30

به ابرهای پر از انقلاب ماژلان
به زهر- بوسه ی رویاییان اختروش
به انبساط قلب داغ ارگودیک
به لچکهای سوخته، در آتش

به تهاتر غساک کوچک یأس
به صومعگیهای وامپیر در خواب
به نفخه ی ژن تا دمی کوانتیده
به چشمهای ساجگون پر مهتاب

به فراجهش کرشمه های نودم
به دعوی باطل به وقت واپاشی
به بلع ستاره ،به عشق مادرزاد
به الگوریتم گس رنگهای یک کاشی

به دل نازکم که گسیل میکنمش
به انعکاس تازه ی بریلیوم ،در آه
به شاخص اتصال دستهایی گرم
به نوکلئید لمیده در یک چاه

به هسته های پایدار ویزون وقتی
دن آرام حجب من، به شب میبست
به تقارن هرمیتیِ دو ابرویم
به جرقه های سبز چشمک مست

به طلوع کیان و عطر خوشت
به دوتار ابریشمین گیسوها
به اشکهای عسلرنگ دور و دراز
به تیون گرم و اصیل زانوها

به کاواکهای نیستی ام تا درد
به آینه ،به سیمپلکسهای زمان
به ارتعاش رگ آبی نوازشهات
به انچه تو دانی ،فقط تو، همان


به نارسی بوی چوب و عطش
به راه شیری گربه ،و شور رقصیدن
به کاباره ی ولتر، به دادائسیم خدا
گل شقایق و پنبه ،برای تو چیدن ...