چهارشنبه ۶ تير
|
|
|
|
مهتاب
در پی ِ آفرینش لبخند
نازکانه چشمی دزدکی
به شبستانی که تو میخانه‌دارش باشی
می ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و من تنها میان کوچه ام . شب زنده دار امشب .
مگر قحطی است یک شیشه محبت یا نخی اتش؟
که می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باغبانی ناامید
از تاکستان
فقط خوشه ای آتش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمعه ها عصر،
همان لحظه که خورشید
پراز حرف و کنایه،
می رود گوشه تصویر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با من بخند آن خنده جانانه مستم می کند
با من برقص آن چرخش رندانه مستم می کند
خامش نمان از بهر د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوستی گفت فلانی شده ارزان شکرش
مشتری ریخته چون مورو ملخ دوروبرش
گفتمش نه--- نه اجناس دگر را به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رویاهایم را به دار مکافات گره زدم
وقتی دیدم به آن هرگز نمیرسم
آخرتو میدانی که از روز ازل این د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادگاری
یادگاری هایت مانده بر دل
نمی توان انها را نصب کرد بردل نازک اتاق
تا انها را دید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
دو چشمت آسمانی بیکران است
نگاهت آتشین و جاودان است
میان ما نمی دانم چه حسی ست
گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
دوست می داریم و می سوزیم
دوست نمی داریم و می سوزیم
دو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواهم شبی از سوز دل شیدا کنم پیمانه را
از جام و ساقی بگذرم بر هم زنم میخانه را
اندیشه را خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون صبح شود دفتر زندگیم نو باشد
عطر خوشبوی حبیبم به جهان پر باشد
قلم من کلماتش همه از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگیو به چنگ نگیر
با اون چشات به دل نگیر
با این دلای سوخته
دیگه نگیر بهونه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این آخرین آمار از مرز جنون است
اخبارمان زآن سوی حصر تعلمون است
آهنگ معکوس شمارش ساز گش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز می خواهم
دست کودکان شعرم را بگیرم
و آرام آرام
کوچه های باران خورده ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صورت یک کتاب
تصویرهای سپید و سیاه
و رنگهایی که در سیاهی غم اسیرند
یا در شادی ها زیبایی می ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درختی
دیواری
وچشمی سوی آن حصار.
.
اشکی
عشقی
در ورای پنجره ای رو به دیوار.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعله ی آتش دل خفت زیر خاکستر
کودکی نیست دمی فوت کند ، باد زند
دل میثم همان کاغذ خط خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاب عکسی روی دیوار و
خاطره یک شب بارانی
رقیبم شده اند
تنهایی هایم سرد بگذرد..
هر وقت پنج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک لحظه ی پرشور ز دیدارم آرزوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی گفته مستی و مستانه مرده
کی گفته عاشق دیوانه مرده
همین کوه بلند از سادگیشه
ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رِسَد آدمي به جايي كه به جز خدا نبيند
كه به لطف ما اگر بود كه ز او جدا نبيند
اين سمات و ازلي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد تو
در خود شکستم
درهای شادی
به روی خود بستم
بی توجه به حال بدم رفتی
حالا میگی دلت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
چشمانت راببند
برتمام پستی های بی رمقم
راههایی که می روم
بالابکش پلکهایت را
ازراههای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با هر طنینِ بغض ،پروانه می شوی
در پیله ی سکوت
با بادِ خاطره
در این حریمِ سرد
با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"""هذیان که مینویسم از شوق درد هایم..."""
گردد دلم دوباره پات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایران من
ای هر کویرت بهتر از صد چشمه ساران
ایران من ای یادگار یادگارا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به مادرم که بیست و سه سال برایم هم مادر است و هم پدر
وهمه مادران فداکار کشورم ، البته از هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از رفتن تو چنان هیاهو کردم
ناگاه به سوی آسمان رو کردم
با آنکه نداشت چشمهایم سویی
در یافتنت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
له دیوویت نیه
داخ چگنت له هیوور خسه م
له کوو فیرت بکه م، شون پادیش نیه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تیغ اَت را بکش(آقای علیرضا امیر خیزی )...
بداهه به احترام نظر ایشان در یک بیت و در زیر نظر ایشان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جای چه کسی باشد در خانه ی دلجویی
تا مهر تو پُر کرده کاشانه ی دلجویی
گردانده خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از سَرِ بُرج
چند طبقه پایین افتادم
تا آمبولانس بیکار نباشد!
اِشتغال سِزارین شد
و از ایج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب چو بر آدینه شد بر عشق باید خیمه زد
عشق حق گو تا سرشک از دیدگانت چشمه زد
عُلقه ها بَرکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام برهمه بزرگواران واساتید و ارزوی بهره گیری از خوان گسترده الهی در این ماه مبارک . زیاده گفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجادست تو از دستم رها شد
کجاراه من از راهت سوا شد
کدامین راه را بی راه رفتی؟
که پیوند د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خمیازه هایم را باد شخم زد ...
نجواهایم آهنگ سیلاب شد !
خوابهایم را زردِ پاییز بشا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقت اندوه ، به خود آمده بود
ابر ، انبوه ، به خود آمده بود
آسمان ، صرعی ِ کف کرده دهان
ل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صفا چطور عالمیه /عالم پر غصه یه
بگو خدای عشق کیست/اگه برات زحمتی نیست
بازم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ورق ورق خاطرات تو
و دست های بی توان من.
تورق دوست داشتنت،
پایان خط رسیدن و
سه نقطه ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری از:خالدبایزیدی(دلیر)
«رویش»
تشنه ام
اما سیراب از
زلال چشمه ساری
که درچشمان تشنه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا ای دلبر خونخواره ی من
بت شیرین نفس مه پاره ی من
دو بوسه فعل اتش کن لبم را
همی سوزان پر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چگونه باورت کنم
تویی که میگذری ازبود ونبودمن
چگونه بخوانمت
بسرایمت
توی که بی صداترین واژ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با صدایش...
