چهارشنبه ۶ تير
|
|
|
|
نگاه – ه ماه ه تورا می خوام ماه بانو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای باور من، ای گل نسرین،بفرما
ای صبح بهارینه ی پروین، بفرما
من طفل غم سال همان کوی نیازم
همخوابه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«سبز و سرخ»
سر من، سبز بود و زبانم سرخ
امّا پس از رقص بر دار،
این تن آنان بود که سبز بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر منم عاشق بعالم هر نشانش رویِ توست
نیستم دلبستۀ کویی مگر آن کویِ توست
اَ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با پرواز هر کبوتری رنگ از رخم می پرد....با صدای هر چرخش چشمی هوش از سرم می پرد
این روز ها با هر ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بت نگاه تو یڪ عمر ڪافرم کرده
برای مرگ برای تو حاضرم ڪرده
اگر چہ اهل سخن بوده ام ولی رویت
چه ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سال حماسه هاست ،خدا را حماسه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حکم قاضی رنگ خود را باخته ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از سمت طراوت می آیم
از کرانه های امید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیقرارت شده ام همچو رَمِ آهو ها..
آه ،..دیگر نَبُوَد نای دراین زانو ها..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا آ خر مرا کردی جوابم
نکردی رحم بر حال خرابم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادت میاد گفتی بهم
ببین که ماه و کامله
...
علی رفیعی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر بار که می‌آیی
تا می‌آیم زبانت را بیاموزم
رفته‌ای.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو در مشت کسی فردا نشستم
تو میگویی چه بودم یا که هستم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علی بود دوای درد ستم دیده گان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز زود است
خواهيم رفت روزى
بسوى دموكراسى
تو، من، و همه جذاميان شهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جز عشق علی نباشد اندر دل ما...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«رنگ سلام»
خداحافظی‌ات
گر چه تلخ و پُرغرور بود
ولی ناخودآگاه،
رنگ سلام گرم مرا گرفته ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک شب که زیر آسمان خوابیده بودم ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چندیست صبا آمد بی دلبرِ جانانم
کوشور وشعف دیگردرفصلِ بهارانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکه می اش خورده خرابش شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تکرار روز قبل است ،افعال و ابتکارم
اندوه و ناله بسیار ،اما که خود بهارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این بار آخر است
دلمان تنگ می شود
فردا
بنام خدا
جنگ می شود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خدا میخواهم از فکر تو بیرونم کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستهای پینه بسته رو
نشون بده بوسش کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نَگویید پاییز افسُردِه است
کِه بَرگِ دِرَختی دَر آن مُردِه است
مَرا آرِزو کُشت پاییز سَخت
نَگوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ر مومنان
آن امیرالمؤمنان وان رأسِ هر خوبان علیست
آنکه عالم از وجودِ مَقدَمش تابان علیست
آنکه میلا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من می نوشم سلام گویان آتش/یک پیک ، دو پیک ، بیش و کم ، دلخواهی ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوهر مهر علی داریم تا در دُرج دل / بهره مندان دو عالم زین دُر یکدانه ایم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمری ست که ما معتکف کوی توایم،،،نومید مکن ز هدیه ای سائل خویش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرپروانه شدی و به سر قافیه ام
شعله سرکش بیتم به تب وتابت برد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عرض تبریک فراوان بمناسبت تولد مولا وسرور دوعالم حضرت علی ع
و تبریک صمیمانه به مناسبت روز پدر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سَرخوشـانِ وادیِ ایّـام، هـان......بابُغضـتان......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صیاد جانم بر سرم بگذار دستی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدر یعنی دو دست پینه بسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می دوید هر روزو شب بر گِرد آن //
تا رسد دستش جمالِ مهربان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اَللَریوین پینه سینی ااا گورسَت مَنه اوپوم اونی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من مانده ام تو را چه بخوانم (تو )یا(شما )؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی آ یی عزیزم تو به خوابم
ز دوریت دچار اصطرابم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه من، ابر اگر بگذارد . . .
دست من لمس تو را می بارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمایشگاه ی دردم ؛ پای تا سر دیدنِ دارم
تنم یک باغِ گلزخمست ، سراسر چیدنِ دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هيچ كس مانند من دلتنگ و خود آزار نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از منزل وهم خویش پایین شده ام
یعنی به گمان شیخ، بی دین شده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به گیسوان سیاهت طناب دار مرا
چنان گره زده ای عرصه بر دلم تنگ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از گردش ایام بی تو آرامی ندارم
تو رفتی و از درد بی درمان امانی ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچند که شور شاعرانه
آویخته با دوصــد بهـانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام او که اوست
فراموش می شود گاهی نگاه تلخ و سنگینت
گهی آتش به جان افتد در این هجر نفس گیرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر شاخه می خواند مرغی
آسمان به نهایت آبی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1- دلنوشته \"به نام پدر\"
نه غزل، نه قصیده، نه حتی دوبی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شمع می شوم که برقصی به دور من
پروانه ی قشنگ دلم ای جدید تن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم با تو پر از عشقم وهم با تو کلافه
شادم تو اگر هی نزنی حرف اضافه
مژگان تو تیز است ازآن است که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بودی باعث رنج و عذا بم
و عمری من اسیر این سرابم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگارانی چون بهاران داشتیم
نمانم بر زمین همچو باران مهمانی داشتیم
چون برف آرزوی کودکی را شاد
تا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماشیعه ایم وعشق علی دروجودمان
مهر علیست مایه ی بود و نبودمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این بغضِ لعنتے نفسم را گرفته است
عطرت تمامے قفسم را گرفته است
امروز هم ڪسی بہ ملاقات من نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه فرقي مي كند پاييز باشم يا بهاران
صدايي از گلوي شعله ها يا لحن باران
چنين كه نرگس و آلاله ها هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آری به ذکر یا علی حل می شود مشکل
با تو علی یکباره منحل می شود مشکل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکجازن باشدآنجا این بدان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزو دارم که یارم باشی
دلبر و دلدار و همدم باشی
دیگر از این زندگانی خس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیب کال باغ همسایه را، شاخه عاصی نصیب ما نمود
ورنه آدم مگر دیوانه بود ،آدمیت را به خاک واصل نمود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید پسِ این صبح دگر شام نباشد
این قصه بخوانید که ابهام نباشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده بر عارضِ گلگون نگاران نیکوست
ناز در چهره‌یِ هر صبحِ بهاران نیک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک کوچه مانده تا به آغوشت رسیدن
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۵۰۰۶ پست فعال در ۱۵۶۳ صفحه |
امين آزادبخت
ودرودبرجناب دانشی عز
شاهزاده خانوم
محمد رضا خوشرو (مریخ)
شهرام بذلی 
علی نظری سرمازه 
نیره صدری 
