مهتاب

شعر،متون ادبی،دلنوشته ها و آثار هنری هر ادیبی یا هنروری،به نظر می رسد، آینه تمام نمای عصر اوست که می توان سیمای جامعه وی را در آن دید.مهدی اخوان ثالث شاعر توانمند معاصر، انسانی که به خوبی وظیفه خود را در قبال جامعه انجام داده و در دفترهای شعری خود از جامعه زمان خود گفته اند و زشتی ها و زیبایی های آن را به تصویر کشیده اند. شعر زمستان ایشان نمونه ی ارزشمندیست که حقیقت های تلخ جامعه را برای مخاطب به خوبی ترسیم شده است. در اینجا ما می توانیم از این متن ادبی،اینگونه برداشت کنیم که کارنده خواسته است ضمن همراه کردن مخاطب،دستی بر جامعه شناسی از ابعادی که شاید شناختها را نمایان کند بزند .
در آیاتی از قرآن بر هدایت الهی و روشن‌بینی اطلاق نور شده است.(1)مانند :او من کان میتا فاحییناه و جعلنا له نورا یمشی به فی الناس کمن مثله فی الظلمات لیس بخارج منه(2)
کتاب انزلناه الیک لتخرج الناس من الظلمات الی النور(3)
منظور از ظلمات ضلالت و منظور از نور همان هدایت است. اگر هدایت را نور و ضلالت را ظلمات نامیده یکی را مفرد و یکی را جمع آورده برای اشاره به این جهت است که هدایت از مصادیق حق است و حق یکی است و هیچ فرقی و تغایری میان مصادیق آن نیست به خلاف ضلالت که مصادیق مختلفی دارد چون ضلالت ناشی از پیروی هواهاست که با هم اختلاف دارند.(4)
مؤمنان که به واسطه ایمان به هدایت و روشن‌بینی خود حیات دیگری یافته‌اند در جهان آخرت دارای نور هستند که به کمک آن از صراط می‌گذرند و قرآن کریم در آیاتی از خود به آن اشاره دارد مانند: یسعی نور هم بین ایدیهم.(5) . نورهم یسعی بین ایدیهم.(6)
امّا در جهان آخرت نه تنها نور مومن ظاهر می‌شود که نور خداوند نیز زمین را روشن می‌سازد و آیاتی از قرآن به نور پروردگار در جهان آخرت اشاره دارد مانند: اشرقت الارض بنور ربه(7)

1: المیزان، ج۷، ص۵۱۴.
2: انعام/ سوره۶، آیه۲۲.
3: ابراهیم/سوره۱۴، آیه۱.
4: المیزان،ج۸، ص۱۲.
5: حدید/سوره۵۷، آیه۱۲ .
6: تحریم/سوره۶۶، آیه۸.
7: زمر/سوره۳۹، آیه۶۹.

آه امشب سایه ها خوابیده اند
وای امشب لحظه ها غرق سکون
در خط اول وقتی سایه خواب است که نور نیست حال آنکه شب خودش نماد ظلمات است.و انصافا بسیار زیبا و با پرداختی استادانه .
خط دوم لحظه وقتی در جریان نباشد حرکت و تحرکی قابل لمس و مشاهده نیست.عدم حرکت،عدم زندگیست.


با سپاسمندی

سلام .... هیچ را در چند جا به کار می برند . اگر مراد جستجو را نیابند می گویند هیچی نبود . مثلا اگر پلیس دنبال کشف یک جرم باشد اما آثاری پیدا نکند ، می گوید هیچی ندیدم .

هیچ به تعداد کم هر چیزی هم ممکنست اطلاق شود . مثلا به خصوص در ما لک زبانها می خواهیم بگوییم فاصله ای چندان مسافت ندارد می گوییم هیچی نیست نترس .. یا اگر بخواهیم دشمن و رقیب را تخفیف بدهیم می گوییم هیچی نیست . به خلایی می گویند که
گاهی برای نفی زمان یا نفی مکان هم از هیچ وقت یا هیچ جا استفاده می کنیم . و یا برای نفی افراد از یک حالت یا فعل ، از عبارت " هیچ کس " بهره می بریم‌. هیچ را برای قلت یک کیس هم به کار می برند : هیچ پولی نداریم ، هیچ شوث و نیرویی نمانده برام . تمسخر داشته های طرف نیز با هیچ انجام می شود : هیچ مخی نداری ، هیچی پخی نیستی ، هیچی بارت نیست . و .... هیچ همواره معرف خلاء و نفی یک آیتم است .

