سه شنبه ۱۲ فروردين
اشعار دفتر شعرِ خط كبود شاعر حسين زرتاب
|
|
|
|
پنجره را گشود /صبح بیست و دو /شاعرِ این شعرِ سپید /سفید پوش کرده بود؛ /برفِ تازه /حیاط خانه، /کوچه،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ندانسته ام ؛ تا کنونِ عمر //حاکمِ سرنوشتِ من بوده است ؛ //مرد //یا ، محکومِ س ک سِ من //.....رنج می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسته می‌شود //پنجره انتظارِ سبز //بروی هوای تازه و //عطرِ تلخِ اقاقی وحشی //تاریک است افق //عشق ممنو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چپ دست نبوده ام //پای چپم مرا //آهسته و مدام //تا صدرِ . . . . . .//دنبال خود کشید //شاعر شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تَصَوّر می کنیم /اندوه گریه را /تا منتهای اشک!! /وجود انسان را، /در قشرِ کبودینِ مغز!! /مُقدمِ عینیت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سه - 199 - هم بندی - 1397/5/25
زیرِ نورِ قرصِ آبی رنگ // اولین وسوسه مرا بوسید// در پسِ خلقتِ من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد می کشد // پنجره های سکوتِ رابطه // شب حیرانی مردمِ را // در انتظارِ گام های مرددِ آزادی //
حس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در چکاچکِ داوری شمشیر ها // منطقِ زمانه بود // حسین // هنگامی که نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صلاح ما
دیگر
سلاح ما نخواهد بود
حسین_زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیدار می شوم//با طلوعِ روشنِ چشمانِ تو//خواب می روم//در غروبِ مستانه نگاه خمار آلودِ تو//احساس می کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبِ شعر من و //این کوچه ها خالی//همه رفته //همه مُرده//و یا ساکت میانِ ازدحامِ خلوتِ انسان //خدا یار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاغذ کشیده اند //به شعر //هم به خطِ كبود//در ماتمِ زندگانِ مرگ ؟//
حسین_زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جابجا مى شوند//هنگام گذار//ابرها//از سرزمينِ متلاطمِ دروغ //محصولِ ترس نباشد//خدا//که نیست//نتیجه ان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شده افطارِ لبم //بوسه لب هاى بنفش //روزه می گیرم و //اینک وطنم روزه ی فقر//طاقتم تاق شد از میلِ خطاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افطارِ لبم //بوسه ی لب هاى تو باشد //هر حادثه //در مخزنِ اسرارِ تو باشد //روزی که زمین محو شود در دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شناور است //در آکواریومِ خالی جهان //هفت ماهی سرخِ کوچولو //من ، هشتمین آن //سیاه !! //
حسین_زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به شعر، شر می گویند //شر را، شعر می دانند //نه، شعورِ شعر دارند //نه، سکوتِ شر //معلق اند //در پوچِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پنج-31-انزوا -1397/1/28
متروک می‌شود //ایمان ما //در این شبِ تاریکِ هول انگیزِ بی فرجام //اندیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنظیم می‌شود //ایمان و فکر ما //بوقتِ شام!!//تقریر می‌شود //سامانِ کارِ ما //به ساعتِ شمالِ سرد!!//
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آپدیت می‌شود //امروزِ شعر //در کوچه های ساکتِ هنر //فردا زمان چیدن انگور شیرین است //تقسیم می گردد /
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستانِ اقتدار //در فرصتِ نیاز //بسته شود به هیچ //
حسین_زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو-٢۵-ذهن سیاه-١٣٩٧/١/٢۴
سرخ است//زبانِ آزادی //سفید //اندیشه های صلح //گرفتارِ اوهامِ سیاه //ذهن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آغاز می‌شود //خودکامگی //از ذهنِ سرد ما //از خانه و خیابان و کوچه و کلاس //تا مصدرِ پُر ثروتِ قدرت /
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گره بزنیم //دل های خود را //با سبزه و گل و گیاه //باران و ابر و ستاره //حقیقتِ خدا //
