سرنوشت خار

درود بر سکاندار کشتی ناب جناب ملحق نازنین
و نابیان ناب اندیش و صاحب اندیشمند این صفحه

سرنوشت خار شعری است از استاد آزادبخت که با استعاره ها و ارایه های دلنشینی که با فرو رفتن در عمق احساس آدمی
او را قلقلک می دهد تا مطلبی هر چند نارسا در رسایی آن بنویسد

شعری که خارهای روزگار را به مصاف پاها می کشد تا با تحمل
درد و رنج ناشی از آنها در درونش جذب خون و جزیی از اندام شعر گردند شاید روزی رگهای غیرت اشعار شکوفا شوند

جالب تر از همه این قطعه ی زیباست
روی دقیقه های زنده ،
ثانیه ها در خلوت می میرند
یک کوه و دوکوهم نکن
چند کوه خار فرو رفته در پای خود دارم
شاید اشاره ای باشد به زیر کشیدن هرآن چه بالاتر به زیر پاست
پاهایی که همراه با عظمت کوهها مثل پشم زده به زیور اراده ی باریتعالی آراسته خواهند شد
بند
روی دقیقه های زنده
ثانیه ها می میرند چقدر زیبا گذر زمان را تماشایی کرده است
با کسب اجازه از بزرگان به جای بله
گزینه نقد را سبز می کشم تا استاد آزادبخت آزادی عمل بیشتری داشته باشند