در قفس حیران

سلام و درود

این که با چشمِ بصیرت و دل‌آگاهانه و نگرشی هنجارشکنانه علی رغمِ باوَرِ اغلبِ پیشینیان و شاعرانِ قبل که فقط مگس را موجودی مزاحم و فرصت‌طلب معرفی کرده اند ؛ درباره ی این آفریده ی شگفتِ یکتا خدای حکیم و علیم ، موشکافانه و شاکرمَنِش و سنجیده‌بیان و از نظر تحلیل مهندسی‌‌گونه‌ی دینامیک ( حرکت شناسی سینماتیک و سینتیک ) و حتی ترمودینامیک ( در بررسیِ قوانین سه‌گانه‌ی انرژی و گرمای تولیدی با توجّه به اشاراتِ فرمول های نگاشته‌شده در تصویرِ ارسالی ) به قضیه‌ی حضورِ مگس در عالَمِ خاکی سخن گفتید ؛ جای تحسین دارد .

- اینکه شاعر به شکلی زیبا اندیش در جهان بینیِ فردی به مقوله ی حیرت در حوزه ی اندیشگیِ تصوف از مراتبِ هفتگانه ی عرفانی که در منطق الطیر عطار نیشابوری عزیز بوضوح آمده ؛ ایمایی آشکار دارند و به احوال خود و جامعه افسوس می‌خورند که مگس ها بال دارند و انسان ها انگار درقفس مانده بی بالند ؛ باید گفت به قول معروف :

مگس ها و پرندگان اگرچه بال دارند ولی تا ارتفاعی اندک پرواز می توانند ولی انسان ها اندیشه و کتاب و قلم و حال دارند بیکران تا جاودانگی ها پله پله تا ملاقاتِ خدا .


خودم فقط همین قدر می‌دانم که مگس‌ها نیز عین بقیه ی موجودات و خلایقِ الهی از جماد و نبات و حیوان و انسان گرفته تا موجوداتِ عوالَمِ جبروت و ناسوت و لاهوت و ملکوتِ ارواح - جز و کل - همگی ، مفیدند و حکمت های فراوانِ الوهیت که ما ازشان بی خبریم در خَلق و صُنعِ وجودی‌شان نقش ِآثارِ هستی‌بخشی را دارند ؛ خاصه مگس‌ها که در گَرده افشانیِ کاکائو نقش مهمّی را ایفا می کنند و همه‌ی انسان‌های شکلات‌پسند ، وجود شکلات کاکائویی و کیک و ازین اقلام را مدیونِ پاهای ظریف‌‌ مگس اند بی مزاح البته وجداناً 😊

درباره‌ی دیدِ منفی‌اندیشِ طبیعی و اکثراً مقایسه‌محور و تحقیرآمیزِ برخی شاعرانِ جهان راجع به مگسِ وِز وِزوو و زِبِلینگ


مثلاً سعدی می گوید :

این دَغَل‌دوستان که می بینی
مگسانند دُورِ شیرینی



من دگر شعر نخواهم که نویسم که مگس
زحمتم می‌دهد از بس که سخن ، شیرین است

سعدی


یا حافظ که می گوید :

ای مگس عرصه‌ی سیمرغ نه جولانگهِ توست
عِرضِ خود می‌بَری و زحمتِ ما می‌داری


و مولوی با زبانِ طنز می گوید:


چون مگس در دوغِ ما افتاده‌ای                           
تو نه‌ای مست ای مگس در باده‌ای


و نظامی گنجوی :

مگس بر خوانِ حلوا کِی کند پشت ؟                    
به انجیری غُرابی چون توان کُشت



و عطار نیشابوری شهید حمله مغول :

طاووس رُخَش چو کرد یک جلوه                         
عقلم چو مگس دو دَست ، بر سر زد



و خاقانی شروانی :

چرب و شیرین خوانچه‌ی این دنیا                                
به مگس راندنش نمی‌ارزد


یک شاعرِ غیر ایرانی که الان اسمش دقیق یادم نیست فرانسووا وُلتر احتمالاً باشه ؛ می گوید که :

نیش و وِز وِزهای چند مگس
اسبِ چموش و چابک را
هرگز از تاختن
بازنمی دارد .

The bites and bites of several flies
Never an agile horse
From attacking
. Does not stop

بیش نمی نویسم ولی بااجازه‌ی مدیر عزیز سایت
تیک نقد را می زنم تا همگان بخوانند .
شاید بعداً مطالبی را از طریق ویرایش اضافه
نمودم - درصورت توفیق و عمر و وقتم - .


سلامت باشید و دلشاد و پیروز .