بوف کور

این مطلب و قبلا منتشر کردم بنا به درخواست دوستان دوباره پای شعر مهدی ارائه اش میدم.

بعد از خواندن کارهای بسیار ضعیف سپید و موج نو در سایت برآن شدم چند مطلب آموزشی در صفحه ی خودم نشر دهم.

هرشاعری تا اشراف کامل بر گذشته ی ادبی زبان خود و آشنایی با ادبیات جهان نداشته باشد نمی تواند کار قابل دفاعی منتشر کند شناختِ
موسیقی کلامی
صرف و نحو
آرایه ها از واجبات این راه است.

بخش اول
موسیقی در شعر سپید:

جناب شفیعی کدکنی در کتاب موسیقی شعر نظام موسیقیایی را به چهار بخش تقسیم می کند.
مجموعه عواملی که زبان شعر را از زبان روزمره به اعتبار بخشیدن آهنگ و توازن امتیاز می بخشند و باعث رستاخیز واژگان میشوند چهار دسته اند
۱)وزن
۲)قافیه
۳)ردیف
۴)هماهنگی صوتی
که برای هماهنگی صوتی اهمیت ویژه ای قائل است
هماهنگی صوتیsound patterns چیست؟

هر مجموعه عناصر آوایی به لحاظ اشتراک صامت ها و مصوت موجود در سراسر مجموعه ی گفتمان امکان تناسبهای ویژه ای را دارند مثلا اگر نصوت او یا آ یا ای یا صامت سین یا شین به هارمونی خاصی تکرار شوند مشاطه ای شیرین برای شعر میشود.
(مشاطه ای شیرین برای شعر میشود/واج آرایی شین)
سهم بسیار عمده ای از موسیقی شعر در همین هماهنگی اصوات نهفته است.
که در ادامه از منطر  زبان شناسی جدید به بررسی آن می پردازیم.

عوامل موسیقی ساز از منظر زبان شناسی براساس کتاب زبان شناسی ترانه حسین قلی پور/روزبه آزادی
الف)توازن واجی
ب)توازن هجایی
ج)توازن واژگانی
د)توازن نحوی
و)توازن ساختمانی

توازن واجی:
توازن واجی شباهت هایی دارد به مباحث مطرح شده در واج آرایی و سجع ها اما شاید کاملتر باشد.

یکسان بودن هم خوان اول:

ببر-بید  پند-پا   شیر-شتر  سیر-سرکه

یکسان بودن اولین واکه:
واکه چیست:

به واجی می‌گوییم که هنگام ادای آن، گذرگاهِ هوا باز باشد.
که در فارسی ۶ واکه(مصوت) ۲۳ همخوان(صامت) وجود دارد.

بار-ناب  شور-خون   بیست-ریز

یکسان بودن همخوان آخر:
مرد-طرد  سال-پول   شیر-تار

یکسان بودن همخوان و واکه اول:

ماست-ماند  کاشت-کار  تیر-تیک  باد-باران

همسان بودن همخوان اول و آخر:
بار-کور  مست-ماست  میز-موز

همسان بودن همخوان و واکه در کلمات دو هجایی:

دندان-ناودان  امکان-امسال

ادامه دارد....

با سلام
با بخش دوم شعر سپید و موج نو در خدمت شما هستم
البته این مطالب به درد کلاسیک سرایان نیز میخورد و حتی کسانی که بر اریکه ی غرور تکیه داده اند.
بعد از این سلسله مقالات به اشعار امروزی خواهم رسید و مبین مشکلاتِ جامعه ی ادبی می شوم( تضمین از جناب استکی😄😄😄)

توازن هجایی:
وزن و انواع آن
که خود به تنهایی مبحث بسیار گسترده ایست و از حوصله ی کلمات این تحقیقات خارجست.

