بازکن پنجره را

بازکن پنجره ها را که دلم تنگ  شدست

بِبُر ان ناله ی شومی که بد اهنگ شدست

چه به باغی چه کویری بگشا پنجره را

پاره  کن پرده ی غم را که پراز رنگ شدست

ماکه دائم قفسی لانه ی دل ساخته ایم

بال پروازدل بی کس ما لنگ شدست

ماهی کوچک دلبسته ی آزاد و سیاه

تن به مرداب زدوطعمه ی خرچنگ شدست

خالق عشق اگر از صحن دل ما برود

ان زمانی است که موم  دل ما سنگ شدست