جمعه ۲ آذر
اشعار دفتر شعرِ پیله های سوخته شاعر درویش حسین ندری
|
|
|
|
آسمان هم به بلندای تو ایمان دارد
یا علی گفته چنین ماه فروزان دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علی مولا حسینی پیشه ام کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گوش فلک زمزمه کردم بشرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلا همدرد آبانی بمیرم
اسیر چنگ بورانی بمیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دمی آهسته تر ویرانه ام کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوستت دارم و دیوانه خطابم تو مکن
در گلستان خرد خُرد و خرابم تو مکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا هر شب رضا خانی تو در سر
که روحم می کشی از جسم بر در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نا بلد بودم نگاهم مست آن یک جام بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی یابم در حصار تن
آزادی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل از چنگال تاریکی رها نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن غزل واره ی چشمان تو دیوان من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پری رو ناز من شیرین زبونه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهت می سراید بی بهانه
به لبخندی بخوان بانو ترانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خم این کوچه که رد می شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز که خورشید گلی الوان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عقربه ها حوصله ام کم شده
باز غروبم گسل بم شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی من از آواز چشمان تو دلگیرم قلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شوق چشمت شعر را آیاتی از اعجاز کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفته ای اما نمی دانم چرا
قلب من باور ندارد قصه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم مغلوب این جولان رهایم کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلطان عشق و ایمان در کوله ات چه داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو بیتی را دوباره ناله کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از هجرت فندک می سوزد
جگر سیگارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این دوران که نامردی زرنگیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آسمان بی ستاره ام هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دوختن پیله ام عادت دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفس هایم غم انگیز
لحظه هایم غمناک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می زنی بر کوه احساسم دوباره تیشه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سراسر لرز و تب حالم بپرس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شوق دیدار تو از چشمم جدا نیست
|
|
|
|
|
مهرداد مانا
ابراهیم هداوند
محمد رضا خوشرو (مریخ)
سید هادی محمدی
آرمان طاهری 