توازن واژگانی:
در این مرحله ابتدا باید به تعریف جناس بپردازیم:
یکسانی و هم سانی دو یا چند واژه است در واج های سازنده با اختلاف در معنی پس  جناس به معنای آوردن کلماتی با تلفظ نزدیک به یکدیگر است.
انواع جناس:

همگونی ناقص(جناس ناقص):
جناس ناقص حرکتی : اختلاف در  حرکت یا مصوت کوتاه دو کلمه است. مانند: گُل ، گِل 
سرشک گوشه گیران  چو دَریابند ، دُر یابند
رُخِ مهر از سحرخیزان  نَگردانند  اگر دانند  حافظ

 جناس ناقص افزایشی : دراین جناس ، یکی از کلمات ، یک حرف  اضافه داشته باشد . مانند : طاعت ، اطاعت  /  عادل ، معادل 

نکته: گاهی ممکن است ، حرف اضافه در وسط قرار بگیرد و یا در آخر بیاید. مانند :  قامت ، قیامت    / روا ، روان

جناس تام  : کلمات ،  لفظ یکسان و معنای متفاوتی دارند. مانند : شیر ،  شیر – گور ، گور 

بهرام که گور می گرفتی همه عمر 
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت  خیام  
 گور در مصرع اول به معنی گورخر  ، و در مصراع دوم به معنی قبر است.

جناس  مرکب : جناسی که از دو کلمه ی هم هجا هم وزن تشکیل شده که در تکیه اختلاف دارند یکی ساخت  بسیط وساده ، دیگری ساخت مرکب است.
 مانند : کمند و   کم اند

گفتمش باید بری نامم زیاد
گفت آری می برم نامت ز یاد  فرصت شیرازی
زیاد اول کثرت را می رساند و ز یاد دوم به مخفف از یاد هست و در شعر به معنای فراموشی.

جناس مطرّف : درجناس مطرّف ،  اختلاف  در حرف رَوی است
حرف رَوی : به آخرین حرف اصلی قافیه گفته می شود مانند : آزاد ، آزار   /   باد ، بام  /  مقام ، مقال 

جناس خط : دراین نوع جناس ، تفاوت در نقطه ی کلمات است . مانند: درست ، درشت  /  سیر ، شیر 

جناس لفظ : دراین جناس ، کلمات باهم  در تلفظ یکسان هستند ولی املای متفاوتی دارند
مانند : خار ، خوار /  قریب ، غریب
خاست ، خواست     /  فترت (جدایی ) ، فطرت
فِراق ، فَراغ   / ارز، ارض، عرض 

جناس اشتقاق  : دراین جناس ممکن است کلمات هم ریشه باشند مانند : رسول ، رسیل ، ارسال، که هرسه از رَسَلَ مشتق شده اند.
نکته:گاهی ممکن است ، دو واژه شبیه هم باشند؛ به طوری که فکر کنیم از یک ریشه باشند ؛ که به آن جناس شبه اشتقاق می گویند مانند : کمان ، کمین   از یک ریشه نیستند.

جناس قلب یا مقلوب  :  این جناس را کمتر به عنوان جناس  مطرح می کنند. اما از توابع جناس است در این صورت قلب ، جا به جا شدن حروف یک کلمه است.  مثل  : سُبحان  ، سَحبان  ؛ که دراین مثال حروف «ح» و «ب» جابه جا شده اند 
نکته: گاهی اوقات ، قلب به طور کامل اتفاق می افتد. مانند : راز ، زار  که دراین مثال کلمه ، کاملا وارونه شده است.
و مثال هایی دیگر : درز ، زرد  /   جنگ ، گنج   /   ریش ، شیر  

    
توازن نحوی:
تکرار الگوی نحوی شیوه ای است که کمک بسیار به برجستگی کلام می کند و از روشهای موثر در آشنایی زدایی زبان به شمار می آید در واقع تکرار الگوی نحوی قرینه سازی نحوی می باشد علاوه بر این که تکرار نحوی آهنگی دلنشین می بخشد با تاکید نیز همراه است.
در زبان فارسی امکان جابجا کردن عناصر یک جمله بسیارست
که بر اساس این انعطاف جابه جایی های نحوی یا تکرارشان به سه دسته تقسیم می شوند.
نکته: تکرار در اشعار کلاسیک با آرایه ی تصدیر اتفاق می افتد.

