سه گلشنی از عطار مازندرانی

شعرپیشرو
سه_گلشن_تبری

دَس به قلم بویمه بسروستمه من اینتی

بلفه کمونی دوندیچش مسِّ ته دتاچش؟
این همه را بتتمه بیرم ته تِکِ جا     خِش
دل منه مشت ارمون خامبه بوِّم ته قروُن
اتتا  اشش  مه جا دار  قروُن  تنه   اشِش
غرصه اُ غم اُ دوری چنده  دارم   صووری
تن مه رنجیر اُ ناخش دلِّه  برو هاکن خش
نالمبه دسِّه اقوال  خسِّه ئه م ِ دوش اُ بال
 ویندی مه حال اُاحوال سردَخِتِه مِرِه لِش
هسِّه  گل   وهاری    شوکائه    لار    واری
من شم اُ تِه پاپلی بی  منه  وَر چه  خبش

تنگِ نظر نواشاُ اتتا نظر مه جه دار

#عیسی_غفوری_کیاسری_شبره 

قلم بدست شدم اینگونه سرودم

ابروکمان میدانی چشم مست دوتاچشم
اینهمه  تلاش کردم تااز لبت بوسه بگیرم
دلم پر آرزو میخواهم به قربانت شوم
یک نگاهی بمن داشته باش قربان نگاهت
غم وغصه ودوری چقدر صبورداشته باشم
تنم بیمار وناخوش بیا دل راخوش کن
ازدست اقبالم مینالم دوش وبالم خسته
حال واحوالم را میبینی آوار رویم ریخته
گل بهاری و آهوی لار را می مانی
من شمع هستم تو پروانه. خوبست کنارم بیایی

تنگ نظر نباش و یک نگاهی به من داشته باش