پنجشنبه ۱ آذر
اشعار دفتر شعرِ چکامه ی روح شاعر فاطمه شایگان(هیراب)
|
|
من باهجای دوستت دارم ،به لبها
آورده ام زخمی که تن تن تن دریده
|
|
|
|
|
توکودکی که دلت هی بهانه میگیرد
|
|
|
|
|
به پایان رسید خمیازه ی ماه
|
|
|
|
|
حالم شبیه آهنگیست که بی کس رها شده
|
|
|
|
|
دوباره ستاره از لبانت افتاد
|
|
|
|
|
درانتهای جهان
ته یک دالان خیس
|
|
|
|
|
چرا به یاد نمی آورم .....
|
|
|
|
|
عاشقت هستم خدا داند به رویا نیستم
|
|
|
|
|
مسدود میکند نگاه تو آخر مرا به یک نحوی
|
|
|
|
|
چنان عطر تو پیچیده ،درون پیرهن هایم
|
|
|
|
|
درپیچ آخرین رسیدن ها
نشسته ام . . .
|
|
|
|
|
چگونه برتنِ پاک باشم و اوتن چاک
|
|
|
|
|
خورشید آیه ی تکویر
بتاب وبشتاب که سینه ای سوخته می خواهم
|
|
|
|
|
مبتلایم من از آن روز که دیدم ،رخ دوست
هر چه دیدم وشنیدم ،پس از آن روز نکوست
|
|
|
|
|
من از تبار بی کسی ،رها شده ز آشیان
|
|
|
|
|
تا ذکر عاشقانه اجابت نمی شود
بی تو نماز عشق ،اقامت نمی شود
|
|
|
|
|
دریا دگر بی تو ،مرا کاری ندارد.........
|
|
|
|
|
هردم به سنجاق نگاهت مست خواهم شد
خواهی نخواهی با تنت همدست خواهم شد
|
|
|
|
|
هم قدّ آغوش منی و دلربایی
درمعبد گل بوسه ام قبله نمایی
|
|
|