دسته اول تکرار ساختمان نحوی مرتب:
تو دستهایت را می بخشیدی
تو چشمهایت را می بخشیدی
تو مهربانیت را می بخشیدی
تو زندگانیت را می بخشیدی
وقتی که من گرسنه بودم
فروغ فرخزاد

هرکسی را هر قبیله ای را توتمی است توتم من توتم قبیله ی من قلم است قلم زبان خداست قلم امانت آدم است قلم ودیعه ی عشق است هر کسی توتمی دارد و قلم توتم من است و قلم توتم ماست شریعتی

توتم: چیزی که به عنوان سمبل مورد پرستش قرار گیرد.

خوش بینی برادرت ترکان را آواز داد
تو را و مرا گردن زدند
سفاهت من چنگیزیان را آواز داد
تو را و همگان را گردن زدند
شاملو

دسته ی دوم تکرار ساختمان نحوی مشوش:
به کلمات یکی برود بگوید
یکی برود به کلمات بگوید
از بی راهه به رویای امشب من نیایند.

دسته ی سوم مطرود و عکس:
من سایه ام را به میخانه بردم
هی ریختم خورد
هی ریخت خوردم
اخوان

ادامه دارد....


همانطور که در قبل بیان شد ساختمان و ساختار شعر بسیار اهمیت دارد. محمد حقوقی در تشریح ساختار منسجم یک اثر می گوید:هر اثر هنری طرحی است که از مجموع فکر و تخیل و زبان چگونگی بیان و ترکیب و ادغام اینها در هم افکنده می شود هر شعر موفق سازمانیست متشکل از واژه هاست درست مثل سازمان بدن انسان شعر فقط جریان خون نیست لطافت پوست هم نیست خون در بدن با چه هدفی حرکت می کند؟ با هدف حیات بخشی و اگر کالبد نباشد خونی جریان پیدا نمی کند.

افزون بر عواملی مانند جاذبه ی تصویری(که از نظر من مهمترین رکن شعر امروزست و به زودی به آن خواهم پرداخت)
یا رابطه نوین بین اشیا نوعی هم اهنگی صوتی یا حسی
باعث استحکام ساختمان شعر می شود
که محمود فلکی در کتاب موسیقی در شعر سپید فارسی
با بررسی اشعار شاملو آنها را به چند دسته تقسیم کرده است

الف) آهنگ ردیفی-کناری
که خود دو بخش است
آهنگِ کناری و اهنگ درونی
شاملو با اینکه کلا وزن را مردود میدانست اما از قافیه غافل نبود
مثلا
تکیده/ زبان در کام کشیده/از خود رمیدگانی در خود خزیده

بنا به تعریف قافیه در شعر کلاسیک
تکیده کشیده خزیده هم قافیه اند.

یا

نخستین
کا در جهان دیدم
از شادی غریو بر کشیدم
من ام آه
آن معجزت نهایی
بر سیاره ی کوچک آب و گیاه

دیدم کشیدم
آه گیاه هم قافیه اند.

۱)آهنگ کناری:
این نوع اهنگ از ره گذر حرکت قافیه ای ردیفی در پایان سطر و یا در پایان بند پدید می آید و به دو شیوه شکل می گیرد

شیوه ی نخست:
سطر به سطر
مانند تکرار ای یا ی در انتهای هر مصرع شعر زیر:
من بودم و شدم
نه زان گونه که غنچه ای
گلی
یا ریشه ای
که جوانه
یا دانه ای
که جنگلی
راست بدان گونه
که عامی مردی شهیدی
تا آسمان بر او نماز برد.

شیوه ی دوم:
استفاده از قافیه و ردیف یا فقط قافیه در پایان هربند
همانطور که نیما آنرا زنگ مطلب می خواند.

دیری ست است نعره می کشد از بیشه ی خموش
کک کی که مانده گم
زچشمها نهفته پری وار
زندان بر او شده است علفزار
نیما

وار با قسمت دوم کلمه ی مرکب علفزار یعنی زار هم قافیه است.

۲)آهنگِ درونی:
این نوع از قافیه و ردیف درون سطرها پدید می آید مجموعه ی هم آهنگی هایست که در نتیجه ی هم سانی واژگانی و وحدتِ بین مصوت هاو صامتهای واژگان درون یک شعر به وجود می آید.
شکل نخست:به صورت قافیه

صدایی بودم
شکلی میان اشکال
و معنایی یافتم

صدایی و معنایی هم قافیه اند

شکل دوم:هم آهنگی مصوت ها و صامتها

۱۲بار تکرار مصوت الف در و واژه ی شعر زیر بی آنکه مخل باشد

خدایا خدایا
سواران نباید ایستاده باشند
هنگامی که
حادثه اخطار می شود.

