دردسوختن

درود بانو
غمگین و زیبا بود
سرشار از احساس

یک عشق نیم سوخته با بوی پیرهن.........عیدمبارک

درودها بر شما
غزلی پروانه ای و حریرگونه.ایول.

ضمنا روز ملی سعدی هم مبارک باد
سعدی نابغه ای است آفریننده و مضمون ساز، شعر و سخنش از زندگی اش جدا نیست و در واقع در همین پیوند است که شعر به گونه سرود زندگی بیانگر فلسفه تربیتی می شود.
ویژگی شعر و سخن سعدی آن است که سخنش مرز های جغرافیایی را شکسته و فراتر رفته و خود را در شهر و کشوری پایبند نکرده است. مخاطب پیام او انسان است نه نژاد و طایفه ای خاص.
کلامش آیینه ای است که هر کس از هر جا و از هر ملت و نژاد که باشد می تواند خود را درآن ببیند، پند و اندرزش دارویی است که همه کس آن را می شناسد.
ویژگی دیگر سعدی جامعیت او در دانش های متفاوت است.
نگفتند حرفی زبان آوران
که سعدی مثالی نگوید بر آن

سلام
بسیار زیباست
دست مریزاد

وافریادا زداغ جان سوز فراغ

درود بر خواهر خوبم
خیلی خیلی خوب بود
مرحبا
لذت بردم

یا تو باچشم قهوه ای ات آتشم بزن...که احتمالادرست این بوده و اشتباه تایپ شده
وخو گرفته ام به تو ودرد سوختن...این مصرع در ابتدا با هجای کوتاه آغازشده که به چشم میآید

از این دومورد کوچک که بگذریم ...


غزلی زیبا بود

سلام بان باباخانی گل وبزرگوار
شاید امروز زیباترین شعری ک خواندم غزل «پروانه »شما بود
چنین رقص قلم و شیوایی و سادگی کلام و بیانی رو بهتون تبریک میگم
در ضمن....
ما که باشیم ک اندیشه ی ما نیز کنند
نهایتا ،خواهشاجمله ای پیشنهادی فوق منو به ظن جسارت محسوب نفرمایید ک شاعر در برابر کلام و سرایش زیبا نمیتواند ساکت بماند
شاد بمانید و شادمانه تر بخوانم تان

آمدی لیلی ... ولی دیر آمدی
دلخوشی ها رفته، دلگیر آمدی
/
آمدی لیلی... بهاران رفته اند
لاله ها از جویباران رفته اند
/
در سرم دیگر نوای شعر نیست
در دلم حال و هوای شعر نیست
/
نیست آن شاعر که دل را میگرفت
از شما با عشق امضا میگرفت
/
آن صفا و حرمت دیرینه نیست
انفجار عشق در آئینه نیست
/
راستی ماندست در جانت هنوز؟
خاطرات خوب تهرانت هنوز؟
/
آن خیابان عالمی احساس داشت
کوچه هایش عطر ناب یاس داشت
/
راستی آن کوچه بن بست هست؟
آنکه دلهامان بهم پیوست هست؟
/
کوچه در آن روز حال عشق داشت
جویبارانش زلال عشق داشت
/
دلنوازی های تو پاینده است
تاکه دلجو هست با او زنده است
/
رد امروزت چه پی گیر آمدی
آمدی لیلی... ولی دیرآمدی

حسین دلجووو

سلام و عرض ادب محضرتان بانو بابا خانی گرانقدر

بسیار زیبا و دل انگیز است سروده ی آسمانیتان
لذت بردم
سر بلند و پیروز باشید

درودها بر شما
بسیار زیبا ست
پیروز باشید

سلام استاد عزیز
سپاس به مهر خواندید

سلام بابا خانی عزیز شعر بسیار زیبایی بود بزرگوار

درود برشما سرکار خانم
بسیار زیبا
لذت بردم

برقرار باشید

درود بانو
لذت بردم
مانا باشید

درود

خیلی زیبا بود و به دلم نشست
اشعار دلی را خیلی دوست دارم

تقدیم به شعر شما:

از راه دوری آمدم،آغوش خود را باز کن

چرخی بزن دور و بَرَم،قدری برایم ناز کن

بنشین کنارم،خسته ام!دستی بکش بر گونه ام

میلِ شدیدِ بوسه را،پنهان چرا؟ابراز کن

دلسرد و بی انگیزه ام،شوری به پا کن در دلم

سرمایِ تبریزِ مرا،شَر جی تر از اهواز کن

تن خسته از تکرار شب، ای مرغ زیبای سَحَر

بر شاخه ی خشکیده ام،چَه چَه بزن،آواز کن!

یا خاک پایت میشوم ،مستانه بر خاکم برقص

یا آسمانت میشوم،در وسعتم پرواز کن

حرفی بزن؛ چیزی بگو! این ریش و قیچی دست تو

من تحت فرمانم فقط،آهنگ خوبی ساز کن

سجاده ام این دفتر و، راز و نیازم این غزل

در شعر بی آرایه ام، تا میشود ایجاز کن

من حرفهایم را زدم،تصمیم آخر با خودت

یا نا امیدم کن برو،یا قصه ای آغاز کن

محمد رضا نظری(لادون پرند)

همه شعراتونوخوندم دلبسته غزلهاتون شدم