پنجشنبه ۹ اسفند
اشعار دفتر شعرِ رسالت بودن شاعر رسول دبیر (نافذ)
|
|
|
|
بر اشارت هایتان دقت کنید
جذبه ای آمد به آن همت کنید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از جه پرسم تا دهی بر من جواب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کیمسه کی بئل باغلادی بیر آیری کسه
مسخ اولدی الیشدی ایله دوشدو قفسه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه یک باشد و گمراهی هزار
امر بر معروف و راه نکر زار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم از امر خدا بالا نشست
کو به صدرش نام حق تدریس بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق میدانیدا ترسه آواند آوانددیدا ترسه اولار
ایمان عرصه سینده ترسه اوانداونددیدا ترسه اولانماز، قول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در محضر عشق و کوی عشاق چه سر
بی ترک سر این حضور نبود بهتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر تقدیر می‌خندد به تدبیرم
توکل بر خدا دارم اجیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عقل در فعلیت خود زندگیست
جستجو بر حسب عادت بندگی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمانه ای که مرا فرصت اشارت داد
به طالعم خود او وعده بشارت داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نظم هستی چون بود هماهنگی
نتوان گفت بالای چشم ابروست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به فرض نخستین چه تدبیر بود
که یکسر گره آز سبب می گشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وای از روزی که پیچید حور و ماه
روزگاری چون بمیرد هر گیاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اقربش افضل ترین است ای صنم
ای خوش آن را بهر آنش در زنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به راه عرصه عقل از نطر چه مایه بگذارم
که طور کشف وشهود عرضه دارد اسرارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تکرار فراق و وصل نافذ
طريق اين فلک را چرخ گویاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما جز صفا به دل دوستان نخواستیم
بر خود نخواسته هر چه،به ایشان نخواستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر عالم را خدا چون می‌نوشت
عشق را از گوهر ایمان سرشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به پای منزلت یار اگر رسی شیری
وگرنه تا بود عمرت هميشه دلگیری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن دل که هوای دیدن یار نمود
از شوق لقا به عشق اثرها پیمود
در آینه دید نور صورت ها را
ازباغ جم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شوق بر شوق او فزاید از ارنی
مست آن شراب شوق ادرکنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرنج آنچه شد بر تو منع ای رفیق
ارادت بدان آن منیر شفیق
فروغ وبصر نیست در هر سبب
برو دیده ور ،
|
|
|
|
|
علی نظری سرمازه
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ابراهیم کریمی (ایبو)
سید هادی محمدی
محمد شریف صادقی
