شنبه ۹ فروردين
اشعار دفتر شعرِ غزلیات شاعر مینا محمودی
|
|
|
|
توکه رفتی دل من مردوتنم بیماراست
شده تن گوردل وغصه ی من بسیاراست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بین دل من تا دل تو فاصله ای نیست
هرچند که دورم زت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای دیدنت پرازدلیل شاعرانه ام
به باغ عشق توچنان درخت پرجوانه ام
به هرسحرکه گم شوم به جنگل خیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری است قدیمی ......
رسد آنروز که آزاد شوم از قفسم؟
همچنان بال زنم تا که به پایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از اصرار خشم ونفرت وکین می گریزم
ازاین زردانه هادر دام رنگین می گریزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیرت
می روم از قلّه ای بالا به دریا برسم
میروم شاید به حلّ یک معمّا برسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من روی تو بی زینت لبخند ندیدم
هرگز لب کس چون تو هنرمند ندیدم
زیبا ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق یعنی رویشی همچون بهار
عشق یعنی بخشش بی انتظار
عشق یعنی با همه خلق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طعم عشقی نچشدآن که فقط خود بیند
آنکه در قید نگاه دگران بنشیند
پای بر قله ی قافش نگذارد هرگز
عین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از این خانه ی تاریک میترسم
من از این کوچه ی باریک میترسم
هم از این جاده ی بن بست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همانم که مرا فاصله ها دزدیدند
روح آزاد مراغافله ها دزدیدند
به بهاران که رسیدم رخ گلها پژ مرد
پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق غم
ای غم که گرفتی تو مرا تنگ در آغوش
دائم بزنی بوسه تو برچشم وبناگوش
من جزتوندیدم به خداعاشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هشدارکه دل رنگ سیاهی نخورد
بربوم دلت نقش تباهی نخورد
هشدارکه مانندمترسک بیخود
پیشانی تومهر،گناهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد
بگذاردل من پَرِ ازدرد بماند
از آتش او شعله ی من سرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کنم نورتودر آیینه ام پیدا نیست
جزغبار غم دل در رخ فرداها نیست
دل من ،ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگرباشی دیانت اعتباری تازه خواهدیافت
مسیرکهکشانها هم مداری تازه خواهد یافت
حقیقت واضح وروشن شود ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر گاهی «عظمت در نگاه است، نه در چیزی که بدان می نگرند .» ، آنگونه که برخی گفته اند، گاهی هم زیبایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یوسف درون چاه
دلم شکسته بی صدا خودم غریب وبی پناه
نرونرو تو ساربان نگاه کن به عمق چاه
که یوسفی در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طرح
روی بوم دلمان طرح جدیدی بکشیم
طرح نابودی زشتی وپلیدی بکشیم
یادیاران سفرکرده ی دربند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازین پس کنار شقایق بِرویَم
سرافرازچون سرو عاشق برویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو.......من
تو ساغر باشی و مینا منم من
تو نقّاش منی زیبا منم من
تو دریایی تو دریایی تو دریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازاین پس دگرگونه گرددمسیر نگاهم
عمیقن عوض میکنم بر جهان دی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم دریا ولی چون تُنگ تنگی است
به پیش چشم من ماهی نهنگی است
به چشمم آنچ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل یک اسیر جنگی از عذاب و درد سیرم
دوست دارم از غریبی از شکنجه ها بمیرم
حسّ یک پرنده دارم در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارب
پرکرده خانه ام را فریادبی صدایی
بربام آن نشسته یک جغدبدنوایی
من سالیان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا رب
می روم از قلّه ای بالا به دریا برسم
میروم شاید به حلّ یک معمّا ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از این خانه ی تاریک میترسم
من از این کوچه ی باریک می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب یلدای دلم بس که شده طولانی
رفته از یاد من آن روزخوش نورانی
کی رسد ساحل غم ،کی برسد پایانش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش من شاعر احساس قشنگی بودم
نقش کنده شده بر چهره ی سنگی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسرت
حسرتی دارم که دائم پای کوبد بر زمین
حسرتی از رفتن ثانیه های نازنین
حس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باعشق ، حسین سوی بلا می رود امروز
..هستی همه بنهاده رها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیری
ازچشم همه می روم و،از دل یارم
من چهره ی پنهان شده در ابرو غبارم
این جسم چروکیده ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جاده را پشت سرم با تاَمُل مینگرم
نیم قرن است که من با غم دل همسفرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورده به پیشانی ام مهرپریشانی ام
نامه ی تقدیر من بی سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل از دوجهان کندم وتنها به تو دادم
تنها به تو دل دادم و تنها به تو شادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیم انسان
درجوانی مبتلای درد بی درمان شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بازکن پنجره ها را که دلم تنگ شدست
بِبُر ان ناله ی شومی که بد اهنگ شدست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من راه را گم کرده ام
ای همرهان ای همرهان من راه را گم کرده ام
هم کشتی و هم نوح را ، هم ناخدا گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توآن رازی که من راهی به اسرارت ندارم
وآن باغی خبراز پشت دیوارت ند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توآن رازی که من راهی به اسرارت ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باور خوب دیدنت لحظه به لحظه گل دهد
گرچه گناه دوردل پیله به پیل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رقص ماهی های غم در برکه ی جانم ببین
سیل آتش شعله ور در باغ وبستانم ببین
خیزو بنگر در ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جامی شکسته ام من ؛هرچند پاره پاره
سالم کنی اگرتو؛ خواهی به یک اشاره
جسمی که ناتوانم ؛روحی که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می زند فریاددر قلبم کسی:
گم شدم در کوچه ی دل واپسی
راه راگم کرده ام در این غبار
پرسداز من ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجادست تو از دستم رها شد
کجاراه من از راهت سوا شد
کدامین راه را بی راه رفتی؟
که پیوند د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قفس
رسد آنروز که آزاد شوم از قفسم؟
همچنان بال زنم تا که به پایت برسم
گذرم از همه دنیا وحتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آزادی
بی تو من هستم ولی یک برده ام
بی تودل از عقده ها پر
|
|
|
|
|
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی‌بخش 
مسعود مدهوش( یامور)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
درود برشما 
ناهید افسری نژاد (رها) 
علی اصغر صحرایی (رائد تنها) 
