غزل صبر

درون چشم تاریکش هزاران رنگ می بینم


درودبرشما
بسیارزیبابود

زیباست
درودتان

دلنشین و زیباست

درود بر شما جناب احمدی بزرگوار 🌺🌷🌷
زیبا سرودید 🌺🌺🌷

درودبرشما زیبابود 🌹🌹🌹خوش آمدید 🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹خوش آمدید 🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵

درود بر جناب احمدی عزیز..
زیبا به دل نشست..

شعرشما
خانه ی گل هاست
غنچه بر لب هاست
مانند خنده های لیلاست
از شاعرتوانمند داناست

منم، دب اکبر طویل نظر، درود
از سلیقه ی نخراشیده من که به راحتی بگذریم غزل رو زیبا و در باب انتظار و انصاف و اونجور که تعریفش را شنیده ایم می گویی همیشه،
ولی اجازه بده عرضی ، که در مورد کلیت این جانمایه ی جانسوز شعر فارسی دارم، که گاهی به مازوخیسم تنه ای هم می زند رو اینجا بنویسم.رخصت
در غزل عاشقانه، عاشق به مدح سنگدلی، بی ادبی(100‪ درصد شعرهای عاشقانه گواهن) و از اینجور رفتارها که گاهی به زور در اصطلاح ناز و غمزه می گنجه و رسما تخریب شخصیت ژلاتینی عاشق هست، می پردازه و اونها رو زیبا می بینه، تا اینجای تفاوت، همچنان هم عاشق هم معشوق محترم و قابل اعتماد و یکجورایی قشنگ و خاص میشه حساب کرد ، ولی در غزل گاهی از زیبابینی و انکار کار به جایی می رسه که مثلا : ز دست ودلبازی و طبع بلند ووفای یارم همین بس/ که با معبد (قلب عاشق) و عهد خود برایم رفع بلا کند بی درنگ همیشه
ستمکاری، پیمان شکنی و فریبکاری رو هم میشه اینقدر زیبا دید !!!! پس. مثل بعضی خوابها نمی مونه که معلوم نیست رویا هست یا کابوس؟ آدم نمیدونه نگاه کنه بپره فرار کنه ، چون به گونه ای که دیگه عاشق نگو زامبی سلحشور بگو، دروغه همچین معشوقی هم آنقدر استغنا داشته باشه که دنیا و عاشق رو با هم دیگه سنباده نزنه تموم نکنه، تو چک لیست علل وقوع جرم اولین علت همینه احتمالا، خوبیش اینه جزو ادبیات توصیفی نیست(این انکار نیست نترس)
آفرین بر شما که حتی در این آزادی تخیل هم جنبه های واقعی و معقول رو در نظر گرفتی جالبه که دیگران رو برای کنتراست بیشتر وارد شعر می کنی به روش جیگ و فیکسچر یا پسته ای، راوی رو از بقیه راحت جدا می کنی ، جهل ارادی(یا غیر ارادی🤔) و بی تفاوتی، صورت مودبانه ی نمی دونم نمی خوام هم بدونم یا همان شیدایی و کور و کر شدن عاشق رو در ابتدا خیلی شاعرانه و حتی خواستنی آوردید، بعد نگاهی( نه دست) که منظره می سازه و دست به تأویل و انکار دید اکثریت می زنه با ، همون حب و ذوب شدن بی قید و شرط رو نشون می ده سلحشورانه و قابل احترام و بیت ایوان شاهنشاهی تصویر ترسناک واقعی رو با ایهام چنگ نشون میده، چی بهتر از این می تونست مخاطب رو با چنین احوال عجیب و غیر معقولی همزمان صادقانه و خواستنی روبرو کنه و فراری نده که هیچی تماشاچی هم کنه،مزایده ی کلمات بود واقعا و خیلی جالبه اسم غزل، غزل صبر هست، و تا آخرین مصرع هم صبر جاری هست ولی در مصرع آخر میگه صب را ننگ می بینم، برای من صبر مقدستر از خیلی چيزهاست هر چند برای من دست نیافتنی، هر چند بقیه صبر رو تداعی کاهلی غفلت و ترسویی می بینن ولی صبر دینامیکی به اندازه زمان داره به خاطر همین حتی گاهی نتیجه صبرمون از عمر ما لبریز میشه کم هستن انسانهای صبور واقعی
با این حال ادای احترام واقعی برای نگاه زیبا بین عاشق هست، که در مقیاس زمان و مکان وسیعتر هورمسیس و مفید و پادزهر و قابل تقدیر و اگه بشه تقلید ( این نگاه رو خریدارم)
ببخش این( همون دب اکبر خوبه) رو که با شعرت که حقا در لطافت چیزی از الهام بخش آن کم نداشت، بی رحم و زمخت بودم، ولی تنها فرصتی بود تا با اختیاراتم تلافی اختیارات شما شاعر گرانمایه رو در بیارم، نباید شعرهاتو مخفی می کردی کلی دنبال یکیشون گشتم ، مزاح می کنم دستتم درد نکنه، اتفاقا کاری که کردی همان اثری رو داشت که کار عیار( دور از جان) با مکتوبات محمد غزالی () ، عجیب که همچنان هم سلول‌های خاکستری برای رستاخیز و رجوع بهتر از هر چیز حتی نیمه هادیهای باینری خیز است ، احتمالا اثر ثابت معروفی باشه ولی به هر حال موقعیت های زیادی هست که امتحان کنم این کلید قدرت مخفی مغز بعضیهاست یا واقعا شاه کلیده