شنبه ۳ آذر
اشعار دفتر شعرِ درپناه عشق شاعر معصومه نصیری
|
|
|
|
چگونه فراموش کنم تویی که سالها در خیالم سایه ات را می دیدم.
تپش قلبت را حس می کردم
برای داشتنت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی از خاطرم می گذری نگاهم به ساعت
کوک می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من مات مانده ام از خود!!!
تو مبهوت تر
...
سردر گم
حیران
گریان
به هرسو می نگرم
ف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چه مینوازم صدای ســــکوت میدهد
وتو
تنها تویی که
بلندترین
پر حرفترین
عاشقانه ترین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی عاشق چشم های منی
و رفتی
چشمهایم را نذر تو کردم
می بارند
تا بیایی
هوای نبودنت سرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شبم بارانی است
لحظه با غم جاری است
خنده هایم را مبین! پشتش غمی پنهانی است
اثر از شادی نی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب دیگر باز بی تو
نشسته ام روبروی پنجره ای
که تو گشودی از عشق
و ماه را
نشاندی بر آن.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم گرفته باز
آسمانش ابریست
چشم هایم بارانی
نگاهم به پنجره ی آبی رویا
پشت این قاب خیال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هربیگانه ای که از خلوت دلم می گذرد.
مست عطر خاطراتت می شود
من چه کنم که اسیر و دربند این خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ترا ای آشنا، دل مرده می بینم ،چرا؟
خسته از جور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک لحظه ی پرشور ز دیدارم آرزوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نبرد بین عقل ودلم
چه بیهوده تقلا میکند
عقل
گرچه میداند
وقتی پای شمشیری به برندگی
ع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم در هوای معصوم نگاهت در التهاب
چشم هایم به راه
دوستت دارم ای قبله گاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای جان به فدای تار گیسوی تو باد
آن غمزه ی دلـــربای ابـروی تو باد
گـرشاخه گلـی تنهـاباشم به جه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"ساده می گویم عزیزم دل بریدن ساده نیست
چشم های پرز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه عهدی و پیمانی
همه عشقی و ایمانی
سکوتم را تو معنایی
همه حرفم تو می خوانی
غم دل را تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواستم بگذرم از تو مثل قایقی از دریا
مثل نسیم
ازصحرا
خواستم رویایی دیگر بسازم
خیالم را ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي مونــس شبهـــاي مـن ذكـــر تــو بـر لبهــاي من
بشنـو منـــم بنــگر م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خـودم بودم
گـــمشده ای در خویش
غــــزلی سرود خـــدا برای من
به نام"تـــو"
واژه به واژه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نبــار بــاران
نبـــــار!
تلاشت بیهوده است
تو نمی توانی!
نــــــــــه!
تو نمی توانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام تن و روحم زخمیست
بارها وبارها زمین خوردم
درمسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بردیده ی خود طرح سوالی دارم
ای کاش بدانی که چه حالی دا
|
|
|
|
|
مهرداد مانا
ابراهیم هداوند
محمد رضا خوشرو (مریخ)
علی نظری سرمازه
سید هادی محمدی
زهرا حکیمی بافقی (الهه‌ی احساس) 
