سگ را سجده واجب است

مرا دنبال کنید

رنگ شــعــر

رنگ زمینه

دفاتر شعر داریوش پورافشار

آخرین اشعار ناب داریوش پورافشار

شبیه به آواز قناری بر شاخه و رقص ریشه به زیر غربت را به تصویر کشید ! حباب پریشان لب رود را به نظاره بنشین دمی ، خود را چگونه درید به اوج میرفت به بالاها رود را در خود کوچک میدید ، غروری دل انگیز داخل بطنش را میگزید اما رود نی می زد بغض می کرد ، چاک میدرید که این ره خود دریدگیست برگی بال شکسته آخرین وداع یش را از شاخه شنید پیر شدی مرا تاب تو نیست برگ پریدو شاخک دنیای لرزید پیران را به وفای دل خوش است وفای نیست ! سگ را سجده واجب است بیش در این باب، تاب سخن نیست ان دم که چشمه ی دل، از نفس سرد اه ،جوشید مرد به سنگ لم دادو سنگ خودش را به کناری کشید تکیه گاهی نیست ! به حرفها باید اکتفا نکرد باید تنی را از عمق مروت به تن دیوارکشید شاید یاد گرفت استقامت را آجرها را باید به هم تنید شهری بی خیال افتاد، بر حجم سکوت لب بیرونی چشم، ابرک ، تاب دل شکست و شهر را به سیل کشید مهری نیست عجبا ای مردمان مهرتان راچه وقت باید چشید ؟ به وقت دردی مشترک ؟ آتش من را ،کنون خموشی واجب است مهتاب خورشید را بوسید شاپرکی رقص میکرد میان آتش جان خاکستری باد آمدو خاک را به سر کرد خیزش سرما از راه رسید دخترک نازک تن کبریت آخر را به آتش کشید چشمان شهر فاجعه را کلی خندید انسانیتی نیست ولی باید بسی بوید ،جوید ،پوید بال باز کرد دید و شنید ، بعد پرواز کرد تا به بیکران رسید انقدر تاب داشت و رفت که اطراق را کرد در کنار رودی که صدایش شبیه به آواز پرندگانیست که لب بر ان نهاده و جرعه ی زندگی را نوشیده ا ند و کنار سبزینه ها زیر سایه ی درخت معرفت از شاخه های محبتی که پیچ وا پیچ در اغوش هم تا میعاد لمس میکنند پاکی را ، سبدی چید ز میوه ای نایابی به نام انسانیت (انسانم آرزوست )

۰

شاعر درخواست نقد دارد