نور ...

 خوشا دمی که به غیرت غرور برخیزد
به سرزمین جهالت شعور برخیزد
دلی که خسته است از قساوت تقدیر
ز دست و پای بسته با سرور برخیزد
شب است و ظلمت و نشان اهرمن بر جا
خوشا همی که جلوه های نور برخیزد
در این سرای خالی از تنعم و مکنت
دوباره بوی گندم از تنور برخیزد
نمانده فرصتی برای انتظار ای کاش
شبی ببارد آسمان و شور برخیزد
ز قعر چاه فلاکت دوباره جوشد نور
نوای قدسی موسی ز طور برخیزد

 

تقدیم نگاهتان

افشین گل فرامرزی ( الف- سکوت )