تب

من آغوشمْ مثل تنهایی‌هام
نشسته دو زانو گرفتم غم و (فک کنم «گرفته» درست باشعع)
نمی‌ذارم از کودکی‌ رد بشه
بزرگیِ مردی شبیهِ من و

که از خوابِ بد، زاده‌ی آدمِ
طلوعی پس از گرگ و میشِ شبِ
سرابی در اندوهِ آشفتگی
و طوفانی از بُغضِ پشتِ لبِ

غریبم، تمرگیده بر تَختْ خواب
کسی گُم‌شده توی اسمِ شبم
و هذیانِ خاموشم از مُردگی
به سُرخیِ لب، داغ داره تبم

چه ترانه‌ی زیبا و متفاوتی
برم بقیع‌ ترانه‌هاتونووو بخونم

درود بر شما
خوشوقتم از آشنایی با شما...

عالی
دلنشین
بسیارز یبا
هزاران درودبرشما

درود
مثل همیشه
زیبا و دلنشین
سروده اید
⚘⚘⚘⚘
رقص قلمتان ابدی

درود. الحق و الانصاف قلم زیبایی دارید در ترانه سرایی