حسین_زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بار کشیده ایم //از مشروطه //نفت //بهمنِ سپید //برای هیچِ آزادی!!//
حسین_زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هفت -309-رنسانس ذهن-1396/12/26
در تکرار روز های سرد زندگی //آرام و صبور و بی صدا //سبز می‌شود //ل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژگانِ سبزِ ما // مفهومِ پاییزانِ شعرِ نو نبود // از راه می رسد // زمستان هنرهای بی صدا // شعرهای ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تعبیر می‌شود /روزی /وارونه و مغشوش /خوابِ مردمانِ کوچه های فقر /در ژرفِ مشکلاتِ بی شمارِ جامعه /خراب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چهار-293-تناوب-1396/11/30
خورشیدِ آگاهی انسان های فقر //در کدامین مدار سیر می کند //سایه های قدرتِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شنیده نشد //لابلای حجمِ اختلاس //صدای مردمانِ کار //شنیده نمی شود //در برهوتِ کوران و کرانِ پرت //صد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سنجاق می‌شود // روی قطعه چوبِ سپیدارِ سبز // شعری سپید // در اهتزاز // پرچمِ آزادی
حسین_زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رباعی می‌شود //دو مصرعِ لبانِ سرخِ تو //بر گونه های سپیدِ شعرِ من //زمزمه کن //آزادی را !! //با نگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفهمیده ام تو را //هیچگاه //چگونه //دوستت داشته باشم //نگاه کنم //یا //ببوسمت روزی ؟//چه نقشی دارد /
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمعدانی کنارِ پنجره /شعر مرا ندید /ابری بود /چشمانِ دخترِ همسایه /آنسوی شیشه ها/میل می کند /افکارِ س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرسنگانِ شعارِ انقلاب /طعنه می زنند /در گذارِ شتاب آلودِ لحظه های بی قراری وطن /سیرانِ شعورِ عُزلت گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
231-شاخِ فاجعه -1396/10/4
گاو بیدار شده /گسلِ جامعه فعال و عمیق /پایه قدرت ما سست و ضعیف /جابجا می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی پنجره و صدا /در خلوتِ شب های هراس/سازم را با عشقِ تو کوک می کنم/شعر می شوم /تا اوجِ لحظه های نبوغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قضاوت کنید /در ذهنِ گشنگان /قاضیان و مفتیان شهر خسته را /ناامن شده /احساسِ جامعه /شهر، /مغشوش و پر خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نبش قبر می کنیم / سنگ ها را / برای بیعتِ مردگان / گوش های سنگینِ رابطه / پاسخ می گویند / زبانِ الکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من / برگ های زردِ بودن را/ سنجاق می زنم/ به آرزوهای سرخابی نسیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نعلِ وارونه زند /آن ترکمان /تا که سمِ اسب خود را گم کند /خیلِ دشمن های خود بیراه و دور /نعلِ وارونه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمامِ هستی ام / بارانِ عشق است / مرا دریا بُوَد / روزِ ملاقات
حسین_زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هویدا نمود / آغاز / اسماء را همگی / آدم / آزمندانه و عجول / راه می گشاید / کلمه / انسان را / فراسوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیوند می زند!! / شعرِ سکوتِ سرد / شاعرِ عاشق پیشه امروز را!!/ با سایه های وهم انگیزِ انبوه دردِ خلق!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عکس می گیریم/ از پنجره های اتاقِ نیمه بازِ آزادی!! / هوای بسته ی بیرون اینجا را
دم کرده و بنفش/ کا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشراقِ چشمانِ سیاه تو/ در باغ های سروِ آزادی/ کوتاه می سازد زمستان را/ برگرد تا بار دگر آید/ بعد از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این زمین/ از قهر/ ما را در گرفت/ مهربانی/ کی فراموشی گرفت؟ / زندگی! / اینجا!
