دوشنبه ۱۴ خرداد
|
|
|
|
لب دریا نشستی
دهانش بسته شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پـسـرها گوش بـر الهـام كردنـد
كـه كار نيـك خاص و عـام كردنـد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوست دارم همچون ،
یک درخت باشم
بی دریغ ، همراه با ،
پَهن کردنِ سایه های مجانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اسمان تنگ غروبست و دلم تنگ سحر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بِـگُـذشـت رو بـه بـطالـت لـحـظات نـابـم !
خاطرات از تو طلبـکار و به عمـر شرمندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می گویند
چه زود توگویی
کمی دیر می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سي سال گذشت اَز مَن و مَن جار دَهَم
حاشا کِه مُکَلَّا بَرِ اَغيار دَهَم
اَز فَخر و مُباهاتِ مَن اي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ناز آنچه آن ماهرو می کند
مرا بیش مشتاق او می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنچنان مست ز بوی توام ای کهنه شراب
که مثال لب تو هیچ کجا مظهر میخانه نشد
مستی جام تو از جان به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قصه اینست که چه اندازه کبوتر باشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دمی آهسته تر ویرانه ام کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز امشب دل به یادت بی قراری می کند
نیستی و غم اندرونم دلسواری می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ارنی بگویم از جان که دهی ز خود نشانی
به همین خوشم عزیزم ز دمت به لن ترانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی که بهار زندگی سرد شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی بود و یکی بود و یکی بود
همین تکرار شعر زندگی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفاقت بال پرواز است جان را
که افزاید توان بازوان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ئەمن تفەنگم و
ئەۆ کۆڵبه‌ندی
گەڵ وەڵاتمان لە ناڤشان دەکێشیم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دور می‌شوی از من،
دور تر وُ
دور تر وُ
دور تر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا از خود رهاندۍ بۍدرنگۍ
مرا با غم نهـادی رزم و جنگـۍ
دلم نامد جـدل دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که شاعر نبودی بغض باران را نمی فهمی
تو که درد جگر در زیر دندان را نمی فهمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از شرار عشق شوریده شب شاعر مدام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق والایی..عارفانه.عاشقانه
اگر آتش زنی بر دل ، همه سوزد تن و جانم
تو باشی جان وجانانم ، که با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیال می کنم
تو را خیال می کنم
تو بی خیال من ولی
دلم تورا خیال می کند
نشسته ای چه بی صدا
میان و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سه گلشنی در وزن پردازی پیشرو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن باد مُشك بو كه وزيد از كنار دوست
بسيار مشك بوست گل لاله دار دوست
بر ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر این حماقتم چه بود ، که تا دیدم تو را ،
به ذهن ات رخنه کردم ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریا دگر بی تو ،مرا کاری ندارد.........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ماهی و من خورشید
تو بهار و من پاییز
تو شمع شب افروزی
من شعله‌ای در بادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز چشمان غزالانت غزل گلنار می بارد
به دشت سینه ام باران گوهربار می بارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در باغِ سبزِ آرزو، در عالمِ رویا تو را
می‌بینم امّا دیدنت را، باز می‌خواهد دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من در بهشت عزلت تنهاییِ خویشم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقطه امن من اینجاست
تو و آغوشت ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید این آخرین دیدار رویای ناتمام من و تو در پسِ این شهر خسته، آن سوی پرچین خیال باشد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام خدایی که جان آفرید
و بعدش بدن را جوان آفرید
به مال و منال و به عقلش فزود
که راهی بیابد میا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهانی چشم تو من کس نبینم
به هر ور رو کنم روح تو بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرورم کن!
بخوانم باز!
من خواندنی‌ترین کتابم...
--یک کودک.
رها_فلاحی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلی که درد کشیده از این که هی بشود
اسیر آدمکی بی وجود می ترسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ظاهرا خوبم ولی من از ته دل شاد...نه
در زمینم گرچه آب باشد ولی آباد....نه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از زخم خود بجوشیم،کین زخم عشق خوش باد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه بعد از دیدنت ای ماه من در خواب شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هردم به سنجاق نگاهت مست خواهم شد
خواهی نخواهی با تنت همدست خواهم شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آن صحرا
در آن بی برگ وبر صحرا
در آن ایام تلخ وتیره ودلگیر
که با فرزند انسان آسمان هم کینه میور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ته دل گویمت ای مستمع
هان مشو دربند بیشی و طمع
هی مکش بر دوش خود این مال را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من در آغوش خدا بودم نمیدانی چه حالی داشتم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بيچاره آنكه معتقـد بـر خـدا شـود
هـر جا شود زِ سود جهانـش جـدا شـود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوستت دارم‌های من
پایان نمی‌پذیرد
نگاه گرم تو
در چشمان جستجوگر من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از انتظاری طولانی
خواب دیدم امام آمده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برعکس دوستت دارم
برعکس میخندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه‌ها میگویند
دل بکن از همه کس، راهی شو
سایه‌ها میگویند
پس ِهر پنجره‌ای تاریکیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
أشکم ببین به پایِ غمِ توچکیده است
عقلم برای عشقِ تو از سر پریده است
خار و خَسَم به پایِ تو ای عشقِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا چه بغضی گلوی مرا درون خاک می فشارد..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مژده بر اهل ولا از جانبِ پیکِ سعادت -بر جهان تابیده نورِ هفتمین شمسِ ولایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب دریا
با خودت نشسته ای
بی آنکه لبی داشته باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از جاده ی بی عبور خواهد آمد
از جانب کوه طور خواهد آمد
روزی که فراق می شود بی معنا
گلبانگ خو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگز ندانستم مهر در کجای دلم لانه دارد
که اینقدر بی تفاوت در همه جا لانه میکنم
کبوتریم در گیسوانت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو در شهر دلم یکسره پاییز نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگذاریم
که یک رنگی ما
باعث
رخوت دلها گردد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می دانم که ماندنم
بندی است بر پاهای خسته ات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز تو ای شیخ که در میکده ها سرمستی
ز تو دیدیم که خورشید چه رسوا می کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرو قامت ، لب شکر ، لحنِ صدایش معجزه
چَشمِ سبز و نافذش ، عمقِ نگاهش معجزه
مستی ام افزون کند لمسِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جاده است این، یا که جولانگاه مرگ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طوفان اگر به خانه ات زند استوارباش.
در تک تک لحظه های زندگی برقرار باش.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راست و دروغ مشرک نا معلوم و اعمالش بر ضد مظلوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
..خانه ای می ساختند
به نام خانه ی دردمندان
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۵۰۷ پست فعال در ۱۵۵۷ صفحه |
عباسعلی استکی(چشمه)
مهرداد مانا
وحید سلیمی بنی
سید محمد علی سهیلی (سهیل) 
عليرضا حكيم 
نیره صدری 
بسیار زیبا وپرم
محمدرضا آزادبخت 
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
