شمعِ شب‌های سیه

شمع شبهای سیه تا صبح، جان‌فرسا بسوز
ور نیامد شب به سر، از فرقِ سر تا پا بسوز

چشم‌ها را جمله خیره ساز و برق‌آسا درخش!
گوش‌ها را ولوله انداز و رعدآسا بسوز

چون سرِ سودست در سودای عشق اندر سرت؟!
سود و خسران را گذر؛ آسوده زین سودا بسوز

سرنوشت ار ساز را بر پردهٔ غم کوک کرد
ساز بنواز و بساز و بی دم و اما بسوز

سربگرداندند بس، گرداند سرگردانشان!
گر گمان جز این بری، گردانه گردون را بسوز!

زین هوای بی‌هوا، آتش نیفروزد هوا
این هوا در هیچ جا، در وادیِ بی‌جا بسوز

یوسفی گمگشته در بازار عشق است ای عزیز
عشق یک شمسی بخر با شعر مولانا بسوز

صادقی منگر به شمع شوق، کاین آتشفشان
شعله ای دارد که می دوزد دل و جان‌ها به سوز