طلوع عاشقی

به نام یگانه غزل‌سرای دیوان آفرینش.

سلام نازنین لیلای مهربان!

چه خوب که چشممان به صفحه‌ی سرشار از مهرتان باز شد.

یاد آن روزها به خیر که غزلیات نابتان زینت‌بخشِ صفحه‌ی نخست سایت بود و چقدر حالا جای غزلیات روح‌نوازتان خالی‌ست.

اگر بخواهم در وصف تمام آرایه‌های ادبی این غزل ناب بنویسم، سطرهای متعدّد باید نوشت، تا حقّ مطلب ادا گردد.

شمه‌ای را بازمی‌گویم و قلم را به دست موشکافان ارجمند می‌سپارم.

غزلتان سرشار است از زیبایی و آرایه‌های جان‌نواز و تلمیح‌های عاشقانه‌ی زیبا و گیرا؛ از جمله:
تلمیح به عشق در آغاز آفرینش. (که به تعبیر نویسنده‌ی مرصادالعباد، نخستین عاشق خداوند است؛ چون خداوند آفریدگانش؛ از جمله انسان‌ها را دوست می‌داشت، آن ها را خلق كرد و پس از آن، رابطه‌ی عشق معكوس گرديد و انسان عاشق او گرديد.)

نیز این غزل ناب، علاوه بر عاشقی‌های حوا و آدم، تلمیح دارد به داستان عاشقانه‌ی وامق و عذرا؛ اشاره دارد به آيين يلدا که ريشه در يكی از آيين‌های ايران باستان يعنی «ميتراييسم» يا «پرستش مهر» دارد (و به طور ضمنی داستان عاشقانه‌ی مهر و وفا را می‌نمایاند)؛ گریزی می‌زند به ققنوس و سوختنِ عاشقانه‌اش و در نهایت، در بیت تخلّص، داستان عاشقانه‌ی لیلی و مجنون را یادآور است.

سپاس از شما بانوی غزل‌سرای فرهیخته.
سپاس از این‌همه اطلاعات تلمیحی نابی که در غزلی روان، به اشتراک گذاشتید تا آنان که با این مفاهیم ناب بیگانه‌اند، به دنبال آموختن فرهنگ اصیل ایران زمین برآیند.

بیشتر باشید و بسرایید رسم مهرورزی را.

درود ها بانو خوش آمد ها را دوستان گفتند و من هم برای حضرتتان خوش آمد می گویم آن هم برای این شعرتان که زمانی از نشرش گذشته و نظرات مختلف داده شده و داغی آن کمی فروکش کرده اما با عنایت به اجازه ی حضرتتان برای نقد چند خطی می نویسم. اگر تند بود و تیز مطمن باشید از سر دلسوزی است و نظرات و نقدها در شعر است که دایره ی اشعار را در زمان و مکان گسترش میدهد و سکوت و به به و چه چه و مانا باشید و قلمتان نویسا دردی درمان نمیکند.

و اما نقد شعر شما
بسم الله الرحمن الرحیم

چنان که مستحضر هستید با گذشت زمان گویش ها و نوشتارها چه در حیطه ی نوشتن های عمومی و چه محافل شعرا دچار دگرگونی های مختلفی شده است.
و شعر خوب شعری است که بتواند با زبان معاصر با کلمات عامه فهم اعجازی در قالب شعر چه بر گنجاندن بر طناب افاعیل و عروض چه بر ماهیت زبانی مانند سپید و امثالهم
بیافریند.
دیروز در نقد محمد جواد هم گفتم بهتر از شعر شما را حافظ و سعدی و مولوی و غیره با تصاویر بکر تر و زبانی بهتر و بی ایرادتری سروده اند. شاعر نباید در کلیشه ها خودش را نابود کند.
سر کار خانم چند در صد از مردم در حال حاضر از کلمات
وامق و عذرا و ققنوس استفاده میکنند
البته اشتباه نشود بنده دکتری زبان و ادبیات فارسی دارم و برای این کلمات اصیل و قوی در حیطه ی آرکایسم احترام قائل هستم و یادگیری آنها برای هر شاعری از واجبات است اما
الان در عصر حاضر تصاویر بکر و غیر کلیشه ای با واژگان زبان معاصر نیاز است تصویری که حرف نداشته باشد و واژگانش هم مانوس برای عامه


منی که با تو به خود باختم شعورم را
چرا دِرو  نکنم داسِ در غرورم را

این بیت را ملاحظه بفرمایید که با کلمات ساده چه تصویر بکری برای پرهیز از غرور آفریده شده

و هزاران مثال میشود آورد برای اینگونه تصاویر

مردم دیگر خواهان گل و بلبل و صراحی و جام و ساغر نیستند
ادبیات ادبیات خواص اگر بود و تنها مخاطبین شعر علما و فضلا بودند حتی شعر گفتن با زبان پهلوی هم لذت دارد اما مخاطبین ما عوام هستند نه خواص
مضامین شعری نه تنها باید تازه باشند بلکه باید در فضای معاصر ترسیم گردند تا مخاطب با آن احساس همدلی کند. در عاشقانه‌سرایی این مسائل حساس‌تر هم می‌شود چرا که از اهداف مهم شعر عاشقانه یافتن همدل و همراه در حوزه‌ی شعر است .

عباراتی مانند وامق و عذرا و ققنوس حتی در سنتی ترین اشعار کمتر به کار می رود به کار بردن اینگونه کلمات برای شعر امروزی جز زیان و آسیب چیزی دیگری به همراه نخواهد داشت.

