چهارشنبه ۱۷ بهمن
اشعار دفتر شعرِ شیداشدگان شاعر محسن سعیدی شیدا
|
|
یوسف از چاه بر امد که بگوید به پدر
|
|
|
|
|
تو ندانی که غمت با دل بیمار چه کرد
|
|
|
|
|
باز امده ای تا که مرا خار ببینی
|
|
|
|
|
حضرت یار بگو با من از این کار چه کرد
|
|
|
|
|
سرو سامان من هستی بیا کن یک نظر امشب
برایت جام می، ریزم بیا کن یک خطر امشب
|
|
|
|
|
من به دیدار تو ای عاشق قهار خوشم
|
|
|
|
|
صد گناه و معصیت با درد و آه اورده ام
|
|
|
|
|
گفتم خبر از یار جفا کار تو داری
|
|
|
|
|
جانا زغمت مردم این دوری جان تا کی
|
|
|
|
|
شعله در جانم سراغ بال پروانه گرفت
اتشی در قلب من مهراب کاشانه گرفت
|
|
|
|
|
من از آن چشم سیاه تو بلا می بینم
تیر ابروی تو بردیده جدا می بینم
|
|
|
|
|
من عاشق چشمان تو بودم که چه راحت
با چشم سیه سر بنهی روی گناهت
|
|
|
|
|
تو کعبه جانی و منم عاشق طرار
|
|
|
|
|
فال چشمان قشنگه تو شنیدن دارد
|
|
|
|
|
طاقت این حادثه شد عاقبت کار، مرا
باز چه گویم که نکرد وعدهء دیدار، مرا
دور تویی زور توییی عاشق مغ
|
|
|
|
|
بر سر سلسله موی تو چه کس زارم کرد
|
|
|
|
|
در حسرت دیدار تو غمخوار نخواهم
|
|
|
|
|
در میخانه همی بستن و گریان شده یار
|
|
|
|
|
قلمم بر سر کاغذ که خبر دار افتاد
|
|
|
|
|
قافل از ما شد و شد دور ز ما یار دگر
کار ما شد گره اندر گره هر بار دگر
|
|
|