طولانی ترین نگاه
و...
نجیبانه ترین عشق را
به خانه می بریم
آبی نمی بارد بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند وقت است دا‍ئما می میرم
در کوچه های غریب تنهایی
حلق آویز می کند چشمانت
لحظه هایی به وق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان دل من
تاریک است
وهوا بارانی
رعدوبرقی
زوجودم جاری
چشمهای دل من
محتاجند
به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرچم های سبز،
پرچم های قرمز،
پرچم های آبی،
پرچم های سپید،
پرچمهای سیاه،
پرچم های بنفش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی برگه گلی ست
روی این شاخه گلا
می زند عشق و صفا
می زند خار به ما
خبر از یه گل یاس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و حس عقیم دوست داشتنی
که روی شاخه ها جنبید
و من ریشه ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر دیر آمدم معذور بودم
که پيش چشم او مأمور بودم
از اين اميد وصلي که درون
سرم افتاده، م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نبرد بین عقل ودلم
چه بیهوده تقلا میکند
عقل
گرچه میداند
وقتی پای شمشیری به برندگی
ع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرام آرام
خیلیییییییی آرام
دلم آرام خیلی آرام
بی غم
به دور از هر هیاهو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به چه می خندی
مزرعه ی ذرت
وقتی
تمام دندان هایت زرد هستند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اغاز کمال
خشکی زده ام باران! یک نقطه شمالم باش .
پَرمی شکنم بی تو ، همریشه بالم باش.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمیم نمناک خاک
گیسوان برفی اش را
طواف می کرد
به وجد می آورد
سخاوت لبخندش
از خواب یخمک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به سیم آخر می زنم
با هزار حرف نگفته
و هزار رویای ندیده
و کرور
کرور رویای ناخوانده
.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از زندگیم عکس نگیرید
این روزها
رویای من نبود
دنیا وارونه میگذرد
هیچکس
شبیه زندگیش ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام به دوستان و اساتید عزیزم.این غزل بر میگرده به وقتی که در تلاش تغییر زبان شعرم بودم.
به امید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند دوبیتی
یاد حرف هایت امانم را گرفت
چهره ی ماهت عنانم را گرفت
رفتی و تنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم می خورد هروز دلها را به آسانی
چون رفتن شن در بیابانهای طوفانی
این زندگی مثل زبان شعرها لال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از مناره های آفتاب
عکس
- خدا -
می تابد
برروی آب
و
طایفه ی زمین
میشویند
ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آسمانِ این شهر
نشانی از ستاره نیست؛
ماه اش
وبالِِ برج های سیاه!
کهکشان اش
ذرّاتِ س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلوتم پر شده از تاريكي
زير تاريكي شب ديدن مهتاب قشنگ است.
چه خيالي است اگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان باور پوچم
قدم ها می زنم هر شب
من همچون شمع می سوزم
برای صبح امیدم
خداوندا تو می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهم کن
چگونه بر زمین افتاده ام شیدا
چو مجنونی که بر دل می نگارد عشق یک لیلا
گرفتارم به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناز کردی
تا که برقع باز کردی
با دو چشمانت چو بردی این دلم را
فصل غم آغاز کردی
ساز کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می روم در شبان چشمانت
تن به موجی عظیم بسپارم
میروم باز هم نمی دانم
در کجا خواب و از چه بیدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنده بر عشق عقيقش چنانم كه مپرس
چو سواري به شفيقش چنانم كه مپرس
سعد و طالع همه در بزم به رقص آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در حريم بارگاهت ،اين غزل معنا شود
قافيه بر قامت ِ هر واژه اي مينـــا شود
با غرور ِكاذب ِ مهتا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب بی‌مادری را همچو یلدا می‌كنی یا نه
در عالم بهتر از مادر تو پیدا می‌كنی یا نه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمانم
مثل تارمویی آواره
برشانه ی دریا نشست
و
قلبم
درخوشبختی ساحل
آوارکرد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1-
تابستان ؛
تاب ِ دلی
که ستانده ،
نفسم را
خسته ام …
می خوابم !
تا شکافت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می لـرزد
پـُشـت دلــم .
و پـا بـرهنـه تـر از بـاران
بـه بــلوغ میـرسند اشـکـهایــم .
نـف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه ناغافل ز کف دادیم دنیای عروسک ها
چقدر آسان سفر کردیم همپای چکاوک ها
در این جال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای هزارمین بار که از همان خیابان می گذشتم ، هنوز پنجره ی اتاقت بسته بود با پرده های کلفتی که پشت آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام او كه روشني بخش جان است
1-
كلاغ هم شغلش را عوض كرد
وقتي كه
مرغ همسايه غاز شد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام خدای محمد(ص)
نمکدان که شکستم لبخند زدی
تا شکر بریزی
در جام ترک خورده ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه تکراری ست
زاین آشوبِ جانفرسا
هوا تاریک و ظلمانی
زمستان است
و جان از مرگ بیزار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدایم درد می کند
"داهولی" یک چشم
که روی لب اش
کلمات در هجایی کوتاه
بی سایه راه می رون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عابری خسته ام از متن ِ خیابان، دلگیر
مثل یک پنجره رو به بیابان، دلگیر
تلخ چون قهوه ی س
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۹۸۷ پست فعال در ۱۵۶۳ صفحه |
امين آزادبخت
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرودبرجناب دانشی عز
شاهزاده خانوم
محمد رضا خوشرو (مریخ)
شهرام بذلی 
آذردخت شرقی(آذر دخت) 
بسی
محمد فاضلی نژاد 