یکی دیگر از عزیزانی که به شدت از این نوع هم اهنگی مصوتها و صامتها حتی بهتر از پیشینیان بهره برده مهرداد جمشیدی
(مانا) است.

و دست مهربانت
که مرهم مصائب مسیحا بود
و نسیم نفسهایت
که نهیب می زند بر دوزخ نمرود
به قربان قدمهایت
که سجده گاه ستارگان سیناست

در این چند سطر به بسامد بالای حروف س م د ه توجه کنید که چه هارمونی خاصی به کلمات بخشیده است
البته این کار نباید تصنعی باشد یعنی باید به اقتضای زبان اتفاق بیوفتد.

نکته: از عروض به عنوان آهنگ بیرونی یاد می شود
و چه بسا شاعران بسیار کلاسیک سرا عطش آهنگ درونی نیز داشته اند.

در عهد ما ای بی خبران عیش و نوش عمر گذران
شور و حال آشفته سران عزم گرم صاحبنظران
كو كو

در جمع ما ای همسفران داغ و درد صاحب هنران
راه و رسم روشن بصران آه و اشك خونین جگران
كو كو

معینی کرمانشاهی

به کرشمه ی عنایت نگهی به سوی ما کن
که دعای دردمندان ز سر نیاز باشد
سخنی که نیست طاقت که ز خویشتن بپوشم
به کدام دوست گویم که محل راز باشد؟

در این شعر سعدی
عنایت طاقت بپوشم گویم
حکم قافیه میانی را دارند

و مولانا نیز بسیار از این روش استفاده کرده است.

ادامه دارد....

با درود و بدرودهای عموما الکی جوامع هنری سلام😄😄😄

در مباحث قبلی تا جایی پیش رفتیم
که موسیقی در اشعار سپید و مشتقاتش به چه شکلهایی صورت می گرفت
نوع دیگر این آهنگین کردن هم آوایی است.

هم آوایی:
اگر در شعر کهن قافیه با قواعد خاص خود یافت می شود
و از ارکان اصلی شعر فارسی است اما در هم آوایی یک شکل بودن اصوات  نقش قافیه را بازی میکند و تنها در شعر آزاد به عنوان عنصری مستقل خود را نشان می دهد
قافیه در شعر آزاد تنها در حروف رَوی نیست. بلکه همانند سجع متوازن که در آثار کهن داشته ایم رستاخیز میکند و چنین واژگانی تنها در وزن و اهنگ یک سانند.
به کلمات زیر توجه کنید:
مواج نقاد   بور کوه   باد ناب  سرد هشت

با در نظر گرفتن این تعاریف میتوان به این نتیجه دست یافت که شاعر آزاد سرا با قافیه ی آزاد یا هم آوایی کلام بستری روان برای شعر فراهم میسازد.

نکته:تعریف حروف رَوی:
آخرین حرف اصلی قافیه را «رَوی» می گویند. به عنوان مثال در کلمات جام، وام، دام، نام و آرام، حرف «م» روی است.
نکته:از چنین سبک قافیه ای در تکست های رپ بسیار استفاده میشود.

قسمت بعدی به هم آهنگی واژگانی تصویری می رسیم

هم آهنگی واژگانی- تصویری:
این نوع آهنگ در شعر به دوشکل در شعر نمود می یابد

۱)هم آهنگی از ره گذر طباق و تضاد:

همخوانی و پیوند معنوی و ارگانیک بین واژه های فریاد زندگی لبان برآماسیده آزادی و گل سرخ در تصویر شعر زیر هم آهنگی زیبایی به ان داده است:
پسِ پشت مردمکانت/فریاد کدام زندانی ست/ که آزادی را بر لبان آماسیده/گل سرخی پرتاب میکند؟
شاملو

تعریف طباق و تضاد:

هرگاه شاعر یا نویسنده ،دو کلمه ی متضاد را به گونه ای هنری به کار برد،به آن آرایه تضاد(طباق)می گویند.

