ) واقع شد و بعدها ( 5 سال بعد از آشنایی اش با نیما ) با بازگشت فریدون رهنما که از اروپا برگشته بود و با شعر آن سامان آشنایی داشت مجذوب او و تحت تاثیر آنچه بعنوان شعر در اروپا مطرح بود قرار گرفت .

و ایده ی شعر منثور از همان ملاقات ها در ذهنش شکل گرفت .
شاملو هم به دنبال یکی کردن ( شعر و نثر ) بود . منتها نیمایوشیج و تندرکیا با حفظ عروض و با رویکردی متفاوت به دنبال تحقق آن بودند ولی شاملو در ایده پردازی خود در صدد حذف عروض برآمد تا بتواند ایده ی خودش را عملی کند . حاصل کار , یک گونه ی بینابین ادبی شد که خلاء بین نثرادبی و شعر فارسی را می توانست پُر کند . و نام آنرا شعر منثور گذاشت . و در تعریف اینکه شعر منصور چیست ؟ متذکر شد که شعر منثور , نه شعر است و نه نثر . و باید نام دیگری بجای ( شعر منثور ) روی آن گذاشت . که بعدها نام ( سپید ) شناسه ی این گونه ی بینابین ادبی شد .

شاملو با پُر کردن این خلاء ( خلاء بین نثر و شعر ) توانست ادبیات ما را از حالت دو وجهی( نثر و شعر ) , سه وجهی کند . یعنی تبدیلش کند به ( نثر - نثرسروده ( شعرمنثور) - شعر )


اشاملو با پُر کردن این خلاء ( خلاء بین نثر و شعر ) توانست ادبیات ما را از حالت دو وجهی( نثر و شعر ) , سه وجهی کند . یعنی تبدیلش کند به ( نثر - نثرسروده ( شعرمنثور) - شعر )


اگر فرصتی دست داد در مورد شاملو و ایده پردازی او که منجر به خلق ( سپید ) شد و اینکه سپید به کدام توع ادبی گفته می شود با توسل به سخنان خود شاملو خواهیم پرداخت .
در مورد پردازش شعر بالا ,(البته نه بعنوان نقد ) بلکه بعنوان یک واکاوی فرمی ( چنانچه دوست داشته باشید ) در شبهای آینده نیم نگاهی خواهیم داشت .

سلام متشکر از این همه الطاف انشاءالله از دریای دانشتان بیشتر بهره مند شوم نقد هم هرچه تندتر بفرمایید خوشحالتر میشوم خدایار ویاورتان

سلام سپاسگزارم

سلام متشکر زنده باشید

سلام سپاس فراوان از دقت نظر شریف نقدی مختصر مفید و کاملا صحیح تبارک الله برین نقد موفق باشید

سلام مقصود عناصر اربعه مطابق با دیدگاه قدماست آب، آتش، خاک و هوا این چهار عنصر با اینهایی که در طبیعت وجود دارد متفاوت است و انتزاعی است و هیچکدام از آن چهار عنصر به صورت خالص وجود ندارد اما در عالم خیال میتوان متصور شد فقط آتش صرف باشد نکته ی دیگر آتش طبیعی است که به هوا نیاز دارد والا آتش عنصری بی نیاز از هواست حتی در طبیعت هم هر گرمایی نیاز به هوا ندارد مثل گرمای اصطکاک، گرمای خورشید و ...

سلام متشکر از حضورتان زنده باشید

سلام نظر لطف شماست متشکر

سلام استاد آزادبخت شاگردتان هستم بسیار سرافراز نمودید مرا با حضور گرم خویش خوشحالم اثر مقبول نگاه پاک خطاپوشتان واقع شد عمرتان طولانی باد

سلام متشکر زنده باشید

سلام از حضور گرمتان سپاسمندم