سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        پس ازتو

        شعری از

        سید محمد اقبالیان

        از دفتر شعرناب نوع شعر غزل

        ارسال شده در تاریخ سه شنبه ۲۸ تير ۱۴۰۱ ۰۴:۳۹ شماره ثبت ۱۱۱۸۳۷
          بازدید : ۱۳۲   |    نظرات : ۴

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر سید محمد اقبالیان

        در آن صحرا
        در آن بی برگ وبر صحرا
        در آن ایام تلخ وتیره ودلگیر
        که با فرزند انسان آسمان هم کینه میورزید،
        رسید آن شب که تو رفتی .
        که تو خندیدی و رفتی ،
        و من آهسته در خود می سرودم فصلی از دیوان بغضم را .
        •      *                     *                        *          
        تو رفتی بی من امابا دلی سرشار از امید فرداها
        ومن در کلبة تنهایی خود ،
        برسرزانونهادم  این سر سودایی ام را
                                                                              در وداعی تلخ .
        تورفتی و
        نمیگویم که بعدازتو همه دریاچه ها خشکید
        نمیگویم که بعدازتو همه پروانه ها مردند،
        نمیگویم که رفتی ونهادم سربه صحراها،
        نمیگویم که ﻣﺄوا در دل ویرانه ها کردم،
        نمیگویم زمین لرزید
        نمیگویم که طوفان شد
        نمیگویم که سیل اشک من بنیان عمرم را فروپیچیدوبا خودبرد
        نمیگویم که چون فرهاد نقش عشق سوزان را
        به ضرب تیشه ای برسنگ سخت کوه ها کندم
        نمیگویم که چون مجنون زداغ دوری لیلا
        شدم آواره ای تنها
        دل از بیگانه واز آشنا کندم.
        نمیگویم که جای اشک ،خون بارید چشمانم.
        ولی بعدازتودیگر
        آسمان زندگی را ابرهای تیرة تردید پوشاندند
        ودیگر زندگی جز انعکاس سرد فریادی به درد آلوده در من نیست.
        از آن روزی که شهر آشوب چشمانت
        برآشفتند شهر خلوت دل را
        پرستیدم ترا مانند بودایی ، که بودارا
        نه ،
        چون بودا ،
        که از اعماق جان جوید کمال نیروانا را.
        همانند زمین تشنه ای در حسرت باران
        که ناگه حجم سیال حضور چشمه ای را بر تن تبدار خود بیند
        وبا حرصی جنون آسا
        وجود چشمه را در خود فرو بلعد
        سراب چشمة عشق دروغین ترا دیدم
                                                        ونوشیدم .
        ولی افسوس
        چه حاصل تشنه کامان را
        ز دیدار سراب و وعدة آب دروغینش ؟
                          *                    *                     *
        در آن صحرا
        در آن بی برگ وبر صحرای نومیدان
        زلال چشمة عشقت سرابی بود
        ونقش دلفریب خنده هایت
        نقش زیبای بر آبی بود.
        واینک
           بی تو
                  در این فصل پایانی
                            در این یلدا شب سرد زمستانی
        صدای دلفریب مرگ از آفاق عالم میرسد درگوش
        ومن آهسته در خود می سرایم آخرین ابیات بغضم را .
         
                                                                         بیستم اسفند نودونه
                                                                                    تهران
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        مهرداد عزیزیان
        چهارشنبه ۲۹ تير ۱۴۰۱ ۱۲:۱۱
        درود
        نیمایی زیبا و شیرینی بود👏👏🌺🌺
        عباسعلی استکی(چشمه)
        چهارشنبه ۲۹ تير ۱۴۰۱ ۲۳:۴۷
        درود بزرگوار
        بسیار زیبا و خوش آهنگ بود
        غمگین خندانک
        ابراهیم آروین
        چهارشنبه ۲۹ تير ۱۴۰۱ ۲۳:۴۲
        درود ها

        نیمایی زیبایی. بود و همچنین شیوا

        احسنت

        خندانک خندانک خندانک
        محمد باقر انصاری دزفولی
        پنجشنبه ۳۰ تير ۱۴۰۱ ۱۷:۲۲
        درود بر اندیشه ناب شما
        شاعر وهنرمند ارجمند
        همواره تابان
        جوشان وخروشان باشید
        خندانک خندانک خندانک خندانک
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5