سه شنبه ۲ بهمن
اشعار دفتر شعرِ ترنم خیال شاعر حسن حسینی
|
|
|
|
پیش از آنکه
سگرمه های شب
در هم فرو رود
خنیاگری می شوم
با آوازهای ساده و رها
که مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدیمی ترین ترانه ها را
نخستین شاعری سرود
که عشق را
در شرم گونه های تو
از یاد نبرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کمی آرام تر
دردم
عزیزم
جان من
اینجا غزل
مهمان شب های شقایق می شود
هر دم
و من ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روحم که خسته می شود
اشتیاق تو را یاد می کند
پرواز می کند
تا کرانه ی رنگین کمان عشق
آنجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز می خواهم
دست کودکان شعرم را بگیرم
و آرام آرام
کوچه های باران خورده ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزها شکل شاعری شده ام
که شعرهایش بوی گریه می دهد
و زمین با تمام سایه هایش
دست شفابخش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی مطلع کلام من جهنمی می شود
شبیه اضطراب هایی که خرامان خرامان
با رقص هرم گرمای بی ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم را نمی توان
از گیجگاه یخ زده ی لحظه ها زدود
اما
می توان
تکیه داد
به نیمکت های رن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این حوالی
بی خوابی
عادت عقربه هایی ست
که پاورچین پاورچین
رسولان به بار نشستن رویاهای عر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صفر دلتنگی غریبی ست
هرشب همین ساعت
بغض فروخورده ام را
با رؤیاهای رنگ و رورفته ای
قسمت می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب که می شود
تعبیر حیرت انگیز لحظه ها
دامان خیال را رها نمی کند
راستی این احتمال های نا به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طعم لحظه های بی خاطره
چون عصر جمعه ای ست
که در انتهای هر هفته
نمک بر زخم بریده ی احساس می پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیسوان غم را شانه نکن
سیل خیز بلا منم
خسته ی غمگین لحظه های التهاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروب که می شود
آسمان
ابر
باران
نبض هیچکدام
عاشقانه نیست
وقتی
تو نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شب
در شکفتن این همه شوق های هوسناک
در بستر خاک
صدای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان تاریک
و شب طولانی
و بغضی کنون ناگفته می گوید
که م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنسوی پنجره
سایه های منقلب
در حسرت نگاه تو
بوی کهنگی گرفته اند
ومن هرصبح
خیره به راه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهنم است زمین
وقتی در نگاه تو
به نیایش عشق می نشینم
اما انتظار
آرزوی وصا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزهای بی پاسخ
این باید ونباید تکراری
این بودن و نبودن اجباری
شبیه آفتاب بی رمقی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم شور می زند
برای لحظه های نیامده
یادت هست گفتی
بهار پایان خاطرات تلخ خواهد ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعران نمی میرند
افسانه می شوند
سوسوی واژه هاشان
ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها بازمانده ی اندوه و آه
اشکی ست
در حسرت سپیده دم
|
|
|
|
|
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
محمد شریف صادقی
سید هادی محمدی
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
بانام ویاد خدا 
ابراهیم هداوند
ساسان نجفی(سراب) 
