شنبه ۴ اسفند
اشعار دفتر شعرِ ماه گرفتگی شاعر شیدای یاس
|
|
|
|
می رسد شمیم عید ، عطر صد گلاب نور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی ، دلم گرفته و قلبم شکسته است
این دل ، هوای دیدن بابا گرفته است
خالی نسیم جای تو ، در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان آبی بود
انتهای قصه های هر شب
بارش مهتابی بود
چهره ی قهقهه ی بازی عشق
برساحل پابرهن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در لایه ی حجم چشمک
پیچش آویخته از انتظار پلک
نرم
فروافتادم
بر سیخکی وحشت
و استخوان اس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بال پرستو ها را رنگ می زد
با تغلیظ سفید
سرخی خونش
محبوس در سلول های منجمد لاله ای
از نگا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساکن میخانه ی گسیوی نور
خواهش بی پرده ی عشقی چه جور
نام تو حک ، بر خم ابروی ماه
طاق تما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یتیمان ،منتظر،بیچاره گشتند
کنار ظرف شیر ،آواره گشتند
به خوابی جلوه ی مولا خریدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تکه های نارس فضا را
در سیاه چال بی ((او)) بودن
می جویدم
طعم گس تن هایی...
بر جامه ی عریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده های آسمان در شعف واژه ی نور
خطبه ی قاصدک صحنه ی باران سرور
رقص پرواز پرستو در سرشت ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه هوای نفَس سیب ، از عشق تو بود
آدم دل از آن بهشت رنگین بگشود
سر قلاب دلم به ماه چشمت اف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باور بارانی من
نرم تر از
سینه ی مخملی دشت شکوفه های سیب
لب طاقچه ی خدا
گرم تر از
بستر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوسه های خدا جمع در پروین
سایه اش در نفس مست ترک خورده ی ماه
سرخی پژواک لبهای دعا
دست در خل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمیم نمناک خاک
گیسوان برفی اش را
طواف می کرد
به وجد می آورد
سخاوت لبخندش
از خواب یخمک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدبار می میرم و هر بار هم , جان خطر نمی کند
از حصار پوسیده ی تابوت تن ،چرا گذر نمی کند
در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیسوان ارغوانی عشق را
بر دوران دایره ی سده
به دار آویختند
در غسالخانه ی قلب
تطهیر می کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حبس در حباب لحظه ها , پوچ می شوم
در حصار نرگس خیال , لوچ
|
|
|
|
|
زیب
م فریاد(محمدرضا زارع)
محمد شریف صادقی
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
یاسر کریمی 
مجید اسکندری 
روح اله سلیمی ناحیه 
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
