تب

من آغوشمْ مثل تنهایی‌هام
نشسته دو زانو گرفتم غم و (فک کنم «گرفته» درست باشعع)
نمی‌ذارم از کودکی‌ رد بشه
بزرگیِ مردی شبیهِ من و

که از خوابِ بد، زاده‌ی آدمِ
طلوعی پس از گرگ و میشِ شبِ
سرابی در اندوهِ آشفتگی
و طوفانی از بُغضِ پشتِ لبِ

غریبم، تمرگیده بر تَختْ خواب
کسی گُم‌شده توی اسمِ شبم
و هذیانِ خاموشم از مُردگی
به سُرخیِ لب، داغ داره تبم

چه ترانه‌ی زیبا و متفاوتی
برم بقیع‌ ترانه‌هاتونووو بخونم

درود بر شما
خوشوقتم از آشنایی با شما...

درود بزرگوار
به شعر ناب خوش برگشتید
ترانه زیبایی را هدیه آوردید
موفق باشید

عالی
دلنشین
بسیارز یبا
هزاران درودبرشما

درود
مثل همیشه
زیبا و دلنشین
سروده اید
⚘⚘⚘⚘
رقص قلمتان ابدی

درود. الحق و الانصاف قلم زیبایی دارید در ترانه سرایی

درود زیباست