شنبه ۸ ارديبهشت
|
|
|
|
از هرکسی که میخواهی بپرس
دیگر آشیانه ای ندارد این دل
جز نگاه تو
میخواهی که خواب باشد یا خیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمـام ِ حـجـم ِ مـنـی
تو حسّ ِ خوب و پاك ِ در وطنی
چگـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توهم چون سرو ميماني نگــــاراخيلي زيبائي
دوابــــروي كمان داري عجب شوخ دل آرائي
كجايي موج سركش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دفتری پر ز گناه آورده ام
بند بندش اشتباه آورده ام
من نبودم دلخوش از یک خط آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سنجاق نمی شود به پیشانی ام بهشت
آنجا
که کودکی داد می ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه روزهای
غزل چشمان سیاه ترا
سطر سطر در مژه های نازنینت
میخواندم
و از سرود ترانه های ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی تو
عاشقم بر روی تو ، هم دم و هم بوی تو
می شوم من سوی تو، می روم من کوی تو
زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیسوانت شب یلدا و لبت چون رطب است
بی تودرکوچه ی رگهای من همواره تب است
روز آخرشده هن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتي كه حالت خوب باشد حال من خوب است
تو بد شدي و در دلم امروز آشوب است
اين خصلت عشق است گا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچون پرنده ای با بالهای شکسته
فراموش می کنم اسمان خوشبختی ام را
فراموش می کنم زمانی پرنده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک شاعربی نام ونشان دغدغه دارد
از سوز جگر صد سخن نازده دارد
با واژه گلا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبیه به آواز قناری بر شاخه
و رقص ریشه به زیر
غربت ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پوسته انداخته
ماری کوچک
به لباس کهنه ام می نگرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرد عاشق پیشه ای با رفتنت از یاد رفت
واژه های عاشقی بعد از تو هم بر باد رفت
محو شد در سینه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی میاید
زندگی پر از رگبار
آرزوهای قشنگ میشود
فصل م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
" سقف های باز "
پشت دیوارهای قطور
و پنجره های بسته ی شهر
در برابر_ وانمو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وسعت می گیری
با7 مزرعه ی گندمزارها
و19 مزرعه ی شالیزارهایم
لبهای تری که می بارند
موهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدم سوی تو هر بار ولی بیهوده
از تو؛ نه! ، از من، اصرار ...، ولی بیهوده
تا فراموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قطره قطره اشک از چشمم چکید
بی صدا من گریه کردم کَس ندیـد
بغض من آهسته ترکید از نــــهان
خوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صکیت باب العشگ، و ابگلبی نزف دم حمر
نهران منه جرن، و اسقن زهرتی دم حمر
وجهک یبین بدر، لاکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دق میکنم شب در میان سطل لاستیکی
پیشم اگر کم بودموش وگربه ی خیکی
من از ته سوراخ سطلم موش میگیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه به قدر جمله اي گاه كتاب مي شوي
گاه سوال مبهمي گاه جواب مي شوي
گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگ برگ
کاغذهایم خیس اند
اشک های نوشته هایم
روی کاغذ
سرازیرند
شرم عرقم
روی قلمم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب که از راه رسید
از الوچهای زندگی دلی سیر چید
بر لب دریاچه معرفت
نوازشی بر اقاقیای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگوکه پرنده نیستی؟
شانه هایت را که می پرم
آسمان
فوج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهر شب غمگین است
من در این تاریکی
وندرین شعله و نور
پی ترتیب لغاتی همگون
یا که شعری موزو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درویش بجز کفن ندارد
جز ذکر خدا سخن ندارد
از هر دو جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بیشه ی ما جای بتان ،نیست که نیست
در مسلک ما جز به خزان،نیست که نیست
در بادیه سرد و ره بی پا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقش کن من را مثال گنبد فیروزه ای
تو نماد باد های ساکت هرروزه ای
من خیالی کهنه از عهد ع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جواهري در شعرناب
گرنباشي بگيرد حال و هواي شعرناب
تو كه بودي به خوشي و به صفاي شعرناب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زهر جلاد
من از این میکده و پیرمغان بیزارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کویری آسمان را چشم میدوخت
خیال آب و باران وی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به تقدیر زمین می بالم
و به پایان جهان
و به اندیشه نیک
و به انسان بزرگ
به صداقت
به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر من ببخشائید
بر من که به ناگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنگ شده
هوا بر جانم
نسیم با تبسمی گره
بر گردن دارد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاضي کن ای مومن کلاه داوری را
بس کن نمایش های این بازیگری را
سی سال و اندی میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثلِ بادمجانِ بَم
واکسنِ دِ.دِ.تِ زدم،
تا آفت ها پارتی بگیرند!
در خیالِ شکوفا شدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تسلیم نمی شوم
تسلیم نمی شوم
حتی اگر موی بلند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1-
- دل - آور باش
برای " دل دادن "
آنگاه ؛
به صدا درآید
ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختری هم طراز دریایی
مثل احساس یاس زیبایی
دختری از حدود دلتنگی
دختری ،از خط اهورای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مــی آورم گــوشــواره بودنــت را
ای زلیـــخــایِ هَـــوس !
و کنـــــار می آیـــم بـــا نبــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بداهه ای در لطف استاد عزيزم جناب آقاي زارعي كه مصرعم را تضمين فرمودند.
