يکشنبه ۱۴ بهمن
اشعار دفتر شعرِ لفظ قلم ناب شاعر محمدرضا پهلوان(عرشيا)
|
|
|
|
اشكهايم فرصت است
لحظه هااي چون وداع
صدچراغ خونه ام
مي رود همسوي من
گريه مي كند با من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش سوزان كجايي
شعرنابت بهترين است
شعرناب آواز دلها
چون بداني برترين است
شعرناب آواي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
استاد مهربانم از اينكه اين پست يك روز بعد از تولدتان ارسال مي شود شرمنده ام زيرا تاريخ تولدتان را فر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سبحانك يا لااله الا انت
فراموش نما ثروت و دنيا
خلــصنا من النــار يا رب
قطره باش در اموا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1)
كوفه بانگ بر مي زند، جانها همه پروانه ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مي نوازم از دل تو، هركجا آراي من بود
اي كه حالي بدتر ازمن، هر نما آساي من بود
از هواي تشنه ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به اميد شفا يافتن شاعر كبوتر باران
«آه اي پاييز سرد اي كاش من
از تو باغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از پلمپ شركت
براي جبران خسارت ها
وام چند هزاري گرفتم
شناسنامه المثني،
ازدواج دوتا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جواهري در شعرناب
گرنباشي بگيرد حال و هواي شعرناب
تو كه بودي به خوشي و به صفاي شعرناب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنگ مزن اي دل بدان پاكي به عقل و مست نيست
گو برو اينجا سـكوت وار است، بن بــست نيــست
دربدر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رِسَد آدمي به جايي كه به جز خدا نبيند
كه به لطف ما اگر بود كه ز او جدا نبيند
اين سمات و ازلي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرم مثل يه ماهي
مثل كوهِ صبر و خورشيد
يكي در اوجِ دل انگيز
چرا از صبرش نپرسيد
مادر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدش آن رمضان بركت، آن ماه غفراني و رحمت
مَن لَهُ يَطلَبُ نوراً، تا شود اهداء و قسمت
سبحان خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اين شعر را در همدان نوشتم و مفهوم ان اين است كه خداوند چقدر بزرگ است.
همي رفتم به سوي غار عليصدر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به كوه گفتم، صبر دل را آب شد
به بيدار گفتم قصه ي خود را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر دل بي تو، ذوق باراني نمي كرد
در اين خانه،كه مهمانـــي نمي كرد
از بَرِ خود، حفظ بـودم ول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلي كه برويت شكفت، باز جوانه مي زند
اين چندمَن خروار عشق، هم پيمانه مي زند
در خانه ي آبدانت،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كي مي آيي از معراج و آسمان
تا مسلط شوي بر اين وآن
قلب من سوخت از بس منتظرم
كي ميرن اين د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تعاريف فرهين به صورت نثر
فرهين يعني لاله اي كه شعرهايش هميشه جاويدان است
فرهين يعني آتشي كه سن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو باران شعري و من قطره ز شعرت
تو سيل خروشاني و من گمشده در سيلت
تو محسني و من حُسني ز شعرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يارب، حمد و سنايت نمي گنجد در زبان قاصرم
تو بزرگي و كريمي و من كوته نظرم
اي كاش دري گشايد به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گذشته ها گذشتند
آه افسوس
به چه سرعت گذشتند
حتي صبرنكرند تا به خود بياييم
چقدر بي رحم اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتي آدما باهم نسازن دنيا چي ميشه
وقتي آب ميخاد جد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كسي نيست بگويد كه اين كس چرا تنهاست
در جوابش مي گويم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من محمدرضا پهلوان هستم ولي به علت فراموش كردن رمز خود ن
|
|
|
|
|
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
محمد شریف صادقی
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
بااجازه چند 
سید هادی محمدی
فرامرز عبداله پور 
مریم کاسیانی 
مریم عادلی 
آذر دخت 