نمونه هایی از اشعار قدیمی با محوریت وامق و عذرا


ابر بارنده ز بر چون دیده ٔ وامق شود
چون به زیرش گل رخان چون عارض عذرا کند.
ناصرخسرو.

چو همت آمد هر هشت داده به جنت
چو وامق آمد هر هفت کرده به عذرا.
خاقانی.

خاقانی ایم سوخته ٔ عشق وامقی
عذرا نسیمی از بر عذرا به ما رسان.
خاقانی.

انده گسار من شد و انده به من گذاشت
وامق چه کرد زانده عذرا من آن کنم.
خاقانی.

حجله همان است که عذراش بست
بزم همانست که وامق نشست.
نظامی.

در دل معشوق جمله عاشق است
در دل عذرا همیشه وامق است.
مولوی.

وامقی بود که دیوانه ٔ عذرائی بود
منم امروز و توئی وامق و عذرای دگر.
سعدی.

خطا گفتم به نادانی که چون شوخی کند عذرا
نمی باید که وامق را شکایت بر زبان آید.
سعدی.

کسی ملامت وامق کند به نادانی
عزیز من که ندیده ست روی عذرا را.
سعدی.

عذراصفت است چهره ٔ گل
چون وامق عاشق است بلبل.
ابن یمین

ایام عزت مستدام

سید هادی محمدی

سلام و عرض ادب خدمت جناب هادی محمدی گرامی
بنده هر روز صبح با خودم عهد میکنم در سایت شعر ناب روزه ی سکوت بگیرم ولی افطار پیش از موعد روزه ام را باطل میکند!
به کرار این جنله یا شبیه این جمله را از برخی شاعران یا نقادان شنیده ام ولی تا کنون از زبان مردم نشنیده ام
"مردم دیگر خواهان گل و بلبل و صراحی و جام و ساغر نیستند"!!!!
و همیشه در حیرتم که چرا ما با این اعتماد به نفس از جانب مردم حرف میزنیم و دوما چرا ما حرفِ خودمان را میخواهیم به اصرار در دهان مردم بگذاریم؟!!
شاید از سیاستمدارانمان این حرکت را وام گرفته ایم!!!
شما از کجا میدانید مردم نمیخواهند؟ رفراندوم برگزار کرده اید؟ جایی از جمعیتی میلیونی نظر سنجی کرده اید؟
چرا درکِ این جمله ی ساده برای اهالی اندیشمند عرصه ی شعر این قدر پیچیده است که" این یک ژانر در سرودن است" ؟!!؟
وای به روزی که پای حرف یومیه ی مردم به غزل باز شود!
جناب محمدی تعزیه دیده اید؟
مردم دیگر به آن زبان حرف نمیزنند ولی به آن زبان تعزیه میبینند و با آن هیچ مشکلی ندارند بزرگوار
میدانید چه روزی در نزد ایرانیان عید است؟!
روز اول فروردین! برای تنوع هیچ وقت روز دیگری را نوروز اعلام نکرده اند
مردم هنوز برای هم گل میخرند به نشانه ی عشق و محبت
مردم هنوز به کسی که زیباست میگوید" چه صورتی مثه گل میمونه"!!!
مردم هنوز در شام غریبان شمع روشن میکنند کسی فلش گوشیش را روشن نمیکند.
مردم برای داشتن یک شب رومانتیک و یک میز شام عاشقانه هنوز دست به دامان شمع میشوند !!
مردم گرچه دستشان به مسکرات نمیرسد ولی هنوز میدانند مست می ناب یعنی چه.
فرض کنید جمعی شب یلدا جمع شوند و انار بخورند و میلشان به فال بیافتد.دیوان هادی محمدی را باز کنند و فال بگیرند و فال باز شود " من سیب و موز و انبه میخواهم"!!
در توضیح فال هم نوشته شده باشد " ای صاحب فال به زودی به مراد دلت میرسی!!!
جناب هادی محمدی گرامی شما به دلیل سواد بسیار بالا و حجم انبوه داده های شعری که به مغز خود ارسال کرده اید در زمینه ی آنالیز واقعیات جامعه دچار توهم شده اید
بله من هم به خدا نمیدانستم وامق و عذرا چیست! یک سرچ ساده کردم و فهمیدم.
هادی محمدی بزرگوار عاجزانه تقاضا دارم
" عده ای هنوز گرچه باب میل فرهیختگانی چون شما نیست،قصد دارند زبان فاخر ِ این مرز و بوم را زنده نگه دارند"
اگر دلسوز هنر وطنید سنگ در راهشان نشوید
شما زبان امروز را دریابید
بگذارید آن هم که باب میلش اینگونه سرودن است همین گونه بسراید
روزی نیما خواست شعر بخواند کلاسیک سراها چراغ های سالن را خاموش کردند و انگار حالا ورق برگشته است،زبان های مدرن و امروزی میخواهند چراغ را روی عده ای خاموش کنند.
نکنید ! اصلا به خودتان اجازه ندهید در مورد سبک سرودن کسی به او تذکر بدهید چون هیچ مطمئن نیستم سالی دیگر سالیانی دیگر هم بر این عقیده باشید
موضع من در قبال سبک های جدید کاملا مشخص است و فکر کنم همگان تا کنون سلیقه من در سرودن را میدانند
ولی تا کنون قسم یاد میکنم به نو سرایی تزریق عقیده نکرده ام ولی شما نو سرایان به کرار این خبط را انجام میدهید
بگذارید چند شاعر رنجور باقیمانده به شوق و شور مفاخر کشورشان بسرایند و این زبان را هم زنده نگه دارند
آن روز من هم قول میدهم " سیب و موز و انبه ی" شما را هم بخورم هم بخوانم هم حفظ کنم🙏🙏🙏