يکشنبه ۱۸ خرداد
اشعار دفتر شعرِ گل آفتاب شاعر محمد ایثاری نیا (جوینی)
|
|
|
|
خدایا هیچ کس را
"تن" بیمار و
"کیسه"بیمار مگردان....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به حالِ "دل "
بارید ابرِ آسمان
چتری بیاور....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گام به گام
سال را به آخر رساندن
قرار نیمه تمام
کلاس نرفتن ......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ گاه
دیر نمی شود رفتن.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژه به واژه
نوشتیم
سرنوشتِ دفتر زمستان....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پنهان رخ خورشید
پس آن همه
سیاهی ابرها
به سان
گیسوی مشکین میترا
نقاب از چهره
برگیرد
به امید ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستان ناز تو
می زند
نقش خاطره
بر تار و پود
عاشقانه ها....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امید ،
شوقِ بی تابِ آفتاب گردانی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در هجوم هوای نا پایدار
با طغیان رودخانه ها
حوصله ی سدها هم
سَر ریز می شود گاهی ......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار
تولدی ست دوباره
آغازِ رویشِ جوانه ها
فصلِ شکوفائیِ عنچه ها....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخاری هیزمی
در شب های سردِ زمستان
و شب نشینی خانواده
دور کرسی......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدائی که بود نقاش زیبائی ها
روی بوم زندگی
تصویری کشید بی نظیر
برای تمام فصل ها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مسلمانا
گوئیا امسال
خود ، قربانِ حاجی شدی
نفس خویش را بریدی و
صافی شدی.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکی که
"دنیا شبیه نقاشی هایش نبود"
انسانیت خوابیده است آنجا
یا مست است سیاست را؟...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سال ها
هر روز ورق زدیم
دفتر زندگی را برگ برگ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بزرگ شده ام کودکی را
از پی کسب لقمه ای نان
پیش از بلوغ جسمی که کنده است جان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسان تو راه می رفتم
بسان تو سلام....
برای اینکه بگم بزرگ شدم
کفش هاتو پام.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز
دل تنگِ کسی هستم
که بی دریغ بود
تمام دوست داشتن....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوروزآمد
آغازِ روزی نو
برای مردمانی با عاطفه- غریب –
در زمانه ای – عجیب -
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گام به گام
تا اینکه کُمِیتم نه لنگد
عرض زندگی ام طی شد به پام.......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمین می بوسد
دستان بهاری که
فرجامِ زمستان را نوید می دهد.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز های آخر سال
قرار نیمه تمام همکلاسی ها
برای نرفتن به مدرسه.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای دل انگیز ابریِ بهار
به انتظار گونه های تو
جاری می شود
با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جا خوش کرده،
چیزی درونم...
که می خواهد
بشکافد سینه ام ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دفترِ سرنوشت
که نوشته اند درآن
سرشت ما
گشوده است روزگار.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاخِ آز
بنا شود بر خرابه های صداقت
در زمینی که به جا مانده از مناعتِ طبعِ من و تو هنوز....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حَک خواهم کرد نامت را
بر کتیبه ای
از جنسِ عاطفه
تاگواه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز می کنم
پنجره ی خانه ی
قدیمی را.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سال هاست
حیران وادی عشقم ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هزاران نکته پنهانست
در زلف سیاه تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمستان آغازیست
برای دانه های خفته در خاک
تا رویشِ آرامِ جوانه هارا
پیوندی جاودانه بخشند
با فصل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر هم ازعشق به دلدار ,نگفتی رفتی
ازغصه ی مجنون گرفتار ,نگفتی رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی شاید
تکرار گذر از
فصل هاست...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سهم من از زندگی چیست؟
نوازش دستا نم
بانسیم تو
قبل از ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمان می گذرد با شتاب
وقت تنگ است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دفترِ سرنوشت
که نوشته اند درآن
سرشت ما
گشوده است روزگار.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمستان تفسیرغم چشمان تو ست.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پائیزِ قشنگِ رنگارنگ
دقایقی چند بار سفر
خواهد بست....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمین...!!
اين فرش رنگارنگ
آخرین برگ های پائیز را
می گست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پائیز هم
اگر مهر زیبایش نبود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز باورم نیست که
بهارم خزان گشت و.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لقمه ای نان روغنی
لب تنور داغ سنتی
کمی کره محلی و ......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلِ سیمایِ ِ دختِ مهر
پژمرد به دستِ شقاوتِ حماقتی که بی انتهاست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیروز
خورشید را در نینوا
به مسلخ بردند و
خاندانش به اسیری شام....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چلیپا
مقدس از روح خدا و
دار محبوب
ازسِرِّ اناالحق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آفتاب به آرامی
غروب می کند و
- دشت -
مسافران روز را بدر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و چه زیباست
عشق
به سادگی و بی رنگی....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بانوی من
هر روز و هرشب
کوچه آشتی کنان محل را
دوره می کنم.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طلوع خورشید
و غروب آفتاب،
شوخی تلخ و تکراریِ
آسمان است با من ......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای جبران کم آبی رود ها
بسیج می شوند
تمام سد های عالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو زلفِ پریشان و
سلسله ی موی دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار با تو زیباست
وقتی فرجام عشق را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پروانه شدم ، دور تو گشتم
سوختم و ساختم ای جان من....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازسادگی من
همین بس
که باورم شد بازگشت تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که باشی
تمام غروب ها را
دلگرم و عاشقم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی آسمان
برای فردایِ جاده ای
که تو رهگذرِ آن هستی
قرار بارش برف گذاشته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروب
تفسیرِ غم انگیزِ چشمانی ست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می گویند که تو
در دل جای داری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروب هر آفتاب
می خواند قصه رفتن تو را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی تو باشی و
یک استکان چای داغ.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق یک مرد
در خانه ای کوهستانی
که بود معماریش سنتِ یوش....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دیدگان تو
جاری شد بهار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال که باران
تمام یادگاری هایت را......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وصال تو
برای من
از جنس نیازی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای دلپذیر پائیز
به آرامی می خواند تورا
ونم نم قطره ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازامشب
تمام پائیز بارانیست
جنگل را مه گرفته و
دریاتوف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با وجود برف و سرما
اما هنوز
پائیز
|
|
|
|
|
محمدرضا آزادبخت
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
آرمین اسدزاد (الف)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
به نام چاشنی بخش زبانهاحلاوت بخش معنا د
محمد رضا خوشرو (مریخ)
علی نظری سرمازه
ابوالحسن انصاری (الف رها) 
فرداد احدی مقدم 
سید علیرضا دربندی 
