چهارشنبه ۷ آذر
اشعار دفتر شعرِ روایات سرشک شاعر شهریار عبدالعلی زاده (معلم)
|
|
هی نگو تبریک این سال جدید
هی نکن غم روی این اندوه ما
عیـــد نـــوروزِ بـدونشِ کـوفتــم!
احســـن
|
|
|
|
|
مو حالی دی ندارُم از تو گویُم
صفایی دی ندارُم از تو گویُم
ایَــر بــار د
|
|
|
|
|
گل نازُم چه شد غم بو امونت
صفا برد از شِرین بُرگ کمونت
بگو تا سی تو درمونت بجورُ
|
|
|
|
|
مرا از خود رهاندۍ بۍدرنگۍ
مرا با غم نهـادی رزم و جنگـۍ
دلم نامد جـدل دارم
|
|
|
|
|
تو دیگر با دلم کاری نداری
بر این آشفته یک راهی نداری
که گفتت
|
|
|
|
|
گرچھ شادے با من غریبے مےکند
و هنگام دیدنم،
از این محتاج روے برمےگرداند
اما دݪ من، خوش بھ همین
|
|
|
|
|
عـزیزُم درد دورۍ کِرده پیـرُم
ز احواݪِت نشون از کۍ بگیرُم؟
بسوزُم
|
|
|
|
|
تو رفتۍ تا وجودم شد پر از تب
گرفتـاری بزد بـر پیڪرم «شب»
بھ قلبم زخم
|
|
|
|
|
همانند شبے کھ دلتنگـِ روز است
اما دست تنهایے
او را در حصار خود حبس کرده باشد؛
همانند دݪ بےتابے ک
|
|
|
|
|
مـرا بۍ روۍ شیرینت صفا نیست
تو را کارۍ بھ جز درد و جفا نیست
منـم مج
|
|
|