چهارشنبه ۱۲ ارديبهشت
|
|
|
|
مات و مبهوتم از این اَلفاظ ها
دلخورم از این صداقت باز ها
هیچ مسئولی ندارد ترس از
روزِ رستاخیزِ «ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روسری سر کن
آتش‌بس شود
میان من و باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... چون فرشته نیستی یا موجهای کاسپین
باز گردانی هر آنچه داده ام را بی سؤال...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیم قرن از زندگی ام را به دوشم می کشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو اندازهء بت های جهان بد کیشم
شیوهء مستی و رندی نرود از پیشم
در ره عشق تو نیکو صفتان وا ماندند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از وفا به جفا از عطش به سراب رسیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش می شد که...! ولی دیدم نمی خواهد
ایـن زخــمِ کهنه تا ابــد مرهم نمی خواهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبر را قامت تو بخشیدی به آن
مهر تو افزون ز دنیا و زمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینکه می بینی این حال و روزِ من است ،
اینکه حالم به حالتِ قمردرعقرب افتاده ،
برای اینست که ایمانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب رهسپار است
به سوی فردا
بی هیچ نوری
بی هیچ روزنه‌ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از امید
بفرداواینده ای
که دور از دست رسو
نا پیداست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیگانه چه کار است بدین وادی پر نور
کین جا شبحی هست از آن جلوه رازش
آنان که زدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این همه سال چشم به تو دوخته ام.....بانگاه..سرد تو سوخته ام........گفتم که شوی معشوق من .....گویا که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو همانی که در آشوب‌ترین لحظه مرا میفهمی
بغض خاموشی لب‌های مرا میشنوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این آخرین دیدار دل با یار بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با آنکه بعضی ها کسی جز غم ندارند
خیلی از این مردم همین را هم ندارند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدم خسته ام ای عشق به صحرا نرسد
این جنونی که مرا هست به لیلا نرسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم قدّ آغوش منی و دلربایی
درمعبد گل بوسه ام قبله نمایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچو فرش کهنه ای به زیر پا افتاده ام
درمیان قوم و خویشانم جدا افتاده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گره بر چشم تر افتد به هنگام جدایی ها
چو ساحل در بغل گیرد تن گرم بیابان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دلواپسم
حق با تو خستم
من احساسم
روی چشما تو بستم
ساز یه ملودی احساسی
میشه حسمو دلی بشناسی
م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کجا پا می گذارد سنگ ها دُر می شود
در زمین با بودنش .. جایِ خدا پُر می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قیمت عشق ندارد به جهان کاهش و افت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز تا گردنم زرد شده
و درختان از پنجره کافه افتاده‌اند
قهوه‌ام ریخته و...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باهیچ طریقی که نشد رام شود
جنس دلش از وسایل چینی بود
احمدصیفوری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بتهوون،
روی نت‌های آوای تو
--نوشت،،،
سمفونی‌های سونات را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوردم،
ئوی‌ی‌ی کوردم!
کورد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تـو انديشـه ي فـردي ، به كاري مـَيـار
زِ انديشـه ي جمعـي ، توان كـرد كـار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ذهن من چو یاد تو بیدار می شود
در من طنین نام تو تکرار می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی دیگر
آغاز شد
چشم‌های بسته‌ام
به دیدن روی تو
نبض زمان را
در ضربان قلبم
آغاز کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا مهربان ،همدم و یار باش
چو شیرین ،به رویای فرهاد باش
تو افسونتر از ،نور مهتاب باش
که مرهم بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهر درهم بشکست زیر گامهای سرنوشت
روزگاران بگذشت فصل بیداد رسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخرش باران زد و بغضم شکست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد نمایان اَختری در آسمانِ رهبری _روشنی بخشِ ولایت، نورِ تابانِ غدیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با سجود بر تو دین کامل شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درک کن من را ، بخوان دردِ میانِ سینه ام را ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"دلیران لر"
چه دیدی تو از مرد ِ مردان لر
از اعجاز مردان میدان لر؟
همانانکه محبوب ایر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای سکوت را میشنوی...؟
این تهی قلبم است
این صدای پرفریاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ای بغض باریده ی اشک و آهم
تو ی دشت شرقی ترین این صبحگاهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جای تو خالیست ای زیباترین پروانه احساس...
میفروشم غالب اجباریم را تا رها گردم...
نازنینم خاطر ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می‌خوام یه روز به پرنده فروشی برم و
تمام پرنده‌ها را بپرونم تا برند سی کارشون
یهو فکر نکنی گوش شی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق هست و ،جهان دور سرش می‌گردد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز شدی ، انار دستم دادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخت گیجم کرده حسّ توامان چشم تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم برداشتم تا ذره ای از درد بنویسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تن لرزه های خفیفِ بنفشه ها به نسیمِ صبحگاهی
اندامِ مه پیکرِ ظریفِ مدلِ تابلوام را به یادِ من آورْد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می سازی
می نوازی
می رقصانی
اما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
احرام كعبه را كه نـبستم براي خلـق
كاري نـكرد خرقه و زنّـار و كهنه دلـق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چقدر یادِ تو وقت نشناس است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عده ای کلاه بر سر می گذارند
عده ای کلاه از سر برمیدارند
عاقبت همه سرها بی کلاه است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو پروانه باش ، شمع را بجو
در این تیرگیها، مه را بجو
بخند هر زمان، از غم مگو
که بنیان غم را شکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اوج تهیدستی،
پُرم
از "تنهایی"!
لیلا_طیبی (رها)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفته بودم سوی قبرستان شهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من باختم در این قمار سهمگین
بازنده کل جهان پر ز کین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از نور صفا به عالم جان برسی
از عشق علی به عشق جانان برسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه می‌شد باز با همراهی‌ات شیرین شود کامم؟
که طعمِ تلخِ دوری، در دهانم بوده تا اکنون!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر پیشرو تبری
سه گلشن تبری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام بودن وماندن
برایم بیش وکم
همانند سرودی ناگفته
در ذهنم شده جاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر بیت شاعر بیخانه بیت اوست
سرتاسرش به هوایت سروده شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پیش چشم بود و غمش را کسی دندید * پروانه ای که در وسط قاب، مُرده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مژده شیعیان عید غدیر آمد
بهر امامت ما علی امیر آمد
خندید با لبخند غدیری زهرا
تا دید علی بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقت سقوط است، پریدن خطاست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از روی صد قصه تو را آفریده‌ام
بی‌وقفه تا خط دو چشمت دویده‌ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر به هواترین فرد عالمم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش دلم همیشه بی تاب نبود
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۷۸۰ پست فعال در ۱۵۴۸ صفحه |
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
نیمکت‌های چوبیبیشتر از درختان جنگل میوه
شاهزاده خانوم
مدیر گرداننده سایت
سیاوش آزاد
رسول دبیر (نافذ) 
محمدرضا آزادبخت 
نرگس زند (آرامش) 
زیبا وپر احساس 
جواد کاظمی نیک 
