جهانِ ایده آلیسم

جناب حسین زرتاب!

با گزینش ایده آلیزم ، موضوع بسیار وسیعی را مورد مخاطب قرار داده اید که از دوران ورود انسانها از طبیعت به جوامع کمونهای اولیه، با ماتریالیزم در مقیاس جهانی درگیر بوده است و هنوز هم درگیر است: مبارزه جهانی مابین واقعیت مادی ـ عینی و دروغهای من ـ در آورده ایده آلیستی ـ ذهنی گرایانه.

بنابراین ما با اقیانوسی از ایده آلیزم درگیر هستیم که مثل مور و ملخ خودشان را تکثیر میکنند و همه در راستای فریب انسانها و دستکاری افکار شان فعال هستند. ما امروزه شاهدان حاکمیت دروغ در همه علوم هستیم زیرا که همه علوم افسانه زده هستند و تفکیک علوم از افسانه زدگی نیازمند یک برنامه ریزی واحد جهانی و درازمدت با مشارکت همه کشورها است و فعلاً یک تصور خیالی :

_ علوم طبیعی (زمان و مکان پیش از ماده، تئوری انفجار اولیه، تئوری نسبییت بر پایه آزمایشات ذهنی، فیزیک کوانتها خالی از ماده و جرم، متشکل از چند تا حروف و اعداد به منزله الاغ معراج ماکس پلانک برای سفر به عالم عقلانی عاری از هرگونه تضاد، اتمها به منزله سایه های تخیلی در کوانتهای مکانیکی هایزنبرگ، تئوری ریسمان و کیمیای فیزیکی با 350 تا ذره زائی بدون جرم).

ـ دفاع از هیچ و پوچ گرائی (Nihilism ) در زیست شناسی.
ـ نژادپرستی در آنتروپولوژی کارل لینه و غیره.
ـ نژادپرستی 1543 مدارس روان شناسی در مورد تئوری هوشمندی.
ـ فرار از واقعیت عینی ـ مادی و تقاضای پناهندگی 99.99% از مکاتب فلسفی در عالم هپروت متافیزیکی در فراسوی کره زمین و خودفریبی و دیگران فریبی فلسفی با طرح مثلث استفهامی: از کجا آمده ام ، به کجا میروم آخر و آمدنم بهر چه بود؟

کانت در کتاب \"فلسفه چیست؟ \" مینویسد: اگر کسی از خودش این سئوالات را بکند، فیلسوف است بدون این که فلسفه را تحصیل کرده باشد. کانت در کتاب دیگرش \" انتقاد از عقل صرف\" مینویسد: این جهانی که ما در آن زندگی میکنیم وجود خارج از ذهنینمان را ندارد و فقط زائیده تصورات ماست و به هیج وجهی قابل شناخت نیست.

ـ ادبیات و آموزش دروغ
بخش عظیمی از ادبیات با واقعیتهای مادی ـ عینی جامعه، فرهنگ به منزله کلیه دستاوردهای مادی و معنوی حاصل از آن مشغولیت ندارد و به ما افسانه، داستانهای خیالی با دروغهای شاخدار، خیال پردازی بی حد و مرز، خون آشامی و انسان خواری، جنگ پروری، زورگوئی، غارت و تاراج، جنون جنسی، بیگانه روی ، عالم اموات، مرده پرستی، اجنه پروری، روان شناسی سیاهی و تاریک اندیشی، رفتارهای تهاجمی بی مرز و هزاران اشکال مختلف و مشابه را آموزش میدهد و روان سالم انسانی را به سیخ و صلیب میکشد.

بند اول شعرتان، ایده آلیستی نیست. علی رغم این که ما فعلاً علمی با نام \" Lamentology\" و \" Lacrimalogy\" نداریم ولی میتوانیم گریه و ترشح اشک را توضیح بدهیم. علوم مختلفی مثل چشم شناسی، اعصاب شناسی، فیزیولوژی، غده شناسی، اتنولوژی، روان شناسی اجتماعی، علوم انسانی و هنر هم این موضوع را پوشش میدهند.

کدام نقشهائی را گریه و اشک می توانند داشته باشند، آنها تابعی از پارامترهای فرهنگی مشخصی هستند و حامل پیامهای حاصل از آنها. آنها عمومیات جهانی نیستند که بتوانیم آنها را به طور دقیق توضیح بدهیم.

گریه و اشک ریزی مدام با انده همراه نیستند. آنها میتوانند دال بر سوگواری، مأیوسی، بی امیدی، شادی، افتخار، قهرمانی، آرزوهای برآورده، احساس آرامش درونی، خوشبختی، تسهیل روانی، هیجان و غیره باشند.

علاوه بر اینها، گریه و اشک ریزی میتوانند به طور عمد، هدفمند، فریبانه، حربه ای برای دستکاری، با انگیزه ای جنسی (pleurs aphrodisiaques) و وسیله اغفال (lacrimaeque decorae)، برانگیختن احساسات از طریق موسیقی (سمفونی Rachmaninow)، (بخش سوم Beethoven’s Fidelio und Puccini’s La Boheme ) و همچنین از طریق صحنه های James Cameron’s „Titanic“.

بندهای بعدی شعرتان درست همانند تصوراتی هستند که آرزوهای پسا مدرنیستها و نتوپوزیتیویستها به منزله فیلسوفهای امپریالیستی هستند. بی بندباری، لاابالیگری، افراد منفرد شده، خودپرست، خود خواه و خودمحور ، از خود بیگانه شده به منزله سایه های نامرئی ، بدون علایق اجتماعی ـ انسانی ، سرد، بدون روابط اجتماعی، فقط به منزله لشکرهای بی خطر برای افزایش تولید سرمایه داری.

این کبریتهای بی خطر، سرد، بی احساس، بی قلب، بی زبان، تنهای تنها بدون روابط اجتماعی و ماشینهای امروز و فردا به منزله افراد مطلوب (نه به منزله انسانهای مطلوب) قلمداد میشوند و سرمایه داری امپریالیستی همه امکانات مجازی سازی آنها را فراهم کرده است و شرایط زندگی آنها مطابق خواسته هایش مدام تغییر میدهد تا تسلط بیشتری را برای آنها تحمیل بکند.
محیط زندگی مجازی شده، همه روان، رفتار، فکر، کردار آنان را شکل میدهد و آنها را به سوی جوامع مریض امپریالیستی سوق میدهد.
تحریف محیط زندگی آنها و دستکاری آنها مرزبندی مشخصی را نمی شناسند که شما آنها را در شعرتان به تصور کشیده اید.

با ارادت و آرزوهای رنگارنگ شاعرانه