هیچ کس همچنین نام یک خواننده ی رپر معروف می باشد .

نقل است که یکی از عرفا به دیگری گفته بود او در برابر من هیچ است . ایشان نیز در جواب گفته بود آن هیچ هم تویی ما اصلا حتا هیچ و حتا سایه ی هیچ هم نیستیم ( حالا شبلی و بایزید و بوسعید و حلاج و ... اش بماند )

اما عبارت هیچ مطلق در ابتدای این شعر چیست ؟ آیا یاس کامل است یا زمینه سازی برای ورود مطلوب ؟ که هیچ را به همه تبدیل کند ؟؟

تجافی از جمله حیله های شرعی ست برای شتاب در امر نماز جماعت و رسیدن ماموم جا مانده به امام ، همچنین به معنای دور شدن و از جای خود برخواستن است . اینکه چقدر این کلمه در جمله ی " تو تجافی رسن از عرش بر خاک لجن" خوب نشسته است را باید خوانندگان پاسخ دهند .
و اما ذکر داستان موسی و خضر و شعیب و فرهاد در یک قاب هم خود فصلی از توضیحات می طلبد که بهرحال شعیب پدرزنان موسا و پناه او بود و خضر معلمی که اگر امروز مرتکب آن افعال می شد ، قطعا تا رضایت اولیای دم آن نوجوان و صاحب آن کشتی و یتیمان خانه خراب را بدست نمیآورد کارش با کرام الکاتبین بود .

توضیحاتی دادم و سعی کردم به گوشه هایی از این اثر بپردازم و امید که دوستان نیز اعتذار بنده را از اطناب های این ایام بپذیرند . البته آخراشه دیگه

درود
دوستان در مورد هیچ صحبت کردند . بواقع بحث عجیب و شکننده ای ست . چون هر زمان به هیچ بپردازیم در واقع آن را نفی کرده ایم . اگر هیچ را بنویسیم یا جایی را هیچ بنامیم موجودیت آن را خدشه دار کردیم . چون هیچ را در برابر وجود یا در برابر همه به کار می برند . پس هرگونه اشاره به آن باعث تصدیق موجودیت آن و خروج از عدم و در نتیجه ملغی شدن آن است . به همین جهت در خارج هرگز نمی توان هیچ را متصور شد . بلکه یک فرض انتزاعی ست که برای محاسبات بشری کاربرد دارد که آقای مانا اشاره نمودند . پس (( هیچ مطلق )) یک تصویر غیر موجود و بل غیر مفروض است و جز در حیطه ی شعر نمی توان برای آن تصوری قائل بود . و البته شعر نیز تنها ساحتی ست که هنوز معجزه در آن رخ می دهد و ناممکنات به عالم امکان قدم می گذارند .
دوم بحث شعیب است که نمی توان ارتباط ‌گلوی خسته و شعیب را توضیح داد . زیرا آنچه ما در مورد این پیامبر خوانده ایم که پدرزن موسی (ع) بود و در زمانی که آن حضرت از مصر فراری بود ایشان را پناه و ماوا داد . اما گلوی خسته نه برای خضر نبی و نه برای شعیب هیچ توجیهی ندارند . این در حالی ست که شاعر در خط قبل از آن با یک تصویر ضربدری ( انجماد و گرمی و سکوت و فریاد ) نشان می دهد که با قانون شعر آشناست و توقع مخاطب را بالا می برد . ولی در خط بعد ارتباط کلمات از هم‌پاشیده و یک خواننده در ذهن خود جستجویی عقیم را برای یافتن ارتباط بین خضر و شعیب و گلوی خسته آغاز می کند


پوزش از تصدیع وقت دوستان

سلام عاشق ترکیب هیچ مطلق که بیشتر دوستان به کلمه قبل و بعد واژه دقت نمیکنند متاسفانه در حالیکه کلمه ها در درون جمله است که بار معنایی به خود میگیرند مخصوصا در شعر یا ادبیات نوشتاری ....هیچ مطلق یک دنیا کتاب و حرف در خویش د دارد که تفسیرش کار هر کس نیست ..شاید کنایه وشاید ایهام و چیزی که نیستی اش مطلق است میت اند هست حقیقی باشد با نطر دیگران کاری ندارم و اینکه تمامیت شعر را عاشق بودم ........یاد نیستی مطلق کتاب یکی از دوستان افتادم واقعا آفرین