شنبه ۱۰ خرداد
اشعار دفتر شعرِ خود را مرور میکنم شاعر فرزاد شجاع
|
|
|
|
روبرویم چشم تو شکل تفنگی می کشید
توی سینه گرمی رد فشنگی می کشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا دستهایمان را حلقه کنیم
نه
بیا
دست هایمان را به هم بدهیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست های فریب
چشم های شیک
و شب های شیشه ای..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به احترام اسفند چشمانت
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باقیمانده کدام حرف نگفته ام ؟!
که توبا لبان بسته ام
بازی کودکانه ای را آغازکرده ای .
روزی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وباز تکرار
تکرار ما
در روزهایی که حفظ کردیم
از صبح تا شام
از شام تا صبح
و میلیار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
از پشت شیشه های رنگی
تنها یک نگاه می ماند
ومن
دل به دریا می زنم
مانند روزها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با نفس های بریده
جا می مانم از حافظه ام و
خونی که دارد لخته می شود
در گلوی سوگوارم
سا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا امشب سکوت خانه را بشکن
در و دیوار این ویرانه را بشکن
بزن بالذت مستی تباهم کن
بیا با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بامن تا کجا که نمی روی
با تو
تاکجاها که می روم
من
جای جای تورا جستجوکرده ام
تو اما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا آخر کجاست ؟!
آخر کدام کجاست؟!!!
من ،
تو،
او
حرفی می پیچد در دهانم و
این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بايد بيايي پشت رويايم بشيني
تنها مرا تنها مرا با من ببيني
وقتي رسيدي روبروي لحظه هايم
ازف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرم ازآینه
تو
در کدام زاویه قدم می زنی
که تا دیدنت ابدیتی باقیست
از بزرگی ات ؟
در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبت را در شبم آغاز کردی
سکوتم را پر از آواز کردی
تمام شب تو را فر یاد کردم
برایم تا سحر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرروزصبح
در بخارلبخندی ملیح
که ازپشت عصرمی وزد
مردی
کنار آینه دود می شود،
پیوند م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با حرفهای بی صدا
در عمق واژه هایت می روم
وتو
آهنگ جاودان همان جهانی که
تنهائیم را پرک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کفرنگاهت را
با هیچ صوابی عوض نمی کنم و
پاتک می زنم به پا ها یم
که فرمان نمی دهند به پایان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درهمین دایره می چرخیم
دورمی زنیم
تمام محیطی را
که هرروزمارا می چرخاند .
اما
جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها لبخند هایت را به یاد دارم
وچشمانی که دراسارت بی پایا نی گم بود .
آنوقت ها مادرم نوازشم م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چقدرحرف می زنم و
افعال را صرف میکنم
درزمانهای ممنوع ،
باید
دراستمرارماضی وحال وآینده پی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرم از چشمهایت
که خوابم را قدم می زند و
تا آسمان فاصله می افتد
تا شب
ستاره ببارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در و دیوار و قاب و آینه با هم
شب و بی تاب و تاب و آینه باهم
سحربا تو سکوت و صبح یک فردا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
دو چشمت آسمانی بیکران است
نگاهت آتشین و جاودان است
میان ما نمی دانم چه حسی ست
گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از جاده ای دور
دورتر از هرکوره راه
که فکر می کردی
آمدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام لحظه هایم سرخ و آبی
تو تنها شعله ای از آفتابی
شبم روشن شد از برق نگاهت
تو آغازی ،تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دور لبانت دایره ای می کشم و
دست می بر م
به رازهایی که هرروز اشکار می شوند
حالا
از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکوه چشمانت
سادگی باور حرفها ي خودماني ست
آنگاه که لرزش دستانم را
به آب می دهم و
حوالی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت هوسهای آینه
دست نامحرم کدام نگاه
به چشمهایت افتاد
که صدای قطرات باران را
روی بار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دهانم از تو لبریز می شود
و بوسه هایت
که پایان خواب من است
کسی چه می داند
رویا ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریک ثانیه مرگ میشوی
حتااگر
هزارسال نفس کشیده باشی
حالا
پشت سرت حرف میزنند و
حوصله ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت حرفها
کسی مرا نمی تکاند
این همه و
صفر
تا تصویر بعدی که
تصورم این بود
وابعا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا دردستانتان می چرخد و
تا انتهای کوچه ای که
به بن بست می رسم ،
رسم این است
تنهاییم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درمرزهای وسوسه
به کسی تخفیف نمی دهند
معجزه درون شماست و
لبخندها پژمرده می شوند .
می شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق که می شوی نیستم
عاشق که می شوم نیستی
واین یعنی
هستم و
عاشق نمی شوی
هستی و
عاش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای حسین (باران) ومردمان استانش (ایلام)
وقتی قلبم تند تند می زند
یاد دوستانی می افتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دوباره های بعد تو
هوای کوچه های بهاری را
در ورود ممنوع ها تنفس می کنیم
وشب
با خاطر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی دیوار
پرنده ای به خاطره هایم نوک می زند
انگار بهار
پشت لحظه های رسیدن توقف می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوسه هایت را گوش می کنم و
صدای چشمانت
که واژه هایم را به هم می ریزد
کنارم نفس می کشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ومن ازشهر خدا می آیم
از کوچه های روشن چشمانت
که از تمام نسل های بعد از من
زیباتر است .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستانت را دار مي زنند
در سرزميني كه دارد به مرور زمان مي ميرد
ومرگ
ذره ذره از روزهايم با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روبروی پنجره می ایستم
نزدیک عصر
آنجایی که آفتاب غرو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشسته ایم و دعا می کنیم
با دست های بسته ای که
به هیچ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا دستهایمان را حلقه کنیم
نه
بیا
دست هایمان را ب
|
|
|
|
|
محمد رضا خوشرو (مریخ)
محمدرضا آزادبخت
ابراهیم کریمی (ایبو)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
امیر وحدتی یگانه
محمدکریمی (پویا) 
افرا
مرتضی میرزادوست 
درود
سید مرتضی سیدی 
مریم عادلی 
