چهارشنبه ۱۴ خرداد
اشعار دفتر شعرِ پرواز شاعر علی باقری خورآبادی
|
|
|
|
دلبرم، این تویی یا که خواب می بینم؟؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرتگاهی ست‌میان من و تو بی تردید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم و ابرو و لبش ذهن مرا درگیر کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقم کردی یکی شد عقل و دل
بی تو صفرم با تو بی شک بیستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمین زمان مکان زبان بیان روان وزان جهان
قضا قدر خبر بشر نِما هوا صفا وفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درونِ کهکشانی از مقوله ها مُعلّقم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بهشت برین ای یگانه یِ من
لحظه ای رو مگردان عذاب می بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز دیشب زِ غم آواره ی صحرا بودم
باد یکریز زِ احوال دلم می پرسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می زنم ای گُل به رُخَت بوسه ای
گر بِزَنی سنگ به پیشانی ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقِ من برق نگاهت حاملِ پیغام بود
با همین انگیزه می بینی که شاداب آمدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تبسّم می کنم با یادِ لبخندت
به دنبالش ولی هر بار می گریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چهره یِ زیبایِ او ذهن مرا درگیر کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلبل شده سر مست و کُند مدح و ثنایش
گُل در چمن و باغ به رقص و طرَب آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنقدر خوب منقّش شده چشمانِ نگار
تا که اندیشه در این آیه و اعجاز کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اعجازِ نگاهِ تو مرا می کُشد ای عشق
لبخند بزن کاسه یِ صبرم شده لبریز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبَرم برقِ نگاهت حاملِ پیغام بود
با همین انگیزه می بینی که شاداب آمدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفت معشوق که مشتاق ترم بهرِ وصال
مشکل آن است که از سویِ تو اقدام نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرتگاهی ست میان من و تو بی تردید
.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با نفَسِ خویش حیاتم بِبخش
یخ زده چون برفِ زمستانی ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنچنان رقصید دنیا پیشِ چشمم دلفریب
تا به خود باز آمدم شیطان مرا تسخیر کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می زنم ای گُل به لبت بوسه ای
گر بِزنی سنگ به پیشانی ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خدا دلواپسم امشب نگارم دیر کرد
ساعتی دوری از او ده سال من را پیر کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کفتر تیز پرم ، از قفس آزاد نشد
مفسدِ شهرِ دلم ، عاقبت اعدام نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبرم برقِ نگاهت حاملِ پیغام بود
با همین‌انگیزه می بینی که شاداب آمدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرتگاهی ست میان من و تو بی تردید
می پَرم با دل و جان عشق مرا خواهی دید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا تو بزرگی با مَرامی
بده از لطف و احسان بار الها
دل مجروحِ من را التیامی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرتویی تابید و قرص ماه شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبخند بزن کاسه یِ صبرم شده لبریز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکست هیبتِ گرمای سختِ تابستان
هوای سردِ خزان گرمِ جان فِشانی شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موجِ سنگینِ بلا می‌آید از هر سمت و سو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکرِ بچّه ، مای بی بی، فکرِ پوشک می کنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی عشق تو دنیاست پریشان و غم انگیز
با عشق تو زیباست گُل افشان و دل انگیز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن چهره ی دلربای چون‌حور
تخریب شده زِ حمله یِ مور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقانه نوشتم که دوستت دارم
بی قرارم چرا که جواب می بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قطعه قطعه جسم ها رویِ زمین
باز هم تکرار عاشورا شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مَرامش بخشش و احسان ،دلیل و منطقش قرآن
هجومش تندر و توفان، شدید و سخت و رعد آسا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به پایش می زند بوسه
گل و خار و شن و بوته
ثنایش می‌کند بلبل
سلامش می دهد صحرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه ای رو مگردان عذاب می بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقم کردی یکی شد عقل و دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوشته رویِ سینه ام به خطِّ عشق جانِ من
فدای مرتضی علی فدای مرتضی علی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عقل می پرسید ای دل کیستم؟
عشق می پرسید ای دل چیستم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نگاهت گُلِ من حسِّ خوشایندی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رها گشته بغض و سپس سیل اشک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هشدار که آرامشِ ما را نخراشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم صفا گرفته از صفایِ مرتضی علی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب دیدم پول پارو می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی تبسّم می کنی
در خود مرا گم میکنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میلادِ علی عالیِ اعلی ست مبارک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سلیمان رو نمایان کن که مُلک
باز جولانگاه شیطان ها شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه ای رو مگردان عذاب می بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنارِ توست ای بنده خدایِ مهربان امشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جولان مَده در عرصه یِ سیمرغ که ناگاه
پَرپَر شوی از بادِ پرَش جوجه یِ ناشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می رود زوزه کِشان کفتار ، چون
شیر غرّان واردِ صحرا شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن چهره ی دل ربای چون حور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقِ من این تویی یا که خواب می بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آزمایشگاه دنیا را ببین
مدّعی در این میان رسوا شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نسیمِ مهر وزید و دل آسمانی شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه ای رو مگردان عذاب می بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه شب که می درخشد اختر و ماه قشنگ
در شکوه روح بخش کهکشان می بینمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موجِ سنگینِ بلا می آید از هر سمت سو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خوانَمت همیشه اگر چه نخوانیَم
تنها تویی امید من و زندگانیَم
|
|
|
|
|
آرمین اسدزاد (الف)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
به نام چاشنی بخش زبانهاحلاوت بخش معنا د
محمد رضا خوشرو (مریخ)
علی نظری سرمازه
محمدرضا آزادبخت
سید مرتضی سیدی 
