...انگشتهای روانی...

سلام بزرگوار شما دوتا ثبت نام در سایت انجام دادید که با یکی از انها فعالیت داشتید و دیگری نه ! شما با پروفایلی که فعالیت داشتید ورود به سایت کنید البته ما ان پروفایلی که فعالیت نداشتید را حذف کردیم تا به راحتی با پروفایل اصلیتان فعالیت کنید. موفق باشید

سلام .... حضور انور و اینور و آنور همه ی دوستان و دشمنان و ممتنعان عزیزم عرض کنم که بنده الان در یک روستای تازه شهرک شده در جنوب غرب شیراز هستم که بهش میگن کرونی ، و البته ۹۳٪ از همسایه هام افغان هستند و ارادت دارم خدمت همشون ( منظورم اینه جرات عدم ارادت ندارم ) و الانم برای اینکه داخل اتاق نت ندارم اومدم داخل حیاط و برای اینکه پشه های اینجا متوجه نیستند که بنده در یک سایت فاخر ادبی مشغول بلوریان هستم و کمتر مرا از نوازشات بی بدیل خود مستفید بفرمایند ، همچنان که یک دستم در حال تایپ است در دست دیگر نیز با انواع آلات قتاله مانند حشره کش و مگس کش و بادبزن ، برای دفع حضرات ذکر شده استفاده می نمایم . یعنی خداوکیلی اینجا پشه هاش چنان احساس مسئولیت دارند که پتو رو از روت کنار زده ، نیش همایونی را فرو برده و دوباره پتو رو روی صورتت می کشند .

هرگاه صحبت از طنز می شود، ذهن ما ایرانیان به شکلی کلیشه وار ، اول یادی از عبید زاکانی می کند و سپس به چرند و پرند دهخدا تفالی می زند و بعد در حوالی گل آقا ، ضمن آنکه لبخندی ملیح بر لب دارد، متوقف می شود . و ایضا اینقدر گفته اند که طنز شعری ست که نیشخند دارد و هذل نوشخند دارد . و اینقدر گفتند که طنز برای هشدار و تنبیه است که دیگر همه از بر شده ایم . اما به نظرم در ایران ، طنز از سر بی عاری ست . وگرنه ملتی با این همه مصیبت ، باید الان نسلش منقرض می شد ، نه اینکه دور هم نشسته و گل میگیم و گل می شنویم .
شعر جناب نظری، البته بایسته تر بود که با ریتم تندتری پیش می رفت ، اما پوئن موفق و مثبت آن " غافلگیری " بود . چون با وجود آنکه همه ی مشخصات و مختصات همستر را داد ، اما بیشتر ما تا بیت آخر از رئیس جمهور آینده تا رهبر جدید بورکینافاسو و مسئول امنیت ملی ترینیداد و توباگو و ... را در فکر خود تطابق دادیم و یهویی دیدیم همستر عزیزتر از جانمان ، نقش اول این سروده را تقبل فرمودند .

دومین خصلت شعر ، ترکیب برخی واژگان و عبارات غیرفارسی ، با فارسی بود ، و نیز پرش هایی از آرکاییک به زبان معیار و محاوره داشت که نمک کار را خوشتر کرده بود . و آدم دوست داشت لپ شعر را بکشد .

سومین پوئن شعر ، نگاه کنایی آن به اوضاع جامعه و حال و روز مردمی بود که از دیرباز عاشق گنج بدون رنج بودند و هرجایی که بوی پول آمده ، خشتکها پاره نموده و در صحنه های معاش ، به مجاهدت و اجتهاد کمر بسته اند و نیز حال و روز مردمی بود که وعده های مسئولان کلان خود را باور نمی کنند ولی به عبای حضرت همستر دخیل بسته و در معیت ایشان عازم و ملازم شده اند .

نکته ی آخر شعر که به یادم آمد ، تعاریف ملوکانه و مدحت اعلیحضرت همستر بود که در نقش یک منجی نشنال و اصلا یک کاریزمای اینترنشنال ظاهر شده و شاعر با آب و تابی ادیبانه ، نقشی جهانشمول به او داده است و همین چاشنی طنز اثر را بالاتر برده است .


راستی من پروفیت ۲۶۰ / توکن هم ۳۷ میلیون / لول ۸ هستم و ۵۰m هم اون یکی کادرم نوشته . یعنی به نظرتون میشه یه کیلو گوشت بخرم باهاش؟؟