چهارشنبه ۲۸ مهر
اشعار دفتر شعرِ اُرگ سرخ شاعر یزدان ماماهانی
|
|
|
|
خورشیـد بـتاب و خانه را روشـن کـن
ای پـنـجـره از پـگاه صـبـح دیـدن کـن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلار و دِرهَــم و دیـنـار و تــومـان
طلا و نقـره و یـاقـوت و مـرجـان
نه یک صنّـار و مـثقالـی بـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی ماهی آنجا تلف می‌شود
دیگر اسم آن را دریا مگذار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهبودی این عارضه دکتر مخصوص :
تجـویز بکن نسخـهٔ " دوسـتت دارم "
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کـتـابـیَـم مـفـصّـل مـرا بـخـوان دل انگـیز
ورق ورق نوشـتـم عـزیـز جــان دل انگیـز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم: تودرهرمصرعی ازاین غزلهای منی
گفتا: اگرشاعر تویی من هم غزلخوانت
شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رهایم کرده ای انگار نمی‌خواهی مرا دیگر
برو دیگر رهایم کن نمی‌خواهم تورا دیگر
بیایید بر مزار سرنو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیـبـا شـدنـت مبـارکسـت شهــبـانــو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق مثل قطارست و جنون ریل موازی
جز قلـب من و قلـب تو ایـستـگاه نـدارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن عشـقِ زمین بـوده که سیـب افـتادش
آمــد نیــوتــن جــاذبــه نـامـش دادش !!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از این استیل و فرم هفت نشانت :
کـمـر بـاریـک غـرب کـشــوری تـو !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبستگی ایجاد نکن هرگز بر مکنت
ثروتی جاودان باقی نخواهد ماند
گذر می‌کند زمان و عمر را پاس بدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـایـد " لـوپـز " بـه پـایـت لُـنـگ انـدازد
بـر گلـرخـان زمـینـی ؛ تـویـی فرمانـده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسوز هر روز پای آن کسی که سوخت پای تو
بمیر و تب بکن حال کسی که مُرد برای تو
بگویم مختصر بشنو ؛ چ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمـریـست چـو من در اختـیارت بـوده
اکنـون خــودم را بـه خــودم بـاز بــده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بــنـازم ؛ پـاپـیــون روســـری تــو !
بــنـازم ؛ هــیـکــل اغـواگـری تــو !
از این استیل و فرم ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا زیباترین نقاش دنیاست
بهشت را در نگاهت نقش بسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سورهٔ عشق چشم تو آیات قشنگیست
ای خاص‌ترین شهرهٔ زیبای دل من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقـتی کـه زیـان دیـده جـهـان از آدم
از شــرّ بـشــر داد و امــان از آدم ..!
خواهی نشوی جریحه دار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیــمار و مـریض شـدم ولیـکن ناخـواه
بــردنــد مــرا بــه بهـتــریـن درمـانــگاه
راز مــرضـم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن عشـقِ زمین بـوده که سیـب افـتادش
آمــد نیــوتــن جــاذبــه نـامـش دادش !!
خـودکـار بـخـود ج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظهٔ رویایی‌ام ناکام ماند و تلخ شد
عاشق او بودم و او گشته اوی دیگری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بــیامـد نــوبـــهـار و کامــجوئیـم
گلاب از گل بگیریم ، کینه شوئیم
خـجسـتـه بـاد پیـشاپیـش نـو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل سقـراط او بـرای عـلم ، مـن هـم پـای تـو
شـوکران بـا جام نـوشیدم برایت ؛ بس نبود ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیـرین تـر از قند و نبـات ، مطبـوع گز دارد لبـات
بـا بـوســه میـچیـنم بـرات ؛ سوپـرایز یا برنامه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یلـدایـی‌تــریـن شــب تــو یلـدا بــاران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رباعیات و دوبیتی‌ها
و قطعه‌های ادبی یلدایی
یزدان_ماماهانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمعیم رفیقان دور هم امشب نباشیم مال غم
پیمانه ها را کن علم پیکِ سلامت گو به ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راز من و تو منتهی‌ست بر نقطهٔ خاص !
" ای کاش محرم باشی و مجرم نباشی "
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جانانه فدا کردم ؛ جان را به سر مویی
امّا نه به موی سر ! کس را نه فداکاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دگر چه با سازمت وطن بخورده زخم استخوان خویش
به قلب آرش زدند چو تیر گرفتند از او کمان خویش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مجازی میروی پس با کلیدش
برو دنبال چیزهای مفیدش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک درخت هستم ولی پژمرده و بی‌برگ و بار
ممکن است با ضربهٔ باد ملایم بشکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوبیتی های یزدان ماماهانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به زندان رفته میفهمد غم و تلخی دوران را
به صحرا رفته میفهمد غم گرگ بیابان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیترسم اگر شیری به سینه پنجه کوبد
من از چنگال بدکردار انسان می هراسم
|
|
|
|
|
محمد قنبرپور(مازیار)
مهرداد عزیزیان بی تخلص
سیاوش آزاد 
فرشیده کیهانی (سکوت) 
زهرا حکیمی بافقی (الهه‌ی احساس) 
خداوند حافظ
