موتوری

یه روزی آرزوم این بود توی جاده برم چون باد
به سوی مرز هوشیاری روی زین موتور آزاد
ولی امروز منِ تنها بدون سایه ی فردا
می رم که با موتور گم شم مثه خاموشیِ فریاد

بابام هیچ وقت دلش راضی نشد با این خیالِ من
می گفت پات رو زمین بند نیس شده جونت وبالِ تن
درست می گفت اون طفلی ، کلامش بوی خواهش داش
هوس های دلِ من بود که انگار بیشتر ارزش داش
ولی امروز تو شهری که پر آتیش و پر دوده
زبون آدماش بی مهر و اخلاقش که مردوده
زیادن سنِ اون سالِ بابام در شهر پیِ روزی
سوارِ قارقارک هایی بدونِ چشمِ دلسوزی
رو ترک ، یک خانواده پشتشن همراه پر آه ان
نشسته پایشون رویِ زمین بند نیس در چاه ان
موتور امروز تو تنها آشنایِ دورِ من نیستی
موتور امروز تو تنها پاسخِ یک شورِ من نیستی
موتور امروز تو امیدِ یه نسلِ پیشِ رو هستی
موتور مروز تو تنها قاصدِ صد ارزو هستی
بدونِ تو چه آدم ها که بی کارند بی راهند
بدونِ تو چه نسلی بی امید ساکن توو ایستگاهند
بدونِ تو سرابی پیشِ پاشون نیس ، مقصر رو جواب ساده دادن راهی آسون نیس

این ترانه به همراه موسیقی است