دوشنبه ۳ دی
اشعار دفتر شعرِ ترانه اجتماعی شاعر پیام مفخم
|
|
بچگی روشنی، خام مثه برف پاک
سر تولاک خودت، کَبکی بودی سینه چاک
از بهشت روندَنِت، با یه توشه یِ غُ
|
|
|
|
|
در بستر بدبختی با این همه تنگدستی / عاشق شده ام چندی ای وای چه بن بستی
|
|
|
|
|
همه جا غربتِ من هر کجایی ناکجا
سینه ی پر دردم بسته راه نفسم
تشنه ی بادِ خنک عطشی در طبسم
سایه
|
|
|
|
|
توو مرز خواب و بیدارم
گمم آشفته ام زارم
|
|
|
|
|
کی میدونه نمی دونه زنهار هر چه پستی
تمام این ورق های سیاه رو /برسر میز /کی بریزی یا نریزی
کی می
|
|
|
|
|
پَست (*پست) به هر کاری می زنه دست ( دست)
دست به ، کار رذل و زشت و بد، پست (پست )
|
|
|
|
|
روزِ زمین روزِ زمان روزِ جنونِ یک حسد
در عقده های خفته ای پیدایشِ جرم و جسد
روزِ فرودِ آتشِ شهوت ب
|
|
|
|
|
با هر نسیمِ عطرِخوش یا یک تکانِ دسته گل
یک برگِ کهنه لا کتاب، به خاطره کشیده پل
یک دست خطّی در س
|
|
|
|
|
لگد بزن لگد بزن به زیر بخت بد بزن
رها از این سیاهیا به قلب پر حسد بزن
بخون بخون که بشنوم درو
|
|
|
|
|
درون یک عطش گاهی سرابی
می شینه توی حلقت جایِ آبی
|
|
|
|
|
یه روزی آرزوم این بود توی جاده برم چون باد
به سوی مرز هوشیاری روی زین موتور آزاد
ولی امروز منِ تنه
|
|
|