 مانند آب وآتش- شب وروز- خنده وگریه و...

شاه وگدا به دیده دریادلان یکیست
پوشیده است ،پست وبلند زمین درآب
صائب تبریزی

در نومیدی ،بسی امیداست
پایان شب سیه ،سپید است
نظامی

۲)هم آهنگی از ره گذر تکرار و موضوع

در شعر بر سرمای درون که مایه ی اصلی آن را عشق تشکیل می دهد
تکرار آی عشق آی عشق ود پیدا نیست در پایان هر بند فضای ریتمیکی به شعر می بخشد

آی عشق آی عشق
چهره ی آبیت پیدا نیست
آی عشق آی عشق
چهره ی سرخت پیدا نیست

در سایت خانوم آرزو عباسی در شعر آهای با توام از این روش به خوبی استفاده کرده است.

نوعی دیگر از موسیقی شعر سپید ترنم جویباری است.

ترنم جویباری:

به نثر زیر توجه کنید

چون به مسجد جامع در آمدم و به حوض فرو شدم و سجاده بر طاق نهادم و جامه ها در میان آن کردم و به آب فرو شدم یکی فرود آمد و فراز شد و جامه و کفشم برگرفت و برفت
اسرار التوحید
در نثر کهن فارسی واژگان چنان مناسب کنار هم چیده میشدند که حرکت زبان ترنم رام و آرام جویبار را تداعی می کند.

موضوع مهم دیگر در اشعار سپید شیوی نگارش است

یافتن محل مناسب گسستها و پیوستها و چگونگی پی هم نویسی یا جدا نویسی در شعر سپید یکی از عوامل مهم در سهل خوانی و آهنگین کردن شعر است.

شگفتا
که مرا
بدین مستی
شوری نیست

به نظر می رسد که اگر که مرا بدین مستی باهم در یک سطر نکاشته میشد چندان تفاوتی نمیکرد ولی با جدا نویسی که مرا مکث پس از مرا هم قافیه بودنش با شگفتا را کاملا آشکار می سازد.

دوست عزیزی هم سوال داشت یا اینجا یا تو خصوصی هرجا راحت بود در خدمتشم.

ادامه دارد...

با سلام عرض ارادت و طبق تعارفات معمول تبریک سال نو
همچنین تسلیت به مازیار برای آسمانی شدن پدر بزرگ وارش
نمیشه گفت غم آخرت باشه چون دنیا کارناوال دردِ...

با بخش دیگه ای از آموزش شعر سپید و مشتقاتش در خدمت شما هستم.

به تعریف نیما شعر یک قدرت است یک قدرت حسی و ادراکی که توسط آن معانی و صور گوناگون در بروز خود قوت پیدا میکند.
بنابراین
در هر سبک و روشی به طور کلی ما دو نوع شعر سرایی داریم
شعر تصویری شعر گفتاری
از مقایسه ی این دو جمله به راحتی می توان تفاوت دوگونه کاربرد زبان را حس کرد
۱)سهراب با شتاب سوار بر اسب شد و به سرعت به میدان رفت.
۲)سهراب چون باد سوار بر اسب شد و چون برق به میدان رفت.
در جمله ی اول هر کلمه معنای عادی قراردادی و به اصطلاح تحت اللفظی خود را دارد اما در دومی باد و برق دیگر معنای حقیقی خود را ندارند باد و برق طوری به کار گرفته شده اند تا معنای شتاب و سرعت به صورت اغراق آمیزی و ملموسی از آنها اخذ شود این کاربرد تغییر دیگری هم در جمله پدید آورده سهراب به برق و باد تشبیه شده است.

جمله ی دوم را براساس صنایع بدیع ادبی می توان به شکلهای مختلفی نوشت:

سهراب بر اسب باد بود و در میدان برق.
سهراب بر اسب وزید و بر میدان تابید.

این جمله ها با کاربرد تشبیه،مجاز،کنایه و استعاره و به اصطلاح صنایع بدیع ادبی از جمله ی اول به دست آمده اند کاربرد زبان در جمله ی اول حقیقی و در جمله ی دوم مجازی می باشد.
اصطلاح متداول دیگر تصویر است زبان مجازی یعنی زبانی که در آن صنایع بدیعی (چه لفظی چه معنوی) به کار رفته باشد که زبان تصویری هم نامیده میشود.