"پیما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگ که باشی
هر نگاه ،بغض می شود
دلتنگ که باشی
خورشید می بارد
شراره ی آتش از آس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آفتاب گنبد آیین من
ای تو "پیر پیرهن چرکین" من
در دل شب های هول انگیز و تار
ای به فردا چش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی راز تراز من و توست
که در اندوه زمان تنهاییم
زندگی تردیدی ست
که من از چش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شگفتم من ز مهر کبریایی خالقی :شرمنده شد
او که خوب و ما همه بد : خلق بین درمانده شد
مهرب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام او که روشنی بخش جان است
بردار نقاب عشق را
که بوی تعفن هوس
چشم دنیا را کور کرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تابِ صخره
بی تابیِ قلم را
زانو می زند.
........................................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دور دست انتظار
یک روز می ایی.
و من
همه نیامده هایت را می بخشم
انوقت تازه می شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزلِ عروجِ قلب ها (رمضان)
امشب خروسم در سحر آواز می خـواند
امشب دلم در این سفر دلساز می خواند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی شهاب
در شب پاییزی عشق
بر تن بی تاب رویا
زخمی از سحر کشید
لب های غزل به ستایش باز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنی ایستاده میان در
درون اتاق، مردی که ستم را معنا کرده
بیرون، کودکی که می دود به سمت خیابان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
ساعت ها
روزها
سال ها
قرن ها
مرا و ترا قربانی آتش می کنند
و زندانی فراموش خانه ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محتاج اند
عمیق ترین خمیازه های زمین
میان بیم و امید فطری دانه ای تنها
درآن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمونو بهتر ببین
رسم اشک ریختنو ازش یاد بگیر
خوبه اگه گاهی دلت میگیره
بذاری بارونی بشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفسی به دامن دل ز هوای یار داریم
به خزان عمر ننالم که ترا بهار داریم
ز دو چشم مست و نازت چه ص
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز كفشش بر كشيد خود را
و با تن گفت
كه ماندن بر زمين تفته ي عشق
هنوز هم عالمي
با بلنداي سم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دررویای سپیدهای من
ردیف ردیف
جدول خیابان های شهرم را
می سرایی
درمتن باغچه ها
من را.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو قطره زلال از دریای رمضان
.
1
ساعت مهمانی اَست
لحظه هایم عشق را قربانی اَست
هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچکس مثل تو با جان دلم همره نیست
از خم و پیچ خیالات سرم آگه نیست
ساعت وثانیه بایدکه د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو میدانی ؟
میان دخمه زندانی!
دراین وادی مرا ازخویش میرانی
به امداد تو می آیم به یک افک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزها آرام قدم بر میدارم
بی آنکه کسی صدای گام هایم را بشنود
دستانم را دیوارهای این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی به تار مویی
براستی به تار مویی بندست
چه طاسی مادرزادی دارد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چقدرحرف می زنم و
افعال را صرف میکنم
درزمانهای ممنوع ،
باید
دراستمرارماضی وحال وآینده پی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از این خم نشوم سمت خـــُدا
خود خدایم نروم سمت دعـــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاری از دستم برنمی آید
در نبودنت..
وقتی با یادت بغض میکنم
در کوچه های جدایی
نفس های عمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غرق وجودم شدم
از یه خواب تلخ
بیدار شدم
ترس از بیدار شدنم
به سراغ خواب تل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هربیگانه ای که از خلوت دلم می گذرد.
مست عطر خاطراتت می شود
من چه کنم که اسیر و دربند این خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ره نمای بی شرافتی است
صد غم به هم تنیده ی ز من بریده و پشتبان تو....
آه...این غمِ مرا ز من بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیشب همه برگهای خزان زده را
به شاخه شاخه درختان بستم
اما چه سود ...
باز هم پاییز آمده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری از:خالدبایزیدی(دلیر)
سیمای گم شده
«نیمه شب
ماه برسقف آسمان
سوخته بود»
لاشه ی سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگه چشات رنگ وفاس چرا به من دروغ میگن؟
چشمایی که تو دستای خاطره ام لونه داره
تو میدونی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی تنهایی رو به تاریکی ترجیح میدی
وقتی گوش دادن به رادیو
آب دادن به گلدونات
لپ تاپت
شع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستان مرابه زندگی بند دهید
یکباربه من فرصت لبخند دهید
عمریست دچارمرگ مغزی شده ام
اعضای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به فکر فراموش کردنت هستم
که این خودِ بی نوای من
یهودای عاشقی ست
که بدون تو هم زندگی را دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا تنها معشوقي است که عاشقاني دارد که هيچ يک از بودن ديگري ناراضي نيست و هيچگاه يکي از آنها معشوقش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آمدم که تقاص غمم ستانم باز
تقاص خوشگذران کمم ستانم ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توی این کوچه ی بن بست یه راهی واسه حق هست
توی این دنیای تاریک یه راهی به سوت هست
توی این جاده
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۶۹۶ پست فعال در ۱۵۴۷ صفحه |
محمدرضا آزادبخت
سید هادی محمدی
سیاوش آزاد
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا ودرودبرشما 
مهدي حسنلو
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
شاهزاده خانوم 
