يکشنبه ۴ آذر
اشعار دفتر شعرِ دفتر اشعار سپید شاعر سعید مطوری
|
|
|
|
در حجاب شب
پدری مسیر خانه اش را
دور میزند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار دلتنگی هایم را
به خاطره های شیرین ببرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کدام شعرم ترانه می شود
که تو را با آن برقصانم
کدام بهار شکوفه اش شبیه توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گل اومد
بهار اومد
فصل خوب خاطره
نرگس یاد تو رو
میذارم تو پنجره
سلام خدمت تمامی دوستا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو اروند
بگو کارون
بگو از رزمنده هایت
که چگونه تو را جاودان ساختند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(1)
زایمان می کند زنی سوخته
نوزادی را
با دهانی پر از فریاد
در سکوتی سوخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(1)
مرگ آغاز راهی بی انتهاست
من قدمهایم را
میان دو آیینه گذاشته ام...
(2
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
شبهای بی تو
شبهای بی من
یکی بود
یکی نبود
و آغاز قصه ی تنهایی...
2
م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فانوس های شهرم
درشب ها ی تاریک
با سوزی درد آشنا
خاموش می شوند
عابران در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگم در دورترین یک فاصله
وهیچ لبخندی شاد نمی کند مرا
حتی لبخند کودکی
باد قصه ی رفتن تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دندانهای کرم خورده ام
از بوسیدن لبهای شرابی تو بود
ای کاش دهانم را
محکم می بستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبنم
بیا و در لحظه هایم
رطوبت دلچسب حضورت را
در زمین احساسم بریز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی با سرمشق فقر
درسهای تلخی دارد
فحشهای رکیک زن بدکاره ای
به مرد معتاد ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر شدم
روز با شعرهای کودکیم
شاد بودم با واژه های لبخند
شب شد
من و فانوس هوشیاریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میخواهم همانی باشم
که در سوءظن توست
معصومیت کودکیم
دیگر در من نیست
مانند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صورت یک کتاب
تصویرهای سپید و سیاه
و رنگهایی که در سیاهی غم اسیرند
یا در شادی ها زیبایی می ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نسیم در موهایت
ترانه ا ی زیبا
و عطرش را
می پراکند در لحظه ها
نسیم نفس بودن توست
که عش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب را
با کدام نقش زده ای
که سایه ات
چنین زیباست
پاک و صمیمی
بستر ستاره هاست
اندیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان خوشه ی پروینش را
از موهای تو بافته
بیا و بنشین بار دیگر با ستاره ها
اینجا شب را وحشتی
|
|
|
|
|
مهرداد مانا
ابراهیم هداوند
محمد رضا خوشرو (مریخ)
علی نظری سرمازه
سید هادی محمدی
شهرام بذلی 
مهدی سمیاری 