اکنون میخواهم سوالاتی را طرح کنم آیا زبان شعر همیشه تصویری است یعنی تصویر جز جدا ناپذیر شعرست؟
چه عنصری در شعر باعث میشود که ما مثلا شعر سعدی را از حافظ تشخیص دهیم؟
پاسخ به این سوالات جنبه ای نهفته از سبک سعدی را آشکار میسازد.

اما پیش از آن دو شعر از رودکی(پدر شعر فارسی) را یاد آوری می کنیم

بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان اید همی
شاه سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی

ندر نهان سرشک همی باری

از بهر آن کجا ببرم نامش

ترسم ز بخت انده و دشواری

رفت آن که رفت و آمد آنک آمد

بود آن که بود، خیره چه غمداری؟

هموار کرد خواهی گیتی را؟

گیتی‌ست، کی پذیرد همواری

مستی مکن، که ننگرد او مستی

زاری مکن، که نشنود او زاری

شو، تا قیامت آید، زاری کن

کی رفته را به زاری باز آری؟

در اولی زبان شعر تصویری است و در دومی غیرتصویری
در اولی رودکی به کمک سرو و بوستان و ماه و آسمان حرف می زند اما در دومی صریح و ساده در واقع به کمک اندیشه سخن می گوید.
هر دو از شعرهای خوب فارسی و مسلم است که دومی هیچ کم و کاستی نسبت به اولی ندارد
در ادب فارسی از این گونه شعرها که در نهایت زیبایی و استواری است بدون آنکه در آنها صنایع ادبی بکار رفته باشد
بسیار داریم که سعدی بخش چشم گیری از اشعار او همین زبان خالی از صناعت است.

مثال:

من اگر نظر حرام است بسی گناه دارم

چه کنم نمی‌توانم که نظر نگاه دارم

یا

سعدی به روزگاران مهری نشسته بر دل
بیرون نمی توان کرد الا به روزگاران

تصویر عادی و متداول مهر بر دل نشستن و از دل بیرون کردن ماهیت شعری خود را از کجا اخذ می کند
و چرا با خواندن آن احساس شعر میکنیم
پرسشی است که پاسخ آنرا را باید در ماهیت اندیشه و احساس جستجو کرد

اصل نخستین مکتب پدیدار شناسی هوسرل اصل التفاتی بودن آگاهی است....

ادامه دارد...

با عرض سلام و بهبهات و چهچهات معمول😄

قبل از بررسی ادامه ی پدیده ی هوسرل در شعر گفتاری و تصویری
این سوال مطرح است چه عنصری در شعر باعث میشود که ما مثلا شعر سعدی را از حافظ تشخیص دهیم شعر شاملو چه مشخصه ای دارد که انرا میتوان از شعر فروغ تمییز داد؟ چه چیزی در شعر هست که بوسیله ی ان می توان شعر اخوان را از میان هزاران شعر دیگر تشخیص داد یا به اصطلاح به امضای شاعر پی برد؟سبک شناسی به همه ی اینها پاسخ می دهد سبک شناسی حوزه ی لفظ را در برمیگیرد و لفظ نیز نهایتا با زبان ارتباط پیدا می کند پس بنابراین زبان عاملی است که سبکهای شخصی و حتی سبک های دوره ای را به وجود می اورد.
ساختار نحوی جملات واژگان و ترکیب سازی مختصاتی هستند که زبان در بستر آنها شکل می گیرد و تغییراتی که در هر دوره ای در این پارامترها صورت می پذیرد زبان ویژه ی آن دوره را به وجود می اورد زبان شخصی نیز در ارتباط با همین معانی قابل توجیه و تفسیر است زاویه دید تحولات اجتماعی تجربیات فردی و خصوصیات درونی ذهنیات شاعر را می سازد و این تفکرات و ذهنیات در زبان انعکاس می یابد
بنابراین محور همه ی تحولات شعر زبان و روابط اجزای زبان است.
زبان چیزی جز ذهن شاعر نیست و ذهن چیزی جز زبان نیست وقتی که زبان شاعر تکراری است جهان بینی او هم تکراری است آنهایی که تصور میکنند با زبان فرخی سیستانی یا زبان سعدی در هر عصری می توان تجارب انسان ان عصر را تصویر کرد به دلایل صدرصد علمی علم دلالت جدید Semantics حرفشان پوچ و بی معنی است انسان چیزی نیست جز زبان و همه ی خلاقیتهای ادبی جهان فقط و فقط در حوزه ی زبان است و عواملی اقتصادی و... عواملی هستند که آنرا تغییر می دهند ان سخن ویتگنشتاین(از فلاسفه طراز اول قرن بیستم) را از یاد نبرید که گفت محدودیت زبان من محدودیت جهان من است
مثلا اگر کسی نمیتواند با زبان دلفین یا خرچنگ
سکه یا باد حرف بزند جهان بینی محدودی دارد
یعنی هرکس هر قدر گسترش زبانی داشته باشد به همان اندازه دارای جهان بینی وسیع تری است.