میانِ خاک و خون!! / زن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تنِ تنگِ غروب/ مانده از رنجِ شتاب/ قافله در گذرِ حادثه تا شهرِ سکوت/ اندکی فاصله را کم دارد/ در م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از گام های خسته در تردید/ باید بدانم که/ این راه تُو در تُو/ پنهان میانِ خاک یا خاشاکِ این افلاک/ کم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خلوتِ پاییزِ بی پایانِ زرداسرد / غار می زد / کلاغِ جوان / روی درختانِ ارغوانی باغِ سرداباد / زرتا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید نباشم من/ تا بی نهایت رفته باشی تو/ آزاد از دنیای حیرانی انسان ها/ همراه رهپویانِ مهرانگیزِ روی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه می کند/ چشمانِ سایه دار/ کنار پنجره/ تنها/ خاطراتِ بهاری درختانِ باغ را/ در انوار سحر انگیزِ مه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کمتر از تلالوء لرزانِ یک غروبِ سرد/ طی می کند/ خورشید/ سایه های صد ساله شبانِ تیره را/ راهی نماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر دوش می کشم/ من/ سالیانِ سال/ دارِ دگراندیشی خود را/ چون گیلگمش در رنجِ همواره/ تنها و دردآلود و پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قربانیانِ خاکیم/ ما/ شما/ والیانِ پاک!!/ اما/ هر دو به یک اندازه مقهوریم/ زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طلوع می کند/ نگاه سردِ تو/ از مشرقِ چشمانِ گرمِ من/ شاید/ حکایتی از غروبِ عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یخ می زند/ عقربه های تکامل/ در صفرِ ارتجاع
حسین_زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تصادمِ امواجِ پُر خروشِ جامعه/ آزادی/ قایقی/ همواره مطمئن/
زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هفت -110-دریای ایران -1396/7/23
خلیج من/ خلیج تو/ همان سبزآبی مانای زیبا/ جنوبِ پهنه های گرم و آز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی می شود بیدار / نسلِ عزادار از گران جانی
اینجا زمینِ کربلا از انجمادِ ایده ها سرد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قیرِ سیاه/ ماسه داغ/ جاده خشک/
گم می شود/ شعرِ سکوتِ ما/ در سرعتِ مجاز!!
زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آسمانِ آبی وطن/ خیس می شود/بال و پر کبوترِ آزادی /هنگامِ اوج
زرتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با یک پرش / به ماه می رسید / در کودکی / دستِ خیالِ ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
75 - رهایی - 1396/6/22
درگیر تا کجا/ کاش/ لحظه ای/رها کند/افکارِ بیهوده/ ذهنِ/ دچارِ/ انسانِ/خسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کم می شود
ایمانِ ما
در عرصهِ افراغِ اندیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هابیل
سنگینی می کند
روی دستِ خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک قاصدک از راه می آید
همراه شعر من
صد ارزو در دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی به چپ
کودکانه و سخیف
بیشی به راست
افراطی و شلوغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منتظر رفتن است
قایق
در حجمِ بی قراری رواق های خیس !!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تحقیر می شود
در انتهای نیاز
دستفروشِ بینوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه بهاری
نه صدایی ، نه گُلی
نه امیدِ جرسی از راهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرامش لحظه های من آن تو باد
این شعر و شکوفه های من آن تو باد
اینجا، وطن خودم ندارم جایی
شهر و و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرام می چرند
گاوانِ ابترِ خدا
در کشتزارِ خلق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسطِ مذاهبِ آدمیانِ خاک
در وسعتِ نظر
یک مذهب است
انسانیتِ فراگیرِ عام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیوان
نگران انسان شده
این است عمق فاجعه رفیق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
677-موطن توفان-1396/4/12
مهتابِ زیبایی
پنهان میانِ خاطراتِ شب
من در زمینِ سردِ بهمن ماه درگیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از راه می رسد
آغاز یک پایان مفهومی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکفته می شود
بکارتِ واژگانِ سپیدِ شعر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پناهِ خدا
هنگام که
شاعرِ آزادی
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۴۴ پست فعال در ۲ صفحه |
محمدرضا آزادبخت
سیاوش آزاد
سید هادی محمدی
بانام ویاد خدا 
به نام یگانه خدای هستی‌بخش 
عباسعلی استکی(چشمه) 
نیره صدری 