ادامه دارد...

با سلام
تا از جنگهای تحمیلی سایت و دزدیهای ناشیانه ی اشعار جون سالم به در بردم بقیه آموزشات و نوشتم😄😄😄

همانطور که گفته شد اصل نخستین مکتب پدیدارشناسی هوسرل اصل التفاتی بودن آگاهی ست.
منظور آنکه آگاهی همیشه آگاهی از چیزی است آگاهی همیشه عنایت به چیزی دارد ملتفت چیزی است این چیزی را که در عمل آگاهی آگاهی بدان التفات پیدا میکند هوسرل نوئما عمل آگاهی می نامند نوئما واژه ای یونانی است به معنای آنچه در اندیشه به چنگ می آید یا اندیشه به چنگ می آورد اما این نوئما را نباید با شی بیرون از ذهن اشتباه گرفت وقتی دو نفر به شی ای واحد از دو زاویه نگاه می کنند ذهن هر کدام التفات به چیز نوئمایی پیدا می کند متفاوت با ذهن دیگری. در حوزه ی زبان و معنی وقتی چندنفر درباری سعدی می اندیشند ممکنست ذهن یکی معطوف به بوستان دیگری گلستان و سومی به غزلیات شود هر سه درباری سعدی فکر می کنند ولی نوئمای هرکدام با نوئمای دیگری متفاوت است.
نسبت میان نوئما و شی نسبت میان معنی و مصداق است
وصفهایی با معنایی گوناگون می توانند مصداق واحدی داشته باشند یعنی به هر شی نوئمای گوناگون وابسته است و هر نوئما زاییده ی روشی است که با آن شی را تجربه کرده ایم.
با کاربرد نظریه التفاتی بودن آگاهی در حوزه ی زبان دو نتیجه ی مهم میتوان گرفت. یکی اینکه آگاهی محض و صرف و خالی از موضوع آگاهی وجود ندارد هرچه می دانید و احساس می کنید در نسبت دانش و حس با چیز دیگری دانسته ، دیگر آنکه برای بیان یک احساس توصیف یک شی یا یک مصداق با مجموعه ای بی نهایت از عبارات و جملات بامعنی مختلف روبرو هستیم .
با تعمیم این نظریه به بیان پیچیده ی هنری باید گفت کاربرد تصویر برای بیان موضوع احساس و اندیشه تنها یکی از راه های ممکن است.
امکان دیگر زبان خالی از تصویر است
اما آنچه در هردو مشترک است التفاتی بودن اندیشه و احساس شاعرانه است که در آن نسبت بنیادی ترین عامل ارتباط است.
در زبان تصویری با یک تصویر تنها نمی توان احساس را منتقل کرد همیشه باید دو تصویر کنار هم گذاشته شوند تا شعری زاییده شود به بیان دیگر شعر به دو تصویر التفات پیدا می کند:

سعدیا عقد ثریا مگر امشب بگسیخت
ورنه هرشب به گریبان افق برمیشد
در اینجا التفات به تصویر گسیختن عقد ثریا و گریبان افق باهم و درکنار هم احساس شاعر را در دیرپاییِ شب منتقل میکنند.

در زبان غیر تصویری ارکانی که در کنار هم قرار می گیرد دو